Να σημειώσω ότι στην αξιοποίηση είναι απόλυτα σύμφωνοι και ταυτίζονται ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς.
Αν κάποιοι το αμφισβητούν, ας διαβάσουν το άρθρο του Χρύσανθου Λαζαρίδη, Συμβούλου του Αντώνη Σαμαρά, στις 10 Ιουλίου 2010, εδώ, που εξηγεί το σχέδιο Σαμαρά για τα 50 δις και την εισήγηση του Υπουργού Χάρη Παμπούκη στο Υπουργικό Συμβούλιο, μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού, στις 13 Μαρτίου 2011, εδώ, για να διαπιστώσουν ότι τέτοια ταύτιση στη "λύση" ούτε συνεννοημένοι να ήταν.
Με διαφορά οκτώ μηνών διαβάζουμε το ίδιο πράγμα, μόνο στην ορολογία διαφέρουν.
Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης το ονομάζει "bridge financing" και ο Χάρης Παμπούκης θεσμό "επιφανείας".
Ας δούμε λοιπόν σε απλά Ελληνικά πως θα πάρει το Ελληνικό κράτος τα 50 δις χωρίς υποτίθεται να πουλήσει γη.
Σε γη αξίας 100 δις ευρώ θα παραχωρήσει σε ιδιώτη "επενδυτή"(πάντα) τα δικαιώματα εκμετάλλευσης, όχι με ενοίκιο, για πολλά χρόνια.
Ο ιδιώτης με αυτή τη συμφωνία των 100 δις, παίρνει δάνειο από την Τράπεζα με "υποθήκη" την ίδια τη συμφωνία.
Η Τράπεζα βέβαια του δίνει 50 δις γιατί πρέπει να βγάλει και αυτή και να εξασφαλιστεί για μελλοντικούς κινδύνους.
Ο ιδιώτης "επενδυτής" δίνει στο Δημόσιο τα 50 δις άμεσα και θα αποπληρώσει την Τράπεζα μέχρι το τέλος της μακροχρόνιας παραχώρησης από το Δημόσιο.
Η Τράπεζα βέβαια δεν έχει 50 δις "ζεστό" χρήμα για να δώσει, θα πρέπει να τα δανειστεί και αυτή από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με επιτόκιο 1% και την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.
(Οι εγγυήσεις προς τις Τράπεζες του Ελληνικού Δημοσίου έχουν ξεπεράσει ήδη τα 80 δις ευρώ από τις Κυβερνήσεις Καραμανλή και Παπανδρέου.)
Συμπέρασμα: Οι δανειστές μας θα πάρουν 50 δις άμεσα, ο ιδιώτης "επενδυτής" θα φτιάξει ποιος ξέρει τι, χωρίς ρίσκο, και θα "κονομήσει" και οι Τράπεζες και αυτές χωρίς ρίσκο θα "κονομήσουν" και όλα αυτά με την "εγγύηση" του Ελληνικού Δημοσίου δηλαδή της περιουσίας ΜΑΣ.
Ο Λαός και το Κράτος μας τι θα κερδίσουν από αυτή την ιστορία; Φαντάζομαι ότι ξέρετε.