.jpg)
Αυτονόητοι οι λόγοι, έχουν γραφτεί τόμοι στα ΜΜΕ ότι μια πτώση του Σαμαρά πιθανόν να παρασύρει τη Μέρκελ σε ήττα.
Πόσο πιθανή είναι μια πτώση, τους προσεχείς μήνες, της τρικομματικής Κυβέρνησης Σαμαρά;
Θεωρητικά αρκετά δύσκολη, αφού κατάφερε να ξεπεράσει τις δύσκολες ψηφοφορίες στη Βουλή και να περάσει το τρίτο κατά σειρά Μνημόνιο.
Έχουμε ξαναπεί ότι οι Κυβερνήσεις στις Δημοκρατίες πέφτουν στα Κοινοβούλια.
Παίρνοντας συνεχείς ανάσες ο Σαμαράς, με τη βοήθεια των δόσεων, ήταν σχετικά εύκολο, παρά τους δραματικούς επικοινωνιακά τόνους, να διαχειριστεί ένα απονευρωμένο πολιτικό σύστημα και ένα διαλυμένο κεντροαριστερό συνονθύλευμα που για να διασωθεί του πρόσφερε πλήρη υποστήριξη.
Δίνοντας αφειδώς υποσχέσεις στους δανειστές μας, ανέλαβε υποχρεώσεις που αντικειμενικά δύσκολα θα μπορέσει να εκπληρώσει, όταν μάλιστα έχει απέναντι ένα λαό ήδη εξαθλιωμένο ή στα όρια της εξαθλίωσης.
Βάλτε και τα συμφέροντα, ντόπια και ξένα, που χτυπιούνται για τα ασημικά και χρυσαφικά της χώρας, που ακουμπούν και στα εθνικά θέματα, και είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς ότι είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν αυτή η Κυβέρνηση θα μακροημερεύσει.
Επιγραμματικά ο Prefadoros αναφέρει τα ΑΜΕΣΑ προβλήματα που βρίσκονται ήδη στο τραπέζι.
Αντιμετώπιση κινητοποιήσεων σε διάφορους κλάδους της κοινωνίας, αυξανόμενη δυσφορία για περικοπές, εκτός από μισθούς και συντάξεις, στην περίθαλψη, διογκωμένη ανεργία στο 27% που πάει ακάθεκτη για το 30%, ύφεση στο 6%, μείωση στις εισπράξεις κυρίως από τον ΦΠΑ, αδυναμία πληρωμής φορολογικών υποχρεώσεων όλο και από περισσότερους πολίτες.
Αποκρατικοποιήσεις που δεν προχωρούν, τουλάχιστον σύμφωνα με τις προβλέψεις, ΟΠΑΠ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ, επειδή τα συμφέροντα προσπαθούν να πάρουν το πάνω χέρι και να αποκομίσουν οικονομικά και γεωπολιτικά οφέλη τεράστιας αξίας.
Ανακήρυξη ΑΟΖ και Ελληνοτουρκικές σχέσεις, όνομα των Σκοπίων.
Καθυστέρηση στις διαρθρωτικές αλλαγές που είτε έχουν ψηφιστεί είτε έχουν αναληφθεί υποχρεώσεις υλοποίησης.
Λίστα Λαγκάρντ, κάλυψη και συγκάλυψη, πολιτικοί, επιχειρηματίες, διάμεσοι και μεσάζοντες ένα κουβάρι διαπλοκής επικίνδυνο για την εξουσία αν ξετυλιχτεί.
Ακραία βία και φαινόμενα αυταρχισμού που ανακυκλώνουν και ενισχύουν τις ακροδεξιές εκφράσεις κράτους και παρακράτους.
Οι 25.000 απολύσεις στο Δημόσιο που έρχονται, τα νέα μέτρα που πρέπει να ληφθούν όσο δεν πιάνονται οι, έτσι κι αλλιώς, άπιαστοι στόχοι.
Πως μπορούν όλα αυτά να "τακτοποιηθούν" και να αντιμετωπιστούν νηφάλια όταν από κάτω υπάρχει ένα καζάνι που βράζει;
Δεν ξέρω, δεν μπορώ να προβλέψω, λογικά είναι εύκολο να γίνει η "στραβή" που όλα θα καταρρεύσουν ή θα πάρουν άλλο δρόμο.
Άλλοι έχουν περισσότερους λόγους να φοβούνται, άλλοι ίσως όχι.
Το σίγουρο είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς, τώρα στην ουσία, καλείται να δείξει και να αποδείξει ότι είναι ηγέτης και ότι μπορεί να κάνει την υπέρβαση που υποσχέθηκε είκοσι χρόνια πριν.