Ακούγεται πλέον σαν απλή επανάληψη ενός γεγονότος, αλλά έχει τη σημασία του όταν έρχονται στοιχεία, και μάλιστα επίσημα, στο φως που ενισχύουν τη βεβαιότητα ότι δεν έγινε καμία διαπραγμάτευση όχι μόνο για τους όρους του Μνημονίου αλλά ούτε και μια προσπάθεια διευθέτησης με τους εταίρους μας στην ΕΕ.
Αποδεικνύεται, σύμφωνα με τα στοιχεία στην έκθεση του Ιουνίου της BIS («η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών») ότι το μεγαλύτερο ποσοστό Ελληνικών ομολόγων (του χρέους δηλαδή) είχαν Γερμανικές και Γαλλικές Τράπεζες και περί τα 60 δις ευρώ οι Ελληνικές.
Το μισό και περισσότερο δηλαδή του συνολικού χρέους βρισκόταν στα θησαυροφυλάκια λίγων Ευρωπαϊκών Τραπεζών.
Αυτό σημαίνει ότι μπορούσε η Ελληνική Κυβέρνηση να ζητήσει διακανονισμό αποπληρωμής με παράταση του χρόνου και μείωση των επιτοκίων από τους εταίρους μας αφού (υποτίθεται) είμαστε για 30 χρόνια συνεργάτες.
Αντ΄αυτού (για το οποίο δεν έγινε καμία προσπάθεια) ο Γαλλογερμανικός άξονας μας έσπρωξε στο ΔΝΤ, όχι τόσο για να εξασφαλίσει την αποπληρωμή του χρέους προς τις Τράπεζες τους, όσο, και με πρόσχημα να "τιμωρήσει" τους καλοπερασάκηδες Έλληνες που δουλεύουν λίγο και απολαμβάνουν ζωή και κότα με δανεικά, για να βάλλει χέρι το Κεφάλαιο στην περιουσία της χώρας και να μετατρέψει το εργατικό δυναμικό σε φτηνό και χωρίς δικαιώματα (αναφέρθηκα ήδη εδώ).
Ακόμα και αν δεχτούμε ότι θα εισέπραττε κατ΄αρχήν άρνηση η Κυβέρνηση είναι δυνατόν να μην έχει κανένα όπλο μια χώρα για να διαπραγματευτεί τη σωτηρία της;
Ας το επιχειρούσε τουλάχιστον.
Δεν το έκανε, όπως και δεν διαπραγματεύτηκε και το Μνημόνιο.
Εδώ έρχεται το αμείλικτο ΓΙΑΤΙ; που θα πρέπει να απαντηθεί από τον Πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του.
Ο Λαός πάντως στις πλατείες δείχνει να ξέρει.
Δείτε τα συμπεράσματα εδώ και την έκθεση της BIS εδώ.
Αποδεικνύεται, σύμφωνα με τα στοιχεία στην έκθεση του Ιουνίου της BIS («η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών») ότι το μεγαλύτερο ποσοστό Ελληνικών ομολόγων (του χρέους δηλαδή) είχαν Γερμανικές και Γαλλικές Τράπεζες και περί τα 60 δις ευρώ οι Ελληνικές.
Το μισό και περισσότερο δηλαδή του συνολικού χρέους βρισκόταν στα θησαυροφυλάκια λίγων Ευρωπαϊκών Τραπεζών.
Αυτό σημαίνει ότι μπορούσε η Ελληνική Κυβέρνηση να ζητήσει διακανονισμό αποπληρωμής με παράταση του χρόνου και μείωση των επιτοκίων από τους εταίρους μας αφού (υποτίθεται) είμαστε για 30 χρόνια συνεργάτες.
Αντ΄αυτού (για το οποίο δεν έγινε καμία προσπάθεια) ο Γαλλογερμανικός άξονας μας έσπρωξε στο ΔΝΤ, όχι τόσο για να εξασφαλίσει την αποπληρωμή του χρέους προς τις Τράπεζες τους, όσο, και με πρόσχημα να "τιμωρήσει" τους καλοπερασάκηδες Έλληνες που δουλεύουν λίγο και απολαμβάνουν ζωή και κότα με δανεικά, για να βάλλει χέρι το Κεφάλαιο στην περιουσία της χώρας και να μετατρέψει το εργατικό δυναμικό σε φτηνό και χωρίς δικαιώματα (αναφέρθηκα ήδη εδώ).
Ακόμα και αν δεχτούμε ότι θα εισέπραττε κατ΄αρχήν άρνηση η Κυβέρνηση είναι δυνατόν να μην έχει κανένα όπλο μια χώρα για να διαπραγματευτεί τη σωτηρία της;
Ας το επιχειρούσε τουλάχιστον.
Δεν το έκανε, όπως και δεν διαπραγματεύτηκε και το Μνημόνιο.
Εδώ έρχεται το αμείλικτο ΓΙΑΤΙ; που θα πρέπει να απαντηθεί από τον Πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του.
Ο Λαός πάντως στις πλατείες δείχνει να ξέρει.
Δείτε τα συμπεράσματα εδώ και την έκθεση της BIS εδώ.