Να πάμε στα βαθιά; θα το επιχειρήσω, αν και ξέρω ότι προτιμάτε Δημάρχους, Αντιδημάρχους, υποψήφιους και λοιπούς "περιφερειακούς" της εξουσίας και καθόλου βαρετά κείμενα που σας προβληματίζουν και βάζουν διλήμματα για τη θεώρηση του κόσμου και τις συνέπειες που τώρα πληρώνουμε.Ο Μαρξ πρώτος και κατοπινοί του μεγάλοι φιλόσοφοι, οικονομολόγοι, πολιτικοί, πνευματικοί άνθρωποι τα έχουν πει, τεκμηριώσει και εκφράσει και θα ήταν τουλάχιστον ασέβεια από τον απλό Prefadoro να επιχειρήσει να τους αντιγράψει για να φανεί πολύξερος και να εντυπωσιάσει τους αναγνώστες του.
Όμως και βασισμένος σε αυτούς, μπορώ να γράψω για τις αιτίες που έφτασε ο τόπος μας στη σημερινή κατάσταση, να εξαθλιώνετε (μόνο) ο λαός και να χάνει την κυριαρχία της η χώρα, τουλάχιστον στο να αποφασίζει μόνη της για το μέλλον της.
Ο Παγκόσμιος Καπιταλισμός, που δεν έχασε την ηγεμονία του ακόμα και όταν ο Κομμουνισμός είχε επικρατήσει σε τεράστια τμήματα της γης, είχε και έχει την ικανότητα χάρη σε ένα πολύπλοκο σύστημα εξουσίας και μηχανισμό προπαγάνδας να εμφανίζεται με διαφορετικά πρόσωπα ανάλογα με τις συνθήκες της κάθε περιοχής αλλά και τις ανάγκες του.
Έτσι, γίνεται λαϊκός, φιλελεύθερος, νεοφιλελεύθερος, δημοκρατικός, σοσιαλδημοκρατικός, δεν δίστασε να γίνει Νέα Τάξη Πραγμάτων ακόμα και Παγκοσμιοποίηση.
Προς τι όλα αυτά; μα για να παγιδεύει ποιο εύκολα τους λαούς στις επιλογές του.
Και η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε, τουλάχιστον έτσι νομίζαμε, σαν μια μεγάλη συμμαχία που θα έφερνε πιο κοντά τους λαούς, θα τους απάλλασσε από το φόβο πολέμων, θα αντιμετώπιζε τα προβλήματα από κοινού, θα φρόντιζε για την ευημερία και την πρόοδο μέσα από την αλληλεγγύη των κρατών και το σεβασμό των λαών και της κουλτούρας τους.
Όμως κάθε άλλο παρά έτσι έγινε, ζούμε σήμερα τον αδυσώπητο αγώνα του Κεφαλαίου μέσα στην Ευρώπη με τους πιο αδύνατους οικονομικά και χρεωμένους να πληρώνουν ακριβά την απληστία και την επικράτηση εις βάρος τους.
Αυτό ήταν το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης; για μας, τους λαούς, μπορεί και να ήταν, για τον Διεθνή Καπιταλισμό όμως αποδεικνύεται ότι ήταν και είναι ένα ακόμα πεδίο μάχης οικονομικής κυριαρχίας.
Το πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα είναι το μεγάλο χρέος, όχι πάντως μεγαλύτερο από άλλων χωρών, και το ετήσιο έλλειμμα που εξακολουθεί να παραμένει χωρίς έλεγχο.
Πως δημιουργήθηκε το μεγάλο χρέος; από τα δανεικά που παίρναμε για πολλά χρόνια για να καλύψουμε τις επί πλέον ανάγκες που δημιουργούσαμε και δεν έφταναν να πληρωθούν από αυτά που βγάζαμε.
Οι επιπλέον ανάγκες πήγαν σε παραγωγικές επενδύσεις; όχι, τα έφαγαν οι επιτήδειοι, οι κεφαλαιοκράτες, ασυνείδητοι πολιτικοί και κατέχοντες θέσεις ευθύνης, οι κομματικοί και άλλοι στρατοί για εξασφάλιση της κηδεμονίας του συστήματος, αλλά και, μέσω της προπαγάνδας και της διαφήμισης, η υπερκατανάλωση του μέσου Έλληνα σε προϊόντα και υπηρεσίες που δεν τα είχε ανάγκη.
(Ο Καπιταλισμός από τη φύση του για να επιβιώσει πρέπει να επεκτείνετε συνεχώς και ένας τρόπος είναι να δημιουργεί νέες ανάγκες, πραγματικές ή όχι αδιάφορο, που ακόμα και χωρίς χρήμα ικανοποιούνται με μελλοντική υποθήκευση μέσω δανείων, πιστωτικών καρτών και άλλων "προϊόντων ευκαιρίας" με το αζημίωτο βέβαια).
Ποιος μας δάνειζε όλα αυτά τα χρόνια και γιατί; ο Παγκόσμιος Καπιταλισμός μέσω της αφελούς επαναλαμβανόμενης από τους πολλούς "παπάρας" των Αγορών για να κερδίσει ακόμα περισσότερα.
Όλο το χρήμα που σωρεύεται από την υπεραξία της εργασίας, το μαύρο χρήμα των ναρκωτικών, της πορνείας, της εμπορίας όπλων και κάθε παράνομης δραστηριότητας διοχετεύεται στις Αγορές που αγοράζει ομόλογα κρατών με εξασφαλισμένη ασφάλεια και επιπλέον κέρδος.
Άμα δε φτάσει ένα κράτος σε αδιέξοδο να πληρώσει ή δεν του δίνουν άλλα, προτού πάρουν τα οφειλόμενα, επεμβαίνουν οι μεγάλες δυνάμεις και επιβάλλουν όρους και κανόνες ώστε τα χρωστούμενα να πληρωθούν όχι από τους υπεύθυνους της σπατάλης, αυτούς που στην ουσία τα έφαγαν, αλλά από το λαό.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα, οι λαοί πληρώνουν στο όνομα της δοτής δημοκρατίας που τους προσφέρεται και αποτελεί το άλλοθι του Παγκόσμιου Καπιταλισμού για να εξακολουθεί να ηγεμονεύει και να θησαυρίζει εις βάρος τους.
Επειδή κάποιοι εξακολουθούν να εκστασιάζονται και να μην κατανοούν ποιες είναι αυτές οι περιβόητες Αγορές, είναι οι Τράπεζες, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οι οίκοι αξιολόγησης που "επενδύουν" όλο το σωρευμένο χρήμα και φροντίζουν να το διαφυλάττουν και να το επαυξάνουν χάριν των αφεντικών που το κατέχουν.
Παράδειγμα για τους άπιστους, η υποβάθμιση της Γαλλίας και τα μέτρα που αμέσως εξήγγειλε ότι πρέπει να παρθούν ο Σαρκοζύ, ο Γαλλικός λαός νομίζατε ότι θα γλίτωνε;
Ένα τρανταχτό για όσους θυμούνται από τη χώρα μας, η περίφημη "αγορά του αιώνα" επί Ανδρέα Παπανδρέου για οπλικά συστήματα που στοίχισαν δεκάδες δισεκατομμύρια στον Ελληνικό Λαό και που πλέον είναι είτε άχρηστα, είτε πεπαλαιωμένα και πρέπει να αντικατασταθούν με καινούργια.
Πληρώθηκαν και έφυγαν στο εξωτερικό δισεκατομμύρια από το υστέρημα των εργαζομένων αντί να επενδυθούν στη χώρα π.χ στη Βιομηχανία και την Τεχνολογία που και ανάπτυξη θα έδιναν, και δουλειές αλλά και αναβάθμιση του συνολικού επιπέδου ζωής όλων.
Τα λαμπρά μυαλά των Ελληνόπουλων που γεμίζουν τα ξένα Πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα θα ήταν εδώ και θα συνέβαλλαν στην πρόοδο αυτού του τόπου με τις άπειρες δυνατότητες και τους μικρούς πολιτικούς.
Υπήρχε βέβαια ο κίνδυνος και η Εθνική άμυνα, σύμφωνοι αλλά τότε γιατί συμμετέχουμε στους οργανισμούς αν δεν μας εξασφαλίζουν την ασφάλειά μας;
Και που θα πουλήσουν τα όπλα τους ρε Prefadore; μα αυτό λέω, ο Καπιταλισμός δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να έχει πάντα όφελος και να κερδίζει.
Ναι αλλά οι "ιδιώτες επενδυτές" θα χάσουν με το κούρεμα 50% και θα μας "χαρίσουν" 100 δισ..
Έτσι νομίζετε; τα υπόλοιπα θα τα πάρουν με μεγάλο επιτόκιο και εξασφαλισμένα με υποθήκες τη στιγμή που τα προηγούμενα είχαν και κάποιο (θεωρητικό) ρίσκο, λέμε τώρα.
Και αν τελικά χρεοκοπήσουμε δεν θα τα χάσουν όλα;
Κάποιοι ναι, αλλά ποιος σας είπε ότι στον Καπιταλισμό ο ένας σέβεται τον άλλο; ότι σέβεται τον αντίπαλο και σύμμαχο όταν το συμφέρον είναι κοινό; δεν έχετε δει να καταρρέουν οικονομικοί κολοσσοί; και δεν έχετε ακούσει ότι κάποιοι έχουν επενδύσει στη χρεοκοπία;
Αλλά και η κατεστραμμένη Ελλάδα δεν θα δημιουργήσει νέες ευκαιρίες για το Κεφάλαιο; το εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό και οι διαλυμένες δομές του κράτους είναι βούτυρο στο ψωμί για όποιον έχει χρήμα και θέλει σίγουρα να το αυξήσει.
Θα μπορούσα να γράψω περισσότερα και να τα αναλύσω ακόμα πιο βαθιά πιστεύω όμως ότι η μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου τα έχει καταλάβει άσχετα αν ακόμη δεν αποφασίζει να απεγκλωβιστεί από τις δοξασίες που κουβαλά μια ζωή.
Όσο για τις βαθυστόχαστες αναλύσεις ειδικών και μη, έχουνε δυστυχώς πολύ σκοπιμότητα και αρκετό ακροατήριο, ακόμα.