Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Εδώ Πολυτεχνείο

Ο μύθος πλάθεται, η ιστορία γράφεται από τα γεγονότα.

Όσο περνούν τα χρόνια ο καθένας, κατά πως τον βολεύει, δίνει τη δική του διάσταση στα γεγονότα και κυρίως τη δική του εκδοχή για το τι ακριβώς συνέβη τις τρεις ανεπανάληπτες μέρες του Νοέμβρη του 1973.

Οι περισσότεροι "εξαργύρωσαν" τη συμμετοχή τους με θέσεις σε μηχανισμούς που εξουσιάζουν ακόμα την Ελλάδα και, ανεξαρτήτως προθέσεων, συνέβαλλαν στη σημερινή εικόνα που κάθε άλλο εκφράζει το όραμα και τον αγώνα του Πολυτεχνείου.

Αφιερώνω το κείμενο και την ημέρα σε όλους αυτούς που αρνήθηκαν να πουλήσουν ότι πιο πολύτιμο τους έτυχε στη ζωή τους για να "γίνουν" και να "φτιαχτούν" από αυτό.

Αφιερώνω τη "γιορτή" στα παιδιά που ξεκίνησαν τον αγώνα, σε κόντρα φοβικών κομματικών σχεδιασμών, και που τελικά αποτέλεσε το άλλοθι ενός λαού, πλην εξαιρέσεων βέβαια, που για επτά χρόνια ανέχτηκε το καθεστώς της χούντας.

Αφιερώνω τη σκέψη μου στη μνήμη του Αλέκου Παναγούλη, του πραγματικά ελεύθερου Έλληνα.

Και του χρόνου.