Πολλά θα μπορούσα να γράψω και να θυμηθώ για τον Κυριάκο, όπως για τη συνεργασία μας, πριν είκοσι τόσα χρόνια, όταν δυο φορές την εβδομάδα δημοσίευε στην πρώτη σελίδα στις "ΕΙΔΗΣΕΙΣ", ένα επίκαιρο δικό μου σχόλιο με το ψευδώνυμο, "Ο Πολίτης Μ."
Ερχόταν ο ίδιος στο Φαρμακείο μου στην Πρόνοια και το έπαιρνε σε ένα φάκελο, γιατί δε θέλαμε να μαθευτεί ποιος ήταν ο σχολιαστής.
Την εποχή που φορούσα γραβάτα, συναγωνιζόμαστε αστειευόμενοι, ποιανού ήταν η καλύτερη, γνωστή η αδυναμία του στις ποιοτικές και φανταχτερές γραβάτες.
Οι περισσότεροι δεν μπορούν να καταλάβουν τη δυσκολία να βγάζεις ημερήσια εφημερίδα, τα χρόνια πριν την αυτοματοποίηση, να συγκεντρώνεις πρωτογενείς ειδήσεις, να ενημερώνεσαι από τις άλλες εφημερίδες, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, να συναντάς διάφορα πρόσωπα, να τρέχεις να διορθώσεις λάθη πριν από την έκδοση, να αναζητάς συνεχώς χρήματα, να αντιμετωπίσεις τον ανταγωνισμό, τα παιχνίδια των πολιτικών, λογαριασμοί, υποχρεώσεις, χίλια πράγματα στο κεφάλι και όλα αυτά, κάθε μέρα, χωρίς ούτε καν σκέψη για ανάπαυλα.
Και πέρα από αυτά, να αντιμετωπίσεις την αντίδραση καθενός που έγραψες κάτι γι' αυτόν, ακόμα και στα θετικά, άσε στα αρνητικά...
Και να είσαι στόχος συνεχώς συκοφαντίας και λάσπης, όσων ήταν αντίθετοι ή είχαν λόγους να θέλουν να αμφισβητήσουν την εντιμότητα και τη δεοντολογία σου.
Ο Κυριάκος είχε εκτός των άλλων και ένα μεγάλο προτέρημα, ποτέ δεν αρνήθηκε να στηρίξει δημοκρατικούς αγώνες, ιδιαίτερα την εποχή που η λογοκρισία και οι διώξεις, έκαναν σχεδόν αδύνατη την προβολή θέσεων ή και της ίδιας της αλήθειας, μέσα από τις εφημερίδες.
Ήταν ο μόνος που τολμούσε να δημοσιεύει κείμενα οργανώσεων, βάζοντας την υπογραφή του, αντίθετα στο καθεστώς και την εξουσία και το πλήρωσε με διώξεις και δικαστήρια, που όμως δεν τον έκαμψαν.
Πανελλαδικά γνωστές οι δίκες στο Ναύπλιο με συνηγόρους υπεράσπισης του Κυριάκου το Νικηφόρο Μανδηλαρά και το Βαγγέλη Γιαννόπουλο, που αποτέλεσαν κόλαφο κατά της ελευθερίας του Τύπου και του δημοκρατικού ελλείμματος της εποχής.
(Ο φίλος Τόλης Κοίνης νομίζω ότι θα ξέρει να εξιστορήσει περισσότερα, ίσως και κάποιοι που θυμούνται αφηγήσεις όσων έζησαν τα γεγονότα τότε.)
Από τους πρώτους που συνέδεσαν την περιγραφή ενός γεγονότος με τη συνοδεία εικόνας, πάντα με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι, του οφείλουμε το σπάνιο υλικό από τις δεκαετίες του '50 και του '60 με προσωπικότητες που επισκέπτονταν κυρίως το Ναύπλιο και την Επίδαυρο.
Δάσκαλος για τους περισσότερους τοπικούς δημοσιογράφους, όλοι όσοι αργότερα έβγαλαν δικές τους εφημερίδες, είχαν περάσει από τις θρυλικές ΕΙΔΗΣΕΙΣ του Κυριάκου.
Ξέρετε, η συνήθεια και η ταύτιση της καθημερινότητας μας με την παρουσία κάποιων ιδιαίτερων ανθρώπων, μας κάνει να υποτιμούμε την προσφορά τους και την αξία τους...
Όταν φεύγουν για πάντα, συνειδητοποιούμε αυτή την αλήθεια...
Καλό ταξίδι Κυριάκο...
Μάνος Περράκης
Για την αντιγραφή,
Prefadoros