Δεν ξέρω αν η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, ξέρω σίγουρα ότι η Ιστορία διδάσκει.
Όπως και ότι συνήθως δικαιώνει και ανταμείβει αυτούς που τολμούν.
Φλεβάρης - Μάρτης του 1998, από το 1996 Δήμαρχος Ναυπλίου είναι ο Κώστας Χαραμής, διαδέχτηκε τον παραιτηθέντα Γιώργο Τσούρνο ο οποίος έβαλε για Βουλευτής στις Βουλευτικές εκλογές του 1996 και δεν βγήκε.
Μοναδική ευκαιρία για τις αυτοεπονομαζόμενες Δημοκρατικές δυνάμεις να διεκδικήσουν το Δήμο μετά την παντοκρατορία του Γιώργου Τσούρνου.
Το σκεπτικό κατά βάση σωστό, η Δεξιά έχει στο Ναύπλιο πάνω από 50% διαχρονικά και επομένως είναι ανίκητη στις Δημοτικές εκλογές, όποιος και αν είναι επικεφαλής.
Μόνο που στην τότε συγκυρία ο πανίσχυρος Τσούρνος βρίσκεται σε ανοιχτή κόντρα με τον Χαραμή, αλλά και τον Ραφαήλ Μπαρού, που ούτε λίγο ούτε πολύ ο Τσούρνος, ζητά πίσω τη Δημαρχία που άφησε για την αποτυχημένη Βουλευτική υποψηφιότητα.
Μόνο μια βαθιά διχασμένη Δεξιά μπορεί να χάσει τη Δημαρχία, με προϋπόθεση βέβαια την ενωμένη κάθοδο όλων των αντιπάλων συνδυασμών.
Οι αρχικές συζητήσεις γρήγορα παίρνουν μορφή συγκροτημένης και συγκεκριμένης πρότασης.
Κυρίαρχο στοιχείο, το πως κανένας δεν θα καπελώσει κανέναν στην πορεία.
Το ΤΡΙΑΝΟΝ γίνεται τόπος ανοιχτών συγκεντρώσεων, ο κόσμος που συμμετέχει ενθουσιώδης και αποφασισμένος να αφήσει τις κομματικές ταυτότητες στο σπίτι του, αρχίζει να φουντώνει η ιδέα.
Οι πλέον σώφρονες, ας μου επιτραπεί η έκφραση ή οι πλέον αμέτοχοι σε κομματικές δεσμεύσεις, για να προλάβουν προσχηματικές αντιρρήσεις για το πρόσωπο του επικεφαλής, προτείνουν τον Σπήλιο Βασιλείου ως βαθιά δημοκρατικό, έντιμο, έμπειρο, ήπιων τόνων για το πρόσωπο του οποίου κανείς δεν είχε κάτι μεμπτό.
Παλιό στέλεχος και Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, που ωστόσο είχε αποστασιοποιηθεί, ιδιαίτερα μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Σημίτη, διαθέτει όλα τα στοιχεία για να ηγηθεί της προσπάθειας ανατροπής της Δεξιάς διακυβέρνησης του Δήμου.
Πριν φτάσουμε στην τελευταία μεγάλη συνάντηση-συγκέντρωση στο ΞΕΝΙΑ ΠΑΛΛΑΣ, θα πρέπει να αναφέρω τι μεσολάβησε σε προσκήνιο και παρασκήνιο.
Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, έτσι λεγόταν τότε η Άλλη Πρόταση το πήγαινε μπρος-πίσω και "κόλλαγε" στο Σπήλιο, το επίσημο ΠΑΣΟΚ έκανε πως συμφωνούσε αλλά ήθελε επικεφαλής πρόσωπο του Εκσυγχρονιστικού μπλοκ και επομένως απέρριπτε και αυτό το Σπήλιο Βασιλείου, ήθελε να καπελώσει στην ουσία την προσπάθεια.
Αντί λοιπόν να ολοκληρώσουμε πρώτα την προγραμματική σύγκλιση και τη δράση για την ανατροπή, βρεθήκαμε να συζητάμε για το πρόσωπο, "αναγκάζοντας" τον Σπήλιο Βασιλείου να κάνει επίσημη δήλωση που ανέφερε ότι εφόσον οι συμπολίτες μας του Δημοκρατικού χώρου του έκαναν πρόταση θα την αποδεχτεί, φυσικά όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ ή άλλο χώρο.
Με αυτή την ξεκάθαρη δήλωση, της κοινής αποδοχής, ο Σπήλιος Βασιλείου σταμάτησε να συζητά και περίμενε τις αποφάσεις.
Οι διεργασίες συνεχίστηκαν, εκτός της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ, το κύριο πρόβλημα ήταν το πανίσχυρο τότε ΠΑΣΟΚ που εμφανιζόταν διχασμένο μεταξύ της στήριξης στον Βασιλείου ή σε κομματικό υποψήφιο.
Οι κυρίαρχοι πόλοι στο ΠΑΣΟΚ ήταν ο Γιάννης Μελίδης, ο Βασίλης Κόκκας και κάποιοι εκσυγχρονιστές.
Οι Γιάννης Μελίδης και Βασίλης Κόκκας έχουν τις αντιρρήσεις τους για το πρόσωπο του Βασιλείου.
Περισσότερο λόγω της προσωπικής πολιτικής τους αντίθεσης, αφού και οι δύο ήταν φίλοι κατά καιρούς με το Σπήλιο.
Θυμάστε τα παλιά "μπαζούκας" κινητά της εποχής; Έκαναν το θαύμα τους, στο "Παλιό Αρχοντικό" η συνηθισμένη παρέα με Σπήλιο, Πανάγο και Γιώργο Τόμπρα, παραδίπλα ο Prefadoros.
Καταφθάνει ο Μίμης ο Μιχελάκης, η πιο αξιόπιστη πρόταση και παρουσία στην αντιπαλότητα του Τσούρνου, επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο Δήμο που τοποθετείται ανοιχτά υπέρ του Σπήλιου.
Τα μπαζούκας παίρνουν φωτιά, "έλα είναι και ο Μελίδης στον έναν", "έλα είναι και ο Κόκκας στον άλλον", σε λίγο έρχονται, μετά την αρχική διστακτικότητα και αμηχανία, κάποιες ενστάσεις, η απόφαση είναι ομόφωνη, στηρίζουμε μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη, χωρίς καπέλα και αποκλεισμούς με επικεφαλής το Σπήλιο Βασιλείου που μπορεί να εγγυηθεί και την ενότητα αλλά και την εφαρμογή του προγράμματος που θα συμφωνηθεί.
Μετά; Ε μετά, το κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που δεν ήθελε τέτοια λύση προκάλεσε εσωκομματικές εκλογές, έγιναν στο παλιό Πολιτιστικό Κέντρο εκεί που λειτουργεί σήμερα ο κινηματογράφος και με μια "στημένη" διαδικασία και ψηφοφορία αποφάσισαν την αυτόνομη κάθοδο του ΠΑΣΟΚ.
"Ανακουφίστηκε" και η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ και συνέχισε το δρόμο της πρότασης και διαμαρτυρίας, πόσο βολική είναι αυτή η θέση από την ανατροπή, θα το πούμε κάποια άλλη φορά.
Λίγους μήνες μετά στις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Κώστα Τσιόδρα πήρε 13,5 % και η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ για πρώτη και μοναδική φορά έμεινε εκτός Δημοτικού Συμβουλίου.
Τυχαίο; Τελικά ότι αξίζεις παίρνεις, σκληρό αλλά αληθές.
Prefadoros
Υ.Γ.1 Η ανάρτηση αφιερώνεται σπέσιαλ στο φίλο μου Mario Vagman.
Υ.Γ.2 Αύριο καλά να είμαστε, το ξεγύμνωμα των Αντιτσουρνιστών, του Αντιτσουρνισμού. Σαν πολλά χρόνια δεν κράτησε ως άλλοθι;