Τιμάει και τη θέση του και την ψήφο που του έδωσε ο Λαός της Αργολίδας.
Αποτελεί ίσως το μοναδικό κόσμημα της χειρότερης Κυβέρνησης που μας κυβέρνησε εδώ και πολλά χρόνια.
Μοναδική περίπτωση δημόσιου λειτουργού που πρέπει να στηρίζει μια αμφίβολης αποτελεσματικότητας, στην καλύτερη περίπτωση, κεντρική πολιτική και συγχρόνως να δημιουργεί με προσωπική πολιτική, και σε πείσμα των όποιων δεσμεύσεων, προϋποθέσεις ανάπτυξης της χώρας του και του νομού του.
Ξέρω το χούι του Έλληνα να μηδενίζει τα πάντα με ένα "έλα μωρέ" και να μην αναγνωρίζει σε αυτούς που ο ίδιος έχει εκλέξει ότι καλό κάνουν.
Είναι μια παθογένεια της ράτσας μας.
Επειδή ο Prefadoros μιλάει πάντα με στοιχεία θα ρωτήσω απλά: από τους πενήντα τόσους Υπουργούς και Υφυπουργούς που έχει αυτή η Κυβέρνηση πόσοι εργάζονται πραγματικά και έχουν να παρουσιάσουν κάποιο έργο; μήπως ο Αντιπρόεδρος άνευ αρμοδιοτήτων κ. Πάγκαλος; μήπως ο πολυδιαφημισμένος κ. Χρυσοχοίδης; μήπως η κ. Γεννηματά; μήπως τόσοι άλλοι που απλά απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης τους και εξυπηρετούν τις κομματικές ισορροπίες;
Υπάρχει και η άποψη καλύτερα να μην κάνουν τίποτα γιατί και να κάνουν θα τα κάνουν μαντάρα.
Δεκτό, αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι να μην του το αναγνωρίζουμε;
Ο Γιάννης ο Μανιάτης ανέλαβε την ηλεκτρική καρέκλα της ενέργειας όπου τα συμφέροντα αλληλοσπαράσσονται, χρόνια τώρα, για τα φιλέτα που αξίζουν δισεκατομμύρια και να προχωρήσει τα βαλτωμένα για δεκαετίες σχέδια αξιοποίησης του υπεδάφους της χώρας.
Δυο χρόνια τώρα τα οικονομικά μεγαθήρια δεν έχουν να του καταλογίσουν τίποτα, όχι γιατί τα εξυπηρέτησε, επειδή ακριβώς χειρίστηκε και τα χειρίστηκε ισότιμα και δίκαια.
Όσο για τον υπόγειο πλούτο, ξεκίνησαν ήδη οι πρώτες σεισμικές έρευνες σε τρία σημεία στο Ιόνιο για υδρογονάνθρακες και είναι σε διαβούλευση μέχρι τις 15 Νοεμβρίου τα υπόγεια μεταλλεύματα σε Θράκη και Κιλκίς.
Αυτά που για χρόνια κανείς αρμόδιος δεν τολμούσε να βγάλει από τα ντουλάπια ο Μανιάτης, όχι μόνο τα έβγαλε, τα επικαιροποίησε και προχωρά στην εκμετάλλευση που μπορεί τα επόμενα χρόνια να δώσουν πραγματική ανάσα στα δεινά του σωρευμένου χρέους.
Οι Κασσάνδρες έλεγαν ότι "δεν θα τον αφήσουν", "δεν θα τον ρωτήσουν", "τα έχουν δώσει προ πολλού" και άλλα τέτοια που από δω και πέρα, λόγω της πρωτοβουλίας του Μανιάτη, δεν είναι εύκολο πια να πουν και να τα κάνουν.
Μην το κουράζουμε, ο Μανιάτης χωρίς Συμβούλους που άλλοι Υπουργοί πληρώνουν καμιά πενηνταριά αργομισθία, με λίγους ανθρώπους φίλους περισσότερο κάθισε και δούλεψε με αίσθημα ευθύνης γιατί πολύ απλά δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός.
Και δουλειά και καριέρα έχει και δεν εξαρτά την επιβίωση και τη θέση του από το όποιο δοσμένο αξίωμα.
Για την Αργολίδα η προσφορά του είναι γνωστή, εκτός των άλλων το έργο του Αναβάλου που προχωρά σε Επίδαυρο και Ερμιονίδα και που αποτελούσε προσωπική προεκλογική του δέσμευση αποτελεί και αποδεικνύει ότι υπάρχουν πολιτικοί που όταν θέλουν μπορούν να είναι χρήσιμοι στον τόπο τους.
Βέβαια στηρίζει την Κυβέρνηση του Μνημονίου και όλων των αντιλαϊκών αποφάσεων, μπορούσε να παραιτηθεί όπως αρκετοί φίλοι του του ζήτησαν και τον ίδιο βασάνισε.
Είναι αυτές οι στιγμές που έρχονται για αυτούς που έχουν εκλεγεί για να παίρνουν αποφάσεις που συγκρούονται με χιλιάδες παραμέτρους.
Προσωπικότητα, πιστεύω, κοσμοθεωρίες, συνείδηση, μέλλον, παρελθόν, προσωπικό συμφέρον, κοινό συμφέρον, εθνικό συμφέρον, πραγματικότητα, αίσθηση καθήκοντος, ευθύνη στους εκλογείς, στο κόμμα, φιλοδοξίες, αξίες, εγωισμός, αξιοπρέπεια, "τι στο διάολο κάνουμε σ΄αυτή τη ζωή;", "τι ήθελα και μπλέχτηκα;", τι αξίζει επιτέλους;
Δεν είναι αγιογραφία, είναι η πραγματικότητα ενός ανθρώπου που γνωρίζουμε και που νοιάζεται βέβαια για την επόμενη εκλογή αλλά χωρίς να "πουλά την ψυχή του στο διάβολο" γι΄αυτή την εκλογή.
Οι αντιδράσεις δεκτές, αλλά διαβάστε πρώτα καλά το κείμενο.