Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Η Αριστερά, ο ρόλος της σήμερα, ελπίδα για το Λαό;

Αυτό που δίνει το ηθικό, τουλάχιστον, πλεονέκτημα στην Αριστερά σήμερα είναι ότι από την αρχή διέγνωσε και σταθερά παρέμεινε κατά του Μνημονίου και των επιπτώσεων που θα είχε η εφαρμογή του.

Γιατί και σε άλλες χρονικές περιόδους η Αριστερά μπορεί να είχε δίκιο, όμως σχεδόν πάντα κάτι έκανε και τελικά έχανε αυτό που ήταν το πλεονέκτημα της, την ηθική της υπεροχή.



Εδώ και δυο χρόνια με σοβαρότητα, χωρίς κραυγές και λαϊκισμούς, χωρίς ακρότητες με συνέπεια και καταγγελτικό λόγο, με μαχητικότητα και συμπαράσταση στο Λαό που δέχεται την καταιγίδα μέτρων που τον εξαθλιώνουν και του αφαιρούν την Εθνική του περηφάνια, δίνει τη μάχη μέσα από τις διαφορετικότητες που η πολύχρονη πορεία της αυτονόητα δημιούργησε.

Αν δε, έκανε και ένα βήμα ακόμα, να γίνει πιο συγκεκριμένη και κατανοητή στις προτάσεις της, τότε θα έλεγα ότι είμαστε πολύ κοντά σε μια θεαματική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού που όλοι οι σχεδιασμοί των κέντρων εξουσίας σε Ελλάδα και εξωτερικό δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν και τελικά να αποτρέψουν.

Ποια είναι η Αριστερά που με συνέπεια αντιστάθηκε στις πολιτικές του Μνημονίου και των όσων απεργάζονται για τη χώρα μας;

Πρώτα το ΚΚΕ, που έχει κάθε δικαίωμα να λέει ότι δικαιώθηκε για τη στάση του απέναντι στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν ήταν ποτέ υπέρ των λαών αλλά υπέρ των Μονοπωλίων.

Παραμένει η κυρίαρχη δύναμη στο χώρο της Αριστεράς και όσο και αν είναι "εύκολο", για τους αντιπάλους του, να του χρεώνουν στρατηγικές και τακτικές που τάχα δεν είναι συμβατές με την εποχή μας, αν δεν το γνωρίσεις από μέσα ή από κοντά δεν μπορείς να αντιληφθείς αυτό που για τους πολλούς είναι "φόβος" μήπως ανοιχτεί σε δυνάμεις που δεν ανήκουν απόλυτα στο χώρο του.

(Κάποια στιγμή θα πούμε περισσότερα και γιατί αξίζει και γιατί μας αφορά όλους).

Ο ΣΥΡΙΖΑ με κύρια δύναμη το Συνασπισμό που πάλεψε πολλά χρόνια μέσα από λάθη, αλλαγές ηγεσίας αλλά και εσωκομματικούς πολέμους και βρήκε το δρόμο του και απέκτησε δύναμη με την καθοδήγηση του Αλέξη Τσίπρα που κάθε άλλο αρεστός είναι σε όλο το σύστημα εξουσίας.

Τα τελευταία χρόνια είναι η συνεπής έκφραση της δύναμης που μπορεί να έχει η Αντιπολίτευση έστω και λίγων Βουλευτών μέσα στο Κοινοβούλιο αλλά και η συνεχής παρουσία, διεκδίκηση και διαμαρτυρία σε όλους τους χώρους και σε κάθε ευκαιρία.

Οι ανάγκες της ζωής που εξελίσσεται και τα κενά του πολιτικού συστήματος δημιούργησαν δυο σημαντικές δυνάμεις στο χώρο της Αριστεράς, την Δημοκρατική Αριστερά και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, χωρίς να παραβλέπω άλλες Αριστερές ομάδες που διατηρούν την αυτοτέλεια και τη δράση τους, αλλά σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, δεν μπαίνουν με αξιώσεις στην κοινοβουλευτική διαδικασία.

Η Δημοκρατική Αριστερά με επικεφαλής τον σοβαρό και με ήθος Φώτη Κουβέλη αν και στην αρχή φάνηκε, και κατηγορήθηκε γι΄αυτό, σαν "μαξιλαράκι" του ΠΑΣΟΚ δείχνει να μπορεί να σταθεί σαν μια αξιόλογη δύναμη με Αριστερές θέσεις που μπορούν να βρουν καταφύγιο και στέγη εγκλωβισμένοι στο ΠΑΣΟΚ αριστεροί πολίτες.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με σαφείς αντικαπιταλιστικές θέσεις και ριζοσπάστες ανεξάρτητους αριστερούς που έκανε αισθητή την παρουσία της στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση μοιάζει έτοιμη για το επόμενο αποφασιστικό βήμα, την είσοδο στο Κοινοβούλιο.

Μπορεί η προσπάθεια και το κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα για Αριστερό Αντιμνημονιακό Μέτωπο και κοινή κάθοδο στις εκλογές να μην βρίσκει πρόθυμα τα άλλα κόμματα της Αριστεράς όμως ήδη οι προσχωρήσεις, επώνυμων και ανώνυμων πολιτών, σε όλο το φάσμα της Αριστεράς δείχνει ότι κάτι πολύ σημαντικό συντελείται στο πολιτικό σύστημα.

Αθροιστικά και όσο και αν είναι "πειραγμένες" οι δημοσκοπήσεις, τα ποσοστά που συγκεντρώνει η Αριστερά ξεπερνούν το 25% και μην εκπλαγείτε αν τελικά στις εκλογές φτάσουν και το 30% κάτι που σημαίνει ότι μετά τις εκλογές δεν θα είναι εύκολη η επιβολή και διατήρηση αντιλαϊκών μέτρων που ήδη έχουν φέρει σε δεινή θέση τη ζωή της πλειοψηφίας των πολιτών.

Το κυριότερο για την Αριστερά είναι ότι με τη στάση της "έσπασε" τα φοβικά σύνδρομα και δίνει πλουραλιστική επιλογή σε κάθε πολίτη να την εμπιστευτεί χωρίς τις όποιες αναστολές του παρελθόντος.

Στο κάτω κάτω τι χειρότερο μπορεί να συμβεί αν η Αριστερά δυναμώσει περισσότερο;

Το μόνο χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι η αποδυνάμωση του συστήματος που δημιούργησε και συντηρεί τα σημερινά αδιέξοδα.

Αυτό από μόνο του φτάνει και είναι καλύτερο για το Λαό, εκτός αν ακόμα πιστεύετε ότι αυτοί που δημιούργησαν τα προβλήματα και οι πολιτικές τους μπορούν και να τα λύσουν.

Μπορούν ίσως να τα λύσουν, εις βάρος ποιών έχει σημασία.