Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τα οικονομικά των νεοσύστατων Δήμων είναι τα συσσωρευμένα χρέη των Δημοτικών τους Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης.
Πρόσφατα ο Δήμαρχος Αργους Δημήτρης Καμπόσος ανακοίνωσε ότι το χρέος της ΔΕΥΑΡ ανέρχεται στο ποσό των 17 εκατομμυρίων ευρώ.
Γύρω στα 17 εκατομμύρια υπολογίζεται και το χρέος της ΔΕΥΑΝ στο Ναύπλιο.
Με αυτά τα νούμερα καταλαβαίνει κανείς ότι χρειάζεται πολύ προσπάθεια και βέβαια η γεναία συνδρομή των πολιτών για να βγούμε από το αδιέξοδο.
Ο Δήμαρχος Αργους μάλιστα έφτασε στο σημείο να πει ότι δεν θα υπογράψει την παραλαβή της ΔΕΥΑΡ.
Βέβαια και αυτός γνώριζε όπως και οι άλλοι Δήμαρχοι την κατάσταση ο δε Παναγιώτης Αναγνωσταράς ήταν και Πρόεδρος της ΔΕΥΑΝ στο Ναύπλιο.
Η κακοδιαχείριση; η ανικανότητα; η απουσία πολιτικής; η ρουσφετολογική πολιτική; η ιδιοτελής πολιτική; τι ήταν αυτό που οδήγησε στο σημερινό αποτέλεσμα; υπάρχουν ευθύνες; πως και πότε θα αποδοθούν;
Είναι δυνατόν ο Δημήτρης Καμπόσος να καταγγέλλει ότι η ΔΕΥΑΡ έχει εισπράξεις περίπου 2.600.000 ευρώ και μισθοδοσία των 51 υπαλλήλων 2.400.00 ευρώ;
Είναι δυνατόν κάθε πολίτης του Αργους να χρεώνεται με 89 ευρώ το χρόνο (τόσο βγαίνει με μια απλή διαίρεση) και μια τετραμελής οικογένεια με 356 ευρώ το χρόνο και να χρωστά η επιχείρηση τόσα χρήματα;
Στο Ναύπλιο είναι γνωστή η παραίτηση του Ανδριανού Ανυφαντή το καλοκαίρι του 2010 για παρεμβάσεις στο έργο του για αποφυγή πληρωμής υποχρεώσεων προς τη ΔΕΥΑΝ.
Επιπλέον η Δημοτική Επιχείρηση έχει ετήσιο έλλειμμα πάνω από 800.000 ευρώ.
Που θα οδηγήσουν όλα αυτά; στην υπαγωγή των Δήμων σε πρόγραμμα "προστασίας" με επώδυνους όρους στη χρηματοδότησή τους με αποτέλεσμα να λείπουν χρήματα για την όποια αναπτυξιακή προσπάθεια.
Αρκετοί ήταν αυτοί που φώναζαν τόσο καιρό για τα χρέη (και εμείς από το blog της argolidafree) αλλά όλοι είχαν το νου τους στην εκλογή τους και το θρίαμβό τους ενώ γνώριζαν την κατάσταση για την οποία δεν έλεγαν τίποτα.
Τώρα θα κληθούν οι Δημότες των νέων Δήμων πλέον να πληρώσουν τα σπασμένα και το τίμημα θα είναι βαρύ.
Εκτός αυτών οι ΔΕΥΑ θα πρέπει να ολοκληρώσουν την ύδρευση και κυρίως την αποχέτευση των νέων περιοχών που εντάχθηκαν στους νέους Δήμους και δεν υπάρχει.
Τι σημαίνει αυτό; ανάγκη νέας χρηματοδότησης έργων.
Από που; πως;
Ας μην κοροϊδευόμαστε, η μόνη λύση είναι προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης των χρεών (όπου είναι δυνατόν) με μείωση του επιτοκίου και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και συγχρόνως γενναία και σφιχτή πολιτική για συμμάζεμα των δαπανών, νέα δίκαιη τιμολογιακή πολιτική, άμεση είσπραξη οφειλομένων αλλά και έλεγχος των δικτύων που οι φήμες φέρουν να χάνεται το 40% του νερού μέχρι να φτάσει στις βρύσες μας.
Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και δεν μπορούμε να καταλάβουμε την πρόταση, την ώρα που όλοι γνωρίζουν το οικονομικό πρόβλημα, για δημιουργία εργοστασίου επεξεργασίας του νερού του Αναβάλου ώστε να γίνει πόσιμο.
Ας πάει στα χωράφια και μετά συζητάμε το πως θα το πίνουμε.
Θα είμαστε σε επαγρύπνηση και ότι νέο προκύπτει θα είμαστε εδώ για να το προβάλουμε.