Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017

Αφιέρωση στο φίλο Ανάργυρο Φιλίνη (Παππού) που βιάστηκε να φύγει και μας άφησε φτωχότερους...

Τον Ανάργυρο Φιλίνη (Παππού) τον γνώρισα το 1980, όταν ο Πρόεδρος του Πανναυπλιακού Περικλής Τριανταφύλλου μου είπε πως θα συνεργαστώ, ως Γενικός Αρχηγός εγώ, με τον Ανάργυρο που θα ήταν ο Έφορος της ομάδας.

Ο Ανάργυρος ήταν κάποια χρόνια μεγαλύτερος και δεν είχε τύχει κάπου να συναντηθούμε μέχρι τότε.

Μέχρι τότε, γιατί από τότε και μετά γίναμε κολλητοί, αδέλφια, αμέτρητες μέρες και πιο πολλές νύχτες, περάσαμε μαζί και τι δεν κάναμε μαζί.

Χαρές, λύπες, ανθρώπινες σχέσεις και ιστορίες, αχώριστοι, γυρίσαμε μαζί τα περισσότερα γήπεδα της μισής Ελλάδας, αμέτρητες ιστορίες.


Ένα βράδυ, πρωί σχεδόν, κλείνει το χειμωνιάτικο "Πέραμα" στην Αγία Τριάδα και μεις, με το FIAT του Ανάργυρου, φτιαγμένοι, παίρνουμε το δρόμο για το Ναύπλιο.

Συνεχίζουμε να τραγουδάμε Στράτο από το κασετόφωνο, στη στροφή της Τίρυνθας, αντί ο Παππούς να στρίψει αριστερά για Ναύπλιο, στρίβει δεξιά για Άργος...

Όταν έχουμε περάσει και από το Κουτσοπόδι, (ο δρόμος των Μυκηνών δεν υπήρχε τότε) λέω του Παππού:

"Για να πάμε από του Μπέρμπακα στο Ναύπλιο, περνάμε γραμμές του τρένου;"

"Όχι..."

"Μόλις περάσαμε γραμμές... Πως γίνεται;"

"Ε, καλά μωρέ πουλάκι, (συνηθισμένη του έκφραση) πήραμε το δρόμο λάθος".

Γυρίζουμε και στο Άργος, στις γραμμές του τρένου στο Άγιο Βασίλη, μου λέει ο Παππούς:

"Καλά ρε, αυτές τις γραμμές δεν τις είδες; Έπρεπε να φτάσουμε στο Κουτσοπόδι για να μου το πεις;"

..................

Επιστρέψαμε στο Ναύπλιο την ώρα που χάραζε, δεν ήταν η πρώτη φορά, σε δυο ώρες θα πηγαίναμε στη δουλειά μας...

Μάνος Περράκης

Υ.Γ.1 Η φωτογραφία από το "ΠΕΡΑΜΑ", στη μέση ο Νούλης Σωτηρόπουλος...

Υ.Γ.2 Τον Παππού, τον είδα πριν δυο βδομάδες στο ΑΤΤΙΚΟ που τον επισκέφτηκα... Αισιόδοξος, θαρραλέος, όπως ήταν πάντα...





Παναργιακός-Πανναυπλιακός 1-2, 1981...