Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Ένας κόμπος, ο θρίαμβος της Δημοκρατίας

Λέγαμε, "Δημοκρατία είναι το πολίτευμα που είσαι σίγουρος ότι, αν χτυπήσει το κουδούνι του σπιτιού σου στις πέντε τα χαράματα, θα είναι ο Γαλατάς". Από σήμερα δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτό ισχύει.

Όποιος διαβάσει την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και την απόφαση για το κλείσιμο της Δημόσιας Τηλεόρασης δεν μπορεί παρά να θυμηθεί τα "αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν", το κατέβασμα του σήματος της ΕΡΤ αποτελεί πράξη ανευθυνότητας, για να μην πούμε χειρότερα, από τη στιγμή που αποτελεί την Εθνική φωνή σε όλο τον κόσμο.

Δεν πρόκειται απλά για μια ακόμη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η δεκατηένατη στη σειρά, είναι η εν ψυχρώ απόλυση 2.650 ανθρώπων και η φίμωση της φωνής της Ελλάδας.

Αν υπάρχουν ανίκανοι να πάνε σπίτι τους, αν υπάρχουν κλέφτες να πάνε φυλακή, περί αυτού πρόκειται όπως μας είπε ο κ. Κεδίκογλου.

Ποια Δημοκρατία, σε ποια χώρα, σε ποιο χρόνο, καταργεί με μια απόφαση Υπουργού έναν Κρατικό φορέα τέτοιας σημασίας;

Αισθάνομαι ότι πήγαμε πολλά χρόνια πίσω, χρόνια που πίστευα ότι πέρασαν για πάντα, ότι δεν θα ξαναγυρίσουν.

Ακόμα και να πιστεύει ότι έτσι έπρεπε να γίνει, που πολύ αμφιβάλω, η Κυβέρνηση, είναι αδιανόητος ο τρόπος που εκφράστηκε.

Ο αυταρχισμός δεν είναι τρόπος επιβολής στις Δημοκρατίες, ούτε οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, ούτε οι επιστρατεύσεις, ούτε τα ΜΑΤ να κατεβάζουν τους πομπούς και να φιμώνουν την ενημέρωση.

Δεν γνωρίζουν ότι αυτές οι πρακτικές οδηγούν σε ακρότητες; σε διχασμό; σε αντιδράσεις που μπορεί να ξεφύγουν; ασφαλώς και το γνωρίζουν, και προφανώς παγιδευμένοι στην αδιέξοδη και αντιλαϊκή πολιτική τους ωθούν τα πράγματα σε ακραίες καταστάσεις, ελπίζοντας, οι ίδιοι, να διασωθούν.

Τα έδωσαν όλα στους ξένους δανειστές, εξαθλίωσαν την πλειοψηφία του λαού, διέλυσαν τις κοινωνικές υποδομές, οδήγησαν στο αδιέξοδο της ανεργίας και της ξενιτιάς χιλιάδες νέους, βγάζουν στο σφυρί ότι έχει απομείνει στον κρατικό έλεγχο, και όλα αυτά χωρίς τελικά αντίκρυσμα.

Κάνανε ότι τους είπαν, πειθάρχησαν χωρίς αντίρρηση στις προσταγές, δέχτηκαν ταπεινώσεις, το αποτέλεσμα;

Μια τρύπα στο νερό, που είναι η ανάπτυξη; που είναι η ανάκαμψη, που είναι το τέλος του εφιάλτη και η αρχή της ανόδου; που τέλος πάντων βλέπει κάποιος με αισιοδοξία το αύριο;

Μόνο ο Πρωθυπουργός με το τσαντισμένο και νευρικό του ύφος προσπαθεί να μας πείσει ότι ζούμε σε άλλη χώρα.

Την απάντηση στο αδιέξοδο την αντλώ από τη χθεσινή ειδησεογραφία:

-- Ο Υπουργός κ. Χατζηδάκης δήλωσε ότι το θέμα των πλειστηριασμών θα συζητηθεί το Σεπτέμβριο.

-- Ο απόηχος της αποτυχίας πώλησης της ΔΕΠΑ.

-- Αδυναμία είσπραξης οφειλών από φόρους και εισφορές.

-- Διευρύνεται το χαράτσι.


Μήπως όλα αυτά είναι εκείνα που κάνουν τον Αντώνη Σαμαρά να επιλέγει την ακραία διακυβέρνηση; μήπως παίζουν και τα θέματα παραγραφής ευθυνών;

Για θυμηθείτε, τέτοιος καιρός ήταν και το 2009, όταν ο Κώστας Καραμανλής έκλεισε τη Βουλή και αυτή δεν ξανάνοιξε παρά μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η βόμβα είναι έτοιμη να εκραγεί και βρίσκεται στα χέρια του Πρωθυπουργού.

Αυτός βέβαια δεν είναι λόγος να παραβιάζεται το Σύνταγμα, άρθρο 44 παρ. 1.

Το Σύνταγμα προστατεύει μόνιμα και διαχρονικά τη Δημοκρατία, οι Πρωθυπουργοί είναι περαστικοί.

Prefadoros

Η απόφαση κατάργησης της ΕΡΤ:

http://news.in.gr/files/1/2013/06/11/ERTFEK.pdf