Η φράση που ακούσαμε όλοι σαν παιδιά από τους μεγαλύτερους και πολλούς τους συντροφεύει ακόμη και σήμερα.
Μήπως δεν ήταν η λέξη μαλάκας από τις πρώτες που μαθαίναμε και λέγαμε μετά το μαμά και το μπαμπά; Σήμερα λοιπόν πολλοί γράφουν με "παπάκια", @ και "κ" αντί του λάμδα για να μην "λερώσουν" με αυτή την "κακή" λέξη την οθόνη του υπολογιστή τους και το διαδίκτυο.
Που να πάμε και σε πιο "βαριές" κουβέντες, αυτές ούτε που διανοούνται να τις σκεφτούν.
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.
Υποκρισία μεν, χρήσιμη δε όταν θέλεις να αποδυναμώσεις το κείμενο που αναδεικνύει τα στραβά και ενοχλεί την εξουσία.
Να για παράδειγμα, γράφεις λοιπόν την "κακή" λέξη ότι ο Δήμαρχος έχει αλαζονική και αυταρχική συμπεριφορά και το στοιχειοθετείς, όπως γράφεις για αποφάσεις αναθέσεων που δημιουργούν σπατάλη στους πόρους του Δήμου και ευνοούν κάποιους, έστω με κανόνες νομιμότητας, γράφεις για την έλλειψη ειλικρίνειας και την αποφυγή απαντήσεων και τελικά εισπράττεις ένα "είσαι υβριστής και συκοφάντης", στην καλύτερη περίπτωση..
Γράφεις "κακή" λέξη για τον Πρωθυπουργό ότι πριν δυο μήνες μας έλεγε τέρμα τα Μνημόνια και η Τρόικα φεύγει στο τέλος του χρόνου και όταν επισημαίνεις ότι αυτό σημαίνει κοροϊδία, την ώρα που παρακαλάς να επιστρέψει η Τρόικα και κανένα Μνημόνιο δεν τελειώνει, τότε ακούς εσύ τα εξ΄αμάξης συνοδευόμενα από το προσφιλές "είσαι εμπαθής" ή "ποιο συμφέρον κρύβεται πίσω σου".
Βέβαια στην πολιτική παρακμή που βρισκόμαστε, φτάσαμε στο σημείο ότι όποιος πολιτικός λέει ψέματα και παραπλανά τον κόσμο είναι μάγκας, άμα δε είναι και της παράταξης, τότε κόβουμε φλέβες για πάρτη του.
Οι λέξεις λοιπόν που εκφράζουν τις σκέψεις και είναι το μέσο για να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον, που φυσικά δεν έχουν ταμπέλες για το ποιες είναι καλές και ποιες όχι, περιγράφουν καταστάσεις που όταν ενοχλούν και μειώνουν το κύρος της εξουσίας, τότε γίνονται υβριστικές.
Αυτή η τεχνική αποφυγής της ουσίας και δημιουργίας αρνητικών εντυπώσεων για δήθεν άδικο και υβριστικό σχολιασμό ή κριτική, φτάνει μέχρι του σημείου αμφισβήτησης του δικαιώματος να μιλά κάποιος δημόσια εκφράζοντας τις απόψεις του.
Έτσι ακούμε το βαθιά φασιστικό, ολοκληρωτικό θα έλεγα, "ποιος είσαι εσύ ρε Prefadore που κάνεις κριτική σε έναν αιρετό";
Επειδή η απάντηση έχει πολλές "κακές" λέξεις, δεν την γράφω.
Και ας μου αρέσει το πιπέρι.
Prefadoros