Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Το μεγαλείο της ψυχής και του ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Έλαβα και δημοσιεύω το mail του Παπά-Λευτέρη αν και δεν ξέρω ότι θα το ήθελε, αξίζει όμως:

"Αγαπητέ prefadoros,



Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια για το πρόσωπό μου, αλλά χωρίς την μεγάλη βοήθεια των Εθελοντών (Γυναίκες και Άνδρες) σε καθημερινή βάση, είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα γινόταν το Θεάρεστο αυτό έργο Αγάπης προς τον συνάνθρωπό μας και ιδιαίτερα στην σημερινή εποχή που διανύουμε την μεγαλύτερη οικονομική και ηθική κρίση.

Είναι πολλοί άνθρωποι, συμπολίτες μας, που έχασαν τη δουλειά τους ή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση και ζητούν τη βοήθεια της Εκκλησίας.

Στο καταφύγιο ανθρωπιάς και αγάπης από τον Ιερό Ναό ¨ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ¨ Ναυπλίου, προσφεύγουν άπορες οικογένειες, αναξιοπαθούντες, μοναχικοί πολίτες, ανύπαντρες μητέρες, περιθωριακοί και οικονομικοί μετανάστες.

Συσσίτια,δέματα με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, ακόμη και ρούχα, είναι τα «δώρα» που παίρνουν οι πολίτες που αδυνατούν να στρώσουν μόνοι τους το καθημερινό τραπέζι.

Οι ίδιοι άνθρωποι στέκουν καρτερικά στην «ουρά» για ένα πιάτο φαγητό διεκδικώντας λίγα λεπτά αξιοπρέπειας.

Αρκετοί κρύβουν βιαστικά το φαγητό -όχι από ντροπή αλλά από περηφάνια- σε ξεθωριασμένες σακούλες και φεύγουν αμέσως.

Άνθρωποι που είδαν τη ζωή τους να γκρεμίζεται από ένα τυχαίο γεγονός ή «εισέπραξαν» την αδιαφορία των οικογενειών τους.

Συνταξιούχοι που δεν μπορούν να πληρώσουν νοίκι και λογαριασμούς.

Μετανάστες, άνεργοι, άστεγοι, οικογένειες ολόκληρες.

Μια μερίδα φαγητό είναι ζήτημα για αυτούς τους ανθρώπους.

Ο Ιερός Ναός ¨ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ¨ Ναυπλίου τείνει χείρα βοηθείας στους ανθρώπους αυτούς που η καθημερινότητα τους είναι σκληρή και μουντή.

Γι'αυτό, λοιπόν, το έργο Αγάπης, αξίζει ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, σε όσους προσφέρουν εθελοντική εργασία στο Συσσίτιο της ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι καθημερινά σε διαβάζω prefadoros, με μεγάλο ενδιαφέρον, διότι λέτε πολλές αλήθειες.

Σας ευχαριστώ
π. Ελευθέριος Μίχος"

Εσύ ευχαριστείς εμένα Παπά-Λευτέρη; εγώ σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, για την τιμή που μου κάνεις να με διαβάζεις και για την απάντηση στο σχόλιο μου.

Τι να προσθέσω; τα λες όλα, όσα προσπαθώ τόσο καιρό να αναδείξω, με άκομψο πολλές φορές τρόπο και "πρόστυχη" γλώσσα, για αυτό που συμβαίνει γύρω μας και δεν ξέρω κατά πόσο το καταφέρνω.

Καθημερινά λοιδορούμαι, υβρίζομαι και απειλούμαι, συκοφαντούμαι και λέω αν αξίζει, μήπως πρέπει να σταματήσω;

Μετά έρχονται μηνύματα σαν το δικό σου και λέω ότι αξίζει, μην σταματάς, υπάρχουν άνθρωποι, και είναι πολλοί, που αντιστέκονται στη σαπίλα και την παρακμή που φτάσαμε, υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν μόνοι τους και γι΄αυτούς αξίζει να γράφεις.

Το μικρό μου σχόλιο Παπά-Λευτέρη θα ήθελα να το εκλάβεις σαν αναβάπτιση στην κολυμπήθρα της Ευαγγελίστριας όπου βαπτίστηκα το 1952.

Θα ήταν μεγάλη τιμή για μένα οποιαδήποτε σκέψη σου ή ότι άλλο θέλεις να αναρτηθεί στο blog μου.

Και πάλι ευχαριστώ.