Δεν υπάρχει ακριβής ερμηνεία του όρου "Αντιτσουρνισμός", οπότε κάθε πολίτης τον αντιλαμβάνεται διαφορετικά.
Η πιο πειστική τοποθέτηση αφορά την νοοτροπία και λειτουργία της διοίκησης στο Δήμο και τον τρόπο που την επέβαλε ο Γιώργος Τσούρνος σαν Δήμαρχος.
Έχω γράψει κάτι παλιά και ίσως ασχοληθώ αργότερα και πάλι, τώρα όμως θα σχολιάσω τον "Αντιτσουρνισμό" που για κάποιους είναι η πηγή κάθε κακού στην πόλη του Ναυπλίου και υποτίθεται διαχρονικά τον πολεμούν, στους επαγγελματίες "Αντιτσουρνιστές".
Είπαμε στη χθεσινή ανάρτηση για το ναυάγιο του 1998, που ίσως έδινε τέλος στον "Τσουρνισμό", μεταξύ αυτών που απογοητεύτηκαν από την τροπή των πραγμάτων, ήταν και μερικοί που συντάχθηκαν, μετά το ναυάγιο, με την μόνη μέχρι τότε, και μέχρι σήμερα θα έλεγα, "Αντιτσουρνική" δύναμη, τον Κώστα Χαραμή και τους πέντε έξι πρώην συνεργάτες του Τσούρνου που "τόλμησαν", ναι τόλμησαν, να πάνε κόντρα του.
Πέταξαν κουμπαριές και φιλίες, συμφέροντα, αυτοί που όλοι οι άλλοι βολεμένοι "Αντιτσουρνιστές" του καναπέ και της συζήτησης για τη συζήτηση, τους χλεύαζαν ως αγράμματους, άξεστους, κατώτερους, υποδεέστερους, που δε ταίριαζαν στην αισθητική του Ναυπλίου.
(Δεν θέλω να προκαλέσω τους τότε τιμητές να μου πουν τη γνώμη τους και το πως χαρακτηρίζουν τους σημερινούς αντίστοιχους, δεν τους ακούω πάντως.)
Κάποιοι συμπολίτες λοιπόν, μετά το ναυάγιο επαναλαμβάνω, αποφάσισαν να στηρίξουν τον Κώστα Χαραμή, τον μόνο μέχρι σήμερα αντίπαλο του Τσούρνου, για να φράξουν την επάνοδο του Τσούρνου στο Δήμο.
Ένας από τους πιο έντιμους και καθαρούς Δημάρχους αυτής της πόλης, με μόλις καμιά δεκαριά Συμβούλους, που από τον πρώτο χρόνο έχασε την πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο, γιατί δεν υπέκυψε σε πιέσεις και συμφέροντα, κέρδισε τον Γιώργο Τσούρνο αν και στον πρώτο γύρο είχε πάρει μόλις 26%.
Έγινε αυτό που έγραψα χθες, η ευκαιρία της "Δημοκρατικής Παράταξης" να ανατρέψει τον "Τσουρνισμό", όποιος αντίπαλος ήταν στο δεύτερο γύρο θα κέρδιζε τότε τον Τσούρνο.
Με το που κέρδισε τις εκλογές του 1998 ο Χαραμής, λυσσάξανε εσωτερικοί και εξωτερικοί αντίπαλοι, πέσανε να τον φάνε, λάσπη σε κάθε βήμα, καταγγελίες για ανύπαρκτα θέματα, μηνύσεις και κλίμα τρομοκρατίας, με μπροστάρη την εφημερίδα του Δάκογλου καθημερινή πίεση και δυσφήμηση κάθε προσπάθειας, τη στιγμή που το ένα έργο διαδεχόταν το άλλο και η περιοχή άρχισε να απολαμβάνει τις θετικές συνέπειες της πολιτικής τουρισμού και πολιτισμού, όταν η δημοκρατικότητα και οι διαδικασίες δικαιοσύνης και ισότητας επανέρχονταν στο Δήμο, οι "Αντιτσουρνιστές" συντάσσονταν με τον "πολιτικό απόγονο" του Τσούρνου.
Μαζί με τους ΠΑΣΟΚους, για να μην ξεχνιόμαστε.
Δημοτικά Συμβούλια κόλαση, εξοντωτικά, κάθε θέμα και ένας Γολγοθάς, από τα πιο απλά και συνηθισμένα μέχρι τα πιο ουσιαστικά και σύνθετα, ενστάσεις και διακοπές κάθε στιγμή, σε κάθε πρόταση που προλάβαινε να αρθρώσει ο Δήμαρχος ή κάποιος Σύμβουλος της πλειοψηφίας.
Ο Χαραμής βέβαια πέταξε έξω από το Δημαρχείο τα παράσιτα, επέστρεψε με κλωτσιές το φάκελο, είχε το γραφείο του πάντα ανοιχτό στην πόρτα, όχι στο βάθος όπως τώρα, ώστε να τον βλέπουν όλοι, όλες τις ώρες, έκοψε δωράκια και χορηγίες στους προπαγανδιστές.
Και το αποτέλεσμα; Σε σας τους επαγγελματίες "Αντιτσουρνιστές" απευθύνομαι, μήπως τον στηρίξατε; Μήπως τον βοηθήσατε;
Μαύρο του ρίξατε και επαναφέρατε τον "Τσουρνισμό" που υποτίθεται μάχεστε, στο πρόσωπο του γνήσιου διαδόχου, του Παναγιώτη Αναγνωσταρά.
Ο οποίος βέβαια αποκατέστησε τον "Τσουρνισμό" στο Δήμο και τον παρέδωσε στον νυν Δήμαρχο.
Κάποιοι θα βλαστημάτε, δεν πειράζει, κάντε υπομονή, έχω πολλά ακόμα να γράψω.
Κάποιοι άλλοι θα θυμηθείτε ότι ακόμα και τότε ένας δύο "ξέφυγαν", ναι καμιά αντίρρηση, γι΄αυτό αυτούς τους ξαναψήφισε ο λαός μέχρι και σήμερα.
Ας ερχόσαστε εσείς για να διορθωθούν οι όποιες παραφωνίες, που πάντα υπάρχουν σε ένα σύνολο.
Φυσικά και δεν ήταν όλα τέλεια, φυσικά και δεν έλειψαν οι παραφωνίες, έχετε όμως σκεφτεί το έργο που έγινε εκείνη την τετραετία και κυρίως την αλλαγή της νοοτροπίας και του τρόπου διοίκησης, με τις όποιες λίγες παρεκκλίσεις;
Πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση, θα είχε εξαλειφθεί από το Δήμο το "Σύνδρομο Τσούρνου" αν στοιχειωδώς οι αποδίδοντες όλα τα κακά στον "Τσουρνισμό" βοηθούσαν τον Κώστα Χαραμή και όσους πήγαν κόντρα, σε όλους τελικά όπως αποδείχτηκε, και στον Τσούρνο και στους υποτιθέμενους αντιπάλους του.
Μαγεύτηκαν μήπως από τα λόγια του διαδόχου του Γιώργου Τσούρνου, του Παναγιώτη Αναγνωσταρά; Μήπως από τους νέους συνεργάτες που συντάχθηκαν μαζί του; Ναι, αυτούς που τορπίλισαν τη συμφωνία του 1998; Μήπως από το έργο που υποσχόταν ο φέρελπις Τάκης; Μήπως δεν τον στήριξαν, γιατί τάχα δεν τον ψήφισαν;
Αυτά στα παιδάκια που είναι αγνά και δεν ξέρουν, η στήριξη έχει πολλές μορφές, η τελευταία είναι η απευθείας ψήφος.
Δεν θα χαλάσω το κείμενο για να κάνω παραλληλισμούς με την τρέχουσα περίοδο.
Είναι σαφές άλλωστε ότι η ταύτιση ή οι ίσες αποστάσεις ποιον ευνοούν, συνεχίστε, μετά από πέντε χρόνια, αν ο μη γένοιτο, θα βρίζετε πάλι τον "Τσουρνισμό".
Στο όνομα του νέου διαδόχου, που διαδέχθηκε τον Αναγνωσταρά που διαδέχθηκε τον Τσούρνο και που εσείς θα έχετε στηρίξει.
Prefadoros
Υ.Γ. Κατεβαίνοντας από την Αθήνα, η ανάγκη της ζωής, πριν μερικά χρόνια, ο δρόμος με φέρνει έξω από το Δημαρχείο.
Ανεβαίνω να πω μια καλημέρα σε φίλους και γνωστούς, παλιούς συνεργάτες.
Μπαίνω στο γραφείο του... και βλέπω το γιό του... να κάθεται στο γραφείο του.
"Γεια σου...", "γεια σας, τι κάνετε; Θέλετε κάτι;" , "όχι αγόρι μου, μια καλημέρα ήρθα να πω στο μπαμπά...".
Όσο και αν έψαξα, δεν βρήκα πουθενά ούτε σχόλιο. Από τους ξέρετε...
Ούτε και στον Δάκογλου.
(Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους πιστεύουν ότι οι μαλάκες είναι πλειοψηφία.)