Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

Η λύση είναι επανίδρυση της ομάδας ΠΑΝΝΑΥΠΛΙΑΚΟΣ-ΗΡΑΚΛΗΣ και συνέχιση της θρυλικής του ιστορίας που κουβαλά από το 1924 και το 1955...

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τη "λαϊκή συνέλευση" στο Εργατικό Κέντρο για τον Πανναυπλιακό, μια συνέλευση που κύλησε όπως οι παλιές καλές, που αφού όλοι "έβγαζαν τα εσώψυχα τους", όπως σωστά είπε ο Δήμαρχος, στο τέλος, αφού πολλοί είχαν αποχωρήσει καταλήγαμε πάντα σε μια επιτροπή ή κάτι τέτοιο που θα επικουρούσε τη Διοίκηση και η οποία δεν εκλεγόταν αλλά γραφόταν με την παρότρυνση, "μπες κι εσύ" και τελικά έμπαινε και όπως έμπαινε έβγαινε, όταν άρχιζαν οι υποχρεώσεις...

Βέβαια, αυτή η επιτροπή σκοπό έχει να πιέσει τη νυν διοίκηση να αποχωρήσει, μόνο που δε φάνηκε στη συνέλευση να υπάρχει κάποια σοβαρή κατάσταση για να τη διαδεχτεί.


Αυτό είναι ίσως και το ισχυρό χαρτί του Προέδρου Ψυχογιού για να παραμείνει στη θέση του.

Πριν από τριάντα χρόνια, το 1987, παραιτήθηκα από Πρόεδρος της ομάδας και από τότε, δεν αναμίχθηκα ξανά με τα διοικητικά, παρά τις κατά καιρούς προσκλήσεις διοικήσεων και φίλων.

Η πίκρα μου, που με οδήγησε σε παραίτηση, δεν οφειλόταν ούτε σε αγωνιστικά, ούτε σε οποιοδήποτε παράπονο από αυτό που λέμε ομάδα, γι' αυτό ο σεβασμός και η αγάπη μου, και ο πόνος μου, υπάρχουν πάντα από τότε.

Ιδιαίτερα για τους ποδοσφαιριστές, που είναι η βάση για την πρόοδο ενός ποδοσφαιρικού σωματείου.

Η πίκρα μου προερχόταν από τον κόσμο που αγαπά ειλικρινά την ομάδα, μόνο που ο καθένας την αγαπά με το δικό του τρόπο και του αρκεί κάτι που τον ενοχλεί ή μια κακή στιγμή, υπάρχουν πολλές στον αθλητισμό, για να ξεσπάσει και να τα βάλει με αυτόν που μέχρι την προηγούμενη μέρα εξυμνούσε...

Ίσως κάποια στιγμή αρχίσω να γράφω αυτό το κεφάλαιο.

Μου έκανε εντύπωση και ειλικρινά δεν το ήξερα, δεν το είχα ακούσει, ότι μαζί με την παράδοση της σφραγίδας του ΠΑΝΝΑΥΠΛΙΑΚΟΣ-ΗΡΑΚΛΗΣ το 2011 στους ανθρώπους της Μιδέας, παραδόθηκε και η πλήρης εξουσία, ώστε σήμερα, όπως ακούστηκε στη συνέλευση, τα 77 μέλη του συλλόγου να είναι όλα ή τα περισσότερα από τη Μιδέα...

Η περίφημη ένωση τότε έγινε για να μην πέσει ο Πανναυπλιακός στο Τοπικό, τελικά όχι μόνο έπεσε αλλά έπεσε και στο τελευταίο σκαλί...

Δεν φταίνε βέβαια οι άνθρωποι της Μιδέας, κανείς δε θέλει να πέφτει κατηγορία, όμως το αποτέλεσμα είναι σήμερα η ομάδα να βρίσκεται στο Β' Τοπικό...

Αφού λοιπόν, ο στόχος της ένωσης απέτυχε, μοιάζει λίγο τρελό αλλά δε νομίζω ότι είναι, να ιδρυθεί εκ νέου αθλητικό σωματείο ΠΑΝΝΑΥΠΛΙΑΚΟΣ-ΗΡΑΚΛΗΣ και να συνεχίσει από την ίδια κατηγορία με ανθρώπους από το Ναύπλιο...

Γιατί όχι; Είναι γνωστό ότι όλοι σκοτώνονται για την ομάδα του τόπου τους, του χωριού τους, της πόλης τους, η σκοπιμότητα απέτυχε, ας ξαναγυρίσουμε ο καθένας στην ιστορία του, τον κόσμο του, στο δικό του μέλλον...

Θα υπάρξουν αντιρρήσεις, αντιδράσεις, συμφέροντα που θα θιγούν... Να τα ακούσω, να μια "λαϊκή συνέλευση" που θα είχε ενδιαφέρον...

Δήμαρχε το τολμάς; Ας χωριστούμε σα φίλοι, ο γάμος απέτυχε και όπως λέγαν οι παλιοί, "καλύτερα ένα επιτυχημένο διαζύγιο παρά ένας αποτυχημένος γάμος"...

Prefadoros

Υ.Γ. Πάντως και παρά τη μεγάλη συμμετοχή, απουσίαζαν κάποιοι άνθρωποι του ποδοσφαίρου, που και έχουν προσφέρει στο παρελθόν και φυσικά μπορούν να προσφέρουν και στο μέλλον...

Σαν Γενικός Αρχηγός

Η ομαδάρα το 1981, 2-1 μέσα στο Άργος, δείτε με πόσο κόσμο στις κερκίδες:


Η ομαδάρα του 1982:


Και τα παιδιά μου, περίοδος 1986-1987, όταν ήμουν Πρόεδρος: