Διάβασα ολόκληρη τη σημερινή ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ (για όσους ενδιαφέρονται, εδώ) και βλαστήμησα για την ώρα που έχασα.
Τέτοιο ανιαρό κείμενο στο οποίο επαναλαμβάνονται δεκάδες φορές οι ίδιες λέξεις, δεκάδες φορές οι ίδιες έννοιες, δεκάδες φορές οι ίδιες προτάσεις, δεκάδες φορές οι ίδιες αντιρρήσεις και δεκάδες φορές τα ίδια επιχειρήματα δεν έχω ξαναδιαβάσει στη ζωή μου από Αρχηγό κόμματος.
Του είπε κανένας, ή ξέρει, ότι οι Βουλευτές του είναι τόσο κακοί μαθητές που έπρεπε να τους "βασανίσει" επαναλαμβάνοντας, τα ίδια σε υπερθετικό βαθμό, που ήδη γνώριζαν από τις τελευταίες ομιλίες και τοποθετήσεις;
Μήπως ήθελε να τα ξαναπεί για να τα καταλάβουμε και μεις;
Ας είναι, δυο είναι τα στοιχεία που μένουν, η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου στην οποία συμμετέχει η ΝΔ και η εφαρμογή φοροελαφρύνσεων ως προϋπόθεση για την συναίνεση και την επαναδιαπραγμάτευση.
Κατ΄αρχήν διολισθαίνει σιγά-σιγά από την περσινή απόλυτη άρνηση του Μνημονίου σε απλή επαναδιαπραγμάτευση των όρων, κυρίως της φορολογίας, αφού στο γενικό ξεπούλημα υπερθεματίζει κιόλας.
Ο Prefadoros σχολίασε αναλυτικά το ΖΑΠΠΕΙΟ 2 και τις προτάσεις του Σαμαρά και της ΝΔ.
Λίγα λόγια θα προσθέσω για την περιβόητη μείωση της φορολογίας που σχεδόν από μόνη της θα λύσει το πρόβλημα.
Δύο φορές εφαρμόστηκε, επί Μητσοτάκη και επί Καραμανλή και Αλογοσκούφη, ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Τεράστια κέρδη για Τράπεζες και τις Μεγάλες Εταιρείες, ντόπιες και ξένες, αύξηση του πληθωρισμού, αύξηση του εξωτερικού χρέους και μηδενικές σχεδόν επενδύσεις που υποτίθεται θα βοηθούσε η μείωση.
Δηλαδή ρε Prefadore τι θέλεις; να πληρώνει ο κοσμάκης από αυτά που δεν έχει;
Όχι φυσικά, να πληρώνουν όλοι ανάλογα με το εισόδημα και τη δυνατότητά τους με μείωση της έμμεσης και αύξηση της άμεσης φορολογίας.
Το κυριότερο, να πληρώσουν όσοι χρωστάνε και όσοι φοροδιαφεύγουν και κυρίως όσοι εισφοροδιαφεύγουν που κατά τη γνώμη μου αποτελεί το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της κοινωνίας.
Το σταματάω εδώ για να πούμε και για το προσδοκώμενο της μείωσης της φορολογίας από τον Αντώνη Σαμαρά.
Μαζί με τις σαρωτικές αποκρατικοποιήσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, ΔΕΚΟ κλπ, και τη μείωση της φορολογίας θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη σαν αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής.
Μια προσωρινή ρευστότητα στην αγορά σίγουρα θα υπάρξει και κάποιες θέσεις εργασίας θα προστεθούν όμως το ζητούμενο της ανάπτυξης πως θα έρθει;
Μόνο του επειδή θα ακολουθήσουμε αυτή την πολιτική;
Κανένας όσο αφελής ή καλόπιστος και να είναι δεν το πιστεύει, γιατί αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα όλοι αυτό θα έκαναν και θα έλυναν το πρόβλημά τους.
Και ειδικά για την Ελλάδα που ούτε υγιής παραγωγική διαδικασία υπάρχει, ούτε μηχανισμοί ελέγχου, το μόνο βέβαιο είναι ότι το Κεφάλαιο θα αυξήσει τα κέρδη του και θα φουσκώσει τους Τραπεζικούς του λογαριασμούς στη Ελβετία με μερικά ακόμα δις, όσο για την ανάπτυξη θα συνεχίσει να είναι ζητούμενο και εύκολο θέμα για τους Αρχηγούς, στην εκφώνησή του.
Και κάτι τελευταίο για τον Αντώνη Σαμαρά που επικαλείται συνέχεια την Ιρλανδία και τους χαμηλούς της φορολογικούς συντελεστές, μέχρι πρότινος αποτελούσε φορολογικό παράδεισο και εκεί βάσιζε την ετήσια ανάπτυξή της με πάνω από 7% και όμως κατέρρευσε και οδηγήθηκε στο ΔΝΤ.
Τέτοιο ανιαρό κείμενο στο οποίο επαναλαμβάνονται δεκάδες φορές οι ίδιες λέξεις, δεκάδες φορές οι ίδιες έννοιες, δεκάδες φορές οι ίδιες προτάσεις, δεκάδες φορές οι ίδιες αντιρρήσεις και δεκάδες φορές τα ίδια επιχειρήματα δεν έχω ξαναδιαβάσει στη ζωή μου από Αρχηγό κόμματος.
Του είπε κανένας, ή ξέρει, ότι οι Βουλευτές του είναι τόσο κακοί μαθητές που έπρεπε να τους "βασανίσει" επαναλαμβάνοντας, τα ίδια σε υπερθετικό βαθμό, που ήδη γνώριζαν από τις τελευταίες ομιλίες και τοποθετήσεις;
Μήπως ήθελε να τα ξαναπεί για να τα καταλάβουμε και μεις;
Ας είναι, δυο είναι τα στοιχεία που μένουν, η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου στην οποία συμμετέχει η ΝΔ και η εφαρμογή φοροελαφρύνσεων ως προϋπόθεση για την συναίνεση και την επαναδιαπραγμάτευση.
Κατ΄αρχήν διολισθαίνει σιγά-σιγά από την περσινή απόλυτη άρνηση του Μνημονίου σε απλή επαναδιαπραγμάτευση των όρων, κυρίως της φορολογίας, αφού στο γενικό ξεπούλημα υπερθεματίζει κιόλας.
Ο Prefadoros σχολίασε αναλυτικά το ΖΑΠΠΕΙΟ 2 και τις προτάσεις του Σαμαρά και της ΝΔ.
Λίγα λόγια θα προσθέσω για την περιβόητη μείωση της φορολογίας που σχεδόν από μόνη της θα λύσει το πρόβλημα.
Δύο φορές εφαρμόστηκε, επί Μητσοτάκη και επί Καραμανλή και Αλογοσκούφη, ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Τεράστια κέρδη για Τράπεζες και τις Μεγάλες Εταιρείες, ντόπιες και ξένες, αύξηση του πληθωρισμού, αύξηση του εξωτερικού χρέους και μηδενικές σχεδόν επενδύσεις που υποτίθεται θα βοηθούσε η μείωση.
Δηλαδή ρε Prefadore τι θέλεις; να πληρώνει ο κοσμάκης από αυτά που δεν έχει;
Όχι φυσικά, να πληρώνουν όλοι ανάλογα με το εισόδημα και τη δυνατότητά τους με μείωση της έμμεσης και αύξηση της άμεσης φορολογίας.
Το κυριότερο, να πληρώσουν όσοι χρωστάνε και όσοι φοροδιαφεύγουν και κυρίως όσοι εισφοροδιαφεύγουν που κατά τη γνώμη μου αποτελεί το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της κοινωνίας.
Το σταματάω εδώ για να πούμε και για το προσδοκώμενο της μείωσης της φορολογίας από τον Αντώνη Σαμαρά.
Μαζί με τις σαρωτικές αποκρατικοποιήσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, ΔΕΚΟ κλπ, και τη μείωση της φορολογίας θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη σαν αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής.
Μια προσωρινή ρευστότητα στην αγορά σίγουρα θα υπάρξει και κάποιες θέσεις εργασίας θα προστεθούν όμως το ζητούμενο της ανάπτυξης πως θα έρθει;
Μόνο του επειδή θα ακολουθήσουμε αυτή την πολιτική;
Κανένας όσο αφελής ή καλόπιστος και να είναι δεν το πιστεύει, γιατί αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα όλοι αυτό θα έκαναν και θα έλυναν το πρόβλημά τους.
Και ειδικά για την Ελλάδα που ούτε υγιής παραγωγική διαδικασία υπάρχει, ούτε μηχανισμοί ελέγχου, το μόνο βέβαιο είναι ότι το Κεφάλαιο θα αυξήσει τα κέρδη του και θα φουσκώσει τους Τραπεζικούς του λογαριασμούς στη Ελβετία με μερικά ακόμα δις, όσο για την ανάπτυξη θα συνεχίσει να είναι ζητούμενο και εύκολο θέμα για τους Αρχηγούς, στην εκφώνησή του.
Και κάτι τελευταίο για τον Αντώνη Σαμαρά που επικαλείται συνέχεια την Ιρλανδία και τους χαμηλούς της φορολογικούς συντελεστές, μέχρι πρότινος αποτελούσε φορολογικό παράδεισο και εκεί βάσιζε την ετήσια ανάπτυξή της με πάνω από 7% και όμως κατέρρευσε και οδηγήθηκε στο ΔΝΤ.