Σύμπτωση; 30 Ιουνίου 2013, στο Συνέδριο της ΝΔ, νικητής και τροπαιούχος, Πρωθυπουργός δικομματικής Κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
30 Ιουνίου 1993, διακήρυξη και ίδρυση της "Πολιτικής Άνοιξης" για την ανατροπή του σάπιου δικομματικού κατεστημένου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και του γερασμένου πολιτικού συστήματος.
Ρηξικέλευθες και "υπερβατικές" προτάσεις, εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από το λαό, μείωση του αριθμού των Βουλευτών από 300 σε 200, ασυμβίβαστο Υπουργού και Βουλευτή, 15μελές Υπουργικό σχήμα, ανταγωνιστικότητα και αξιοκρατία, ρήξεις παντού, στην οικονομία "επιθετική διολίσθηση της δραχμής", στελέχωση του κράτους με νέους και άφθαρτους πολιτικούς, ήταν μερικές από αυτές.
Είχε προηγηθεί τον Απρίλιο του 1992 η αποπομπή από το Υπουργείο Εξωτερικών για το θέμα της Μακεδονίας και η παραίτηση από τη Νέα Δημοκρατία τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
Ακολούθησε η πτώση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, με την απόσυρση της εμπιστοσύνης από τον Βουλευτή Συμπιλίδη, συνεργάτη και φίλου του Αντώνη Σαμαρά, εκλογές τον Οκτώβρη 1993, τρίτο κόμμα η "Πολιτική Άνοιξη".
Στο κομβικό σημείο της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας, στις αρχές του 1995, απεμπόλησε την ευκαιρία προσφυγής στις κάλπες με την πρόταση για Προεδρία Στεφανόπουλου, που διατήρησε τον Ανδρέα Παπανδρέου, αν και σοβαρά άρρωστο, και το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Αυτή ήταν η αρχή του τέλους της "Πολιτικής Άνοιξης", μετά τους κλυδωνισμούς που είχε επιφέρει η μαζική είσοδος στην Πανδρόσου, "Μητσοτακικών" στελεχών που είχε εκδιώξει από τη Ρηγίλλης ο Μιλτιάδης Έβερτ, η ακατανόητη πολιτική πράξη του Αντώνη Σαμαρά που επέφερε σύγχυση στα μέλη και απογοήτευση σε μεγάλο μέρος Ελλήνων, που απλά διαπίστωσαν "και αυτός είναι σαν τους άλλους".
Χάνοντας τον προσανατολισμό του, το κόμμα της Υπέρβασης, έχασε και ένα μεγάλο μέρος μελών που είχαν συστρατευθεί χωρίς προηγούμενη κομματική ταυτότητα ή με αριστερές ιδέες και καταβολές.
Νέοι άνθρωποι κυρίως, χωρίς υστεροβουλίες και διάθεση ανάδειξης και διανομής κάποτε της εξουσίας, αλλά με μόνη επιθυμία να συμβάλουν στην ανατροπή του παλιού σκηνικού, του ολέθριου δικομματισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που κυριάρχησε μετά τη Μεταπολίτευση και που έφερε τόσα δεινά στη χώρα, την κομματικοποίηση, την αναξιοκρατία, τα σκάνδαλα, τη διαφθορά, την υποβάθμιση και τελικά την οικονομική καταστροφή.
Μην ξεχνάμε και τη βαθιά κρίση της Αριστεράς εκείνα τα χρόνια, μετά την κατάρρευση των Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών και τη διάσπαση του τότε ενιαίου "Συνασπισμού της Αριστεράς" και την απογοήτευση για το ρόλο της στη χώρα.
Από κει και ύστερα η πορεία γνωστή, σταδιακή επιστροφή στη δεξιά και τη Νέα Δημοκρατία.
Γνωστά και τα της τελευταίας τετραετίας, από την Αρχηγία του κόμματος, τις αντιμνημονιακές κορώνες της αρχής, μέχρι την πλήρη υποταγή στην Τρόικα και τη δικομματική Κυβέρνηση.
Σήμερα, από το βήμα του Συνεδρίου της ΝΔ, πανίσχυρος εσωκομματικά, παίρνοντας ανάσα από το ΠΑΣΟΚ και δίνοντάς του το φιλί της ζωής, προσπαθείς να πείσεις για το σωστό, που εσύ εκπροσωπείς, την έξοδο από το τούνελ που εσύ και κάποιοι λίγοι βλέπουν, το μέλλον του μαύρου που εσύ βλέπεις χρωματιστό, της ανάπτυξης που μόνο εσύ βλέπεις να έρχεται, της αισιοδοξίας που μόνο εσένα και τα στελέχη του δικομματισμού διακατέχει, εσένα που κρύβεις τη νέα λαίλαπα που έρχεται, τα νέα μέτρα, τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, το νέο κούρεμα, την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της υγείας και κοινωνικής ασφάλισης, τη διάλυση του κοινωνικού ιστού και της προσφιλούς μεσαίας τάξης.
Κατανοώ την ανάγκη, σε ένα κομματικό Συνέδριο, να κυριαρχεί ο ενωτικός χαρακτήρας και η αισιοδοξία για το αύριο, ιδίως των κομματικών στελεχών.
Επομένως και οι υπερβολές επιτρέπονται, αν δεν επιβάλλονται.
Όσο για την πρόσκληση, αγαπητέ Αντώνη, να συστρατευτούμε στη "Νέα Ελλάδα", θα μου επιτρέψεις να αρνηθώ αυτή τη νέα Ελλάδα της Τρόικας και των εξαθλιωμένων Ελλήνων.
Υπάρχουν άλλωστε πολλοί από αυτούς που τότε, πριν είκοσι χρόνια, σε υποδέχονταν με ύβρεις, με βίδες και νεράτζια με ξυραφάκια, (προεκλογική ομιλία στο Άργος τον Σεπτέμβριο 1993), που ακολουθούν το νέο σου εγχείρημα, οπότε μάλλον περισσεύω.
Υπέρβαση μια φορά κάνεις στη ζωή σου, αλλιώς χάνει και το νόημά της, εγώ την έκανα τότε και εκεί έμεινα.
Επομένως Αντώνη, παραμένω στο ΕΛΛΑΔΑ σκέτο.
Prefadoros
Υ.Γ. Ακούγοντας σήμερα στο 9ο Συνέδριο της ΝΔ τον Αντώνη Σαμαρά, ήταν σαν να τον άκουγα πριν είκοσι χρόνια, την ίδια μέρα, στο Ξενοδοχείο του Συντάγματος.