Εν τω μεταξύ ανακοινώθηκε το έλλειμμα του 2010 που ξεπέρασε το 10% καθώς και ότι λείπουν ήδη από τον προϋπολογισμό του 2011 3 δισ. ευρώ.
Μαζί με μια διαφαινόμενη δυσφορία της Τρόικας για την αποτελεσματικότητα του προγράμματος σταθερότητας που ήδη δημιουργεί δεύτερες σκέψεις για τη συνέχιση της χρηματοδότησης ήρθε και η υποβάθμιση της χώρας μας και των τεσσάρων μεγάλων Τραπεζών για να ολοκληρωθεί η δυσχερής κατάσταση που ανατρέπει την προ εβδομάδων Κυβερνητική αισιοδοξία.
Έτσι τα δημοσιεύματα του ECONOMIST και του SPIEGEL περί ανάγκης αναδιάρθρωσης του χρέους δεν εξέπληξε αυτούς που παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις.
Είναι πλέον φανερό ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν, με βαθιά ύφεση, αδυναμία είσπραξης οφειλομένων και ελέγχου της φοροδιαφυγής και εισφοροκλοπής, αδυναμία εφαρμογής των αλλαγών στο Δημόσιο και με την ανεργία να καλπάζει και τα καταστήματα να κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο μαζί με την μηδενική ανάπτυξη το αδιέξοδο είναι αναπόφευκτο.
Αν μάλιστα υπολογίσουμε και τις αυξημένες δανειακές απαιτήσεις του 2012, 2013 και 2014 τότε ούτε η παράταση ούτε και η μικρή μείωση του επιτοκίου θα μας σώσουν.
Όσο για το αποτέλεσμα της μέχρι τώρα εφαρμογής του Μνημονίου; τα είχαμε πει εδώ και μήνες, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι και τα μικρομάγαζα πλήρωσαν το λογαριασμό.
Τι γίνεται από δω και πέρα;
Δυστυχώς η πρόβλεψή μου είναι αρνητική για το μέλλον.
Όχι τόσο γιατί είμαστε καταχρεωμένοι, όσο γιατί δεν υπάρχει το πολιτικό προσωπικό και τα κόμματα (κυρίως τα εξουσίας) που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και δεν θέλουν να αλλάξουν, φοβούμενα μη χάσουν τα κεκτημένα, για να δώσουν όραμα και ελπίδα στο φοβισμένο λαό μας.
Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Μύθος, οι Λαοί δεν έχουν αδιέξοδα.