Τα προβλήματα ύδρευσης και άρδευσης χρονολογούνται από τη δεκαετία του 50 όταν, παιδί θυμάμαι, αγοράζαμε νερό από την υδροφόρα.
Πολλά χρόνια πέρασαν και διάφορες λύσεις δόθηκαν όμως και σήμερα εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση αφού πίνουμε εμφιαλωμένο νερό που το πληρώνουμε.
Από αυτή την άποψη η πρόταση του Γιάννη Μανιάτη για το εργοστάσιο παρουσιάζει ενδιαφέρον και θα πρέπει να την δούμε πάντα σε σύγκριση με τη δαπάνη, το κόστος λειτουργίας και το όφελος που θα παραχθεί.
Πριν το Πάσχα ο Γιάννης Μανιάτης σε ημερίδα που συμμετείχαν οι επίσημοι φορείς του Νομού παρουσία και ειδικών του ΙΓΜΕ παρουσίασε μελέτες για τα νερά της Λέρνας, του Κεφαλλαρίου και του Αναβάλου που φυσικά παρουσιάζουν ενδιαφέρον και θα πρέπει να αξιολογηθούν.
Την ίδια βδομάδα με την ημερίδα που έγινε στην Περιφερειακή Ενότητα Αργολίδας έγινε άλλη μία στην αίθουσα "Δον Κιχώτης" του Άργους με διοργανωτές πολίτες αντίθετους στην κατασκευή εργοστασίου.
Λόγω του όγκου των μελετών και τοποθετήσεων (που άλλωστε έχουν δημοσιευθεί) δεν μπορώ να τις δημοσιεύσω εδώ, μπορώ όμως να πω τη γνώμη μου από την ανάγνωση και έρευνα του θέματος.
Κατ΄αρχήν εκτιμώ το Γιάννη Μανιάτη και το ενδιαφέρον του για το συγκεκριμένο θέμα και αντιπαρέρχομαι όσα ακούγονται για είσοδο ιδιωτών στη διαχείριση των υδάτων κάτι βεβαίως που έχει βάση αφού αποτελεί όχι και τόσο παλιά πρόταση της Έλσας Παπαδημητρίου.
Μου κάνει όμως εντύπωση η σφοδρή αντίδραση του Κώστα Καράπαυλου και Μπάμπη Αντωνιάδη που έχουν αφιερώσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και το Ναύπλιο περισσότερο από είκοσι χρόνια ανιδιοτελούς ενασχόλησης και συμμετοχής καθώς και του εξαιρετικού Επιστήμονα Γεωλόγου Παναγιώτη Ντόντου, που και αυτός έχει καταθέσει προτάσεις.
Τι είναι αυτό που τους κάνει με τα λιγοστά μέσα που διαθέτουν να "πολεμούν" τη λύση του εργοστασίου;
Το οποιοδήποτε συμφέρον αποκλείεται γιατί γνωρίζουμε τα πρόσωπα, τις θέσεις τους και τη θητεία τους.
Το ίδιο θα έλεγα και για το Γιάννη Μανιάτη, όχι βέβαια για οικονομικό ή προσωπικό συμφέρον, αν μια επιστολή ενός από τους μελετητές του ΙΓΜΕ δεν έκανε σφοδρή επίθεση στον Κώστα Καράπαυλο με χαρακτηρισμούς απαξιωτικούς και μειωτικούς που μπλέκουν τα πράγματα.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι ο Γιάννης Μανιάτης γνώριζε για την επιστολή και πολύ περισσότερο για το αν ένα καθαρά ευαίσθητο θέμα όπως του νερού ως κοινού αγαθού καταλήγει να γίνει οικονομικοπολιτική υπόθεση.
Ως προς την ουσία για το ποιος έχει δίκιο μάλλον είναι δύσκολο σε αυτή τη φάση κάποιος να πει με σιγουριά.
Από τη μια μεριά έχουμε ένα όγκο εξαντλητικών μελετών, που όμως κάπου δεν πείθουν αφού και οι Αιρετοί που συμμετείχαν στην ημερίδα μάλλον είναι προβληματισμένοι και από την άλλη με βάση τη λογική των αναγκών και των προτεραιοτήτων μια πρόταση που φυσικά θέλει συζήτηση.
Το θέμα, κατά τη γνώμη μου, μόλις ξεκίνησε, θα έχει πολλά επεισόδια και θα μας απασχολήσει στο κοντινό μέλλον.