Για πολλά χρόνια ο τοπικός Τύπος λειτουργεί σαν "φερέφωνο" της εκάστοτε εξουσίας ή περιστασιακά σαν αντιπολίτευση αν έχει οικονομική στήριξη.
Αυτό κατά τη γνώμη μου έρχεται σαν φυσική συνέπεια λόγω του ότι είναι αδύνατον να κυκλοφορούν τόσα φύλλα σε μια μικρή αγορά και ο κάθε Δημοσιογράφος ή "δημοσιογράφος" να βγάζει και μια εφημερίδα και να θέλει να ζήσει από αυτή.
Η διαφημιστική πίτα είναι μικρή και οι αναγνώστες που πληρώνουν συνδρομή είναι μόνο όσοι κατά καιρούς ενδιαφέρονται για τα κοινά.
Επομένως η μόνη ουσιαστική οικονομική βοήθεια προέρχεται από τις δημοσιεύσεις που αφορούν θέματα των Δήμων και της παλιάς πλέον Νομαρχίας.
Η εξάρτηση από τους κατέχοντες την εξουσία είναι απόλυτη και γίνεται ακόμα πιο εμφανής στις προεκλογικές περιόδους όπου το αλισβερίσι ξεπερνά κάθε φαντασία.
(Κάποια στιγμή στο μέλλον θα μιλήσουμε για το προεκλογικό "μαύρο χρήμα".)
Ακόμα και η μέχρι μανίας αναζήτηση προβολής του κάθε "πολιτευόμενου" (με λίγες εξαιρέσεις) και με το σχετικό αντίτιμο ρίχνει νερό στο μύλο της ανυποληψίας που σταδιακά απαξιώνει στα μάτια των αναγνωστών την όποια εγκυρότητα.
Φυσικά και δεν είναι όλες ίδιες οι εφημερίδες της Αργολίδας, όμως οι όποιες προσπάθειες να κρατηθεί κάποιο επίπεδο από μερικούς αλλοιώνεται από την μη ύπαρξη οικονομικής αυτάρκειας και αυτοτέλειας.
Ο αναγνώστης θέλει να διαβάσει ειδήσεις, να ενημερωθεί, να διαβάσει πρωτότυπα άρθρα και σχόλια, να δει έλεγχο της εξουσίας και διαφορετικές απόψεις.
Κυρίως όμως θέλει αυστηρή κριτική και έρευνες σε βάθος για ζητήματα που απασχολούν όλους.
Τι διαβάζει σήμερα στον τοπικό Τύπο; Μπαγιάτικες ειδήσεις, Δελτία Τύπου, αντιγραφές άρθρων, χαζά σχολιάκια και ανώδυνες κριτικές που στην ουσία λειτουργούν υπέρ του υποτίθεται κρινόμενου.
Υπάρχουν βέβαια και άρθρα με απόψεις που όμως χάνονται στη γενική ανυποληψία.
Μια μικρή αναφορά και στα τηλεοπτικά κανάλια που εξακολουθούν να παρουσιάζουν πεντάλεπτους μονολόγους των πρωταγωνιστών της είδησης στα δελτία ειδήσεων χωρίς αντίλογο και ερωτήσεις.
Έχουν και μια-δυο εκπομπές την εβδομάδα ειδησεογραφικού χαρακτήρα και αυτό είναι όλο.
Σε αυτό λοιπόν το θολό τοπίο των τοπικών ΜΜΕ ήταν αναμενόμενο ότι η τεχνολογία, το Internet και κυρίως τα ανεξάρτητα ιστολόγια, blogs, θα έδιναν ένα γερό χτύπημα και θα καθιστούσαν ακόμα πιο προβληματική την παρουσία τους.
Ακόμα και με κάποιες υπερβολές (όχι βέβαια από κουκουλοφόρους συκοφάντες και εκβιαστές όπως θέλει να χαρακτηρίζει ο Δάκογλου για να δικαιολογήσει τη μετατροπή της ημερήσιας σε εβδομαδιαία έκδοση της "εφημερίδας" του) τα blogs της Αργολίδας που πλέον είναι πολλά κατάφεραν σε μικρό σχετικά διάστημα να αποκτήσουν δυνατή φωνή και χιλιάδες επισκέπτες-αναγνώστες.
Ποια είναι η επιτυχία τους; Η συνταγή απλή, άμεση ενημέρωση για ότι συμβαίνει, απόψεις που ξεφεύγουν από τα κλισέ της "ελεγχόμενης" δημοσιογραφίας, χιούμορ, φρεσκάδα και ελευθερία έκφρασης που είναι αρεστή και κατανοητή από το νεανικό κοινό που αυξάνεται συνέχεια.
Οι κατέχοντες την εξουσία πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κάνουν, για πόσο ακόμα; ότι δεν καταλαβαίνουν τη δύναμη των νέων μέσων επικοινωνίας και της κοινωνικής δικτύωσης και καμώνονται ότι δεν υπάρχουν.
Όχι γιατί κατά βάθος δεν τα πιστεύουν αλλά γιατί δεν μπορούν να τα ελέγξουν.
Ο καιρός θα δείξει, πάντως δεν είναι η κρίση που χτύπησε τα τοπικά ΜΜΕ, είναι η χρήση από τα ίδια του κοινωνικού αγαθού που έχουν στα χέρια τους.