Εν μέσω φημών και δηλώσεων για χρεοκοπία, ακόμα και επιστροφής στη δραχμή, φαίνεται να μην συνειδητοποιούμε ότι το πρόβλημα προέρχεται από το πρωτογενές έλλειμμα που σταθερά επιβαρύνει το χρέος και επιδεινώνει τη λύση του προβλήματος.
Το πρωτογενές έλλειμμα δημιουργείται από τον τεράστιο και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα αφού τα έσοδα δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδά του.
Αν δούμε τον προϋπολογισμό του 2011, οι δαπάνες του δημοσίου είναι 61 δισ, από τα οποία 24 είναι μισθοί και συντάξεις δημοσίου και 16 είναι οι επιχορηγήσεις των ασφαλιστικών ταμείων.
Άλλα 16 δισ. είναι οι τόκοι για τα παλιά δάνεια, επομένως φτάνουμε στα 77 δισ.
Τα έσοδα από τους φόρους είναι 49 δισ.
Ακόμα και αν δεν πληρώναμε τους τόκους των δανείων το πρωτογενές έλλειμμα είναι 12 δισ. ευρώ που σημαίνει ότι ακόμα και σήμερα αν δεν χρωστάγαμε σίγουρα θα χρωστάγαμε πολλά σε λίγα χρόνια όπως και έγινε.
Γιατί διογκώθηκε και έγινε βραχνάς ο δημόσιος τομέας;
Μα γιατί έπρεπε να "βολευτούν" οι κομματικοί στρατοί κυρίως του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ, για να συνεχίσουν να δίνουν την εμπιστοσύνη τους και την εξουσία στα δύο αυτά κόμματα.
Αυτή είναι η αλήθεια και όποιος δεν την παραδέχεται κοροϊδεύει τον εαυτό του ή έχει συμφέρον.
Και ποια είναι η λύση Prefadore;
Ειλικρινά δεν γνωρίζω, εκείνο όμως που ξέρω, όπως όλοι μας, είναι ότι 200.000 έχουν χάσει τις δουλειές τους στον ιδιωτικό τομέα, 700.000 και πλέον ψάχνουν για δουλειά στον ιδιωτικό τομέα και ότι μέχρι στιγμής το μάρμαρο το πληρώνουμε όλοι με τις οριζόντιες αυξήσεις.
Επίσης γνωρίζω πολύ καλά, όπως και σεις, ότι το μεγάλο λεγόμενο κεφάλαιο της χώρας απομυζούσε τον σίγουρο κρατικό κορβανά αντί για παραγωγικές επενδύσεις που βέβαια έχουν ρίσκο και την εξοργιστική απάθεια, για να μην πω έγκλημα, της πολιτείας να καταπολεμήσει την φοροδιαφυγή και κυρίως την εισφοροδιαφυγή.
Και αυτά βέβαια για την εξουσία των κομμάτων του δικομματισμού.
Όσο και αν φαίνεται αντιφατικό, επειδή προ ημερών έγραψα για ψήφο στο ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που πρεσβεύουν τον κρατικό έλεγχο στην οικονομία, επιμένω γιατί είναι ο μόνος τρόπος να μειωθεί η "δύναμη" των κομμάτων εξουσίας και επομένως η απεξάρτηση του δημοσίου από αυτά.
Τουλάχιστον θα "διορθωθεί" η πολιτική στρέβλωση που δημιούργησε το οικονομικό πρόβλημα.