Αφορμή για το σχόλιο μου έδωσε η ανάρτηση του φίλου "Ληξίαρχου της Αργολίδας" αλλά και η γνώση της ιστορίας των δημοτικών εκλογών στο Δήμο Ναυπλίου.
Ένας χαμογελαστός νεαρός που χαιρετούσε όλο τον κόσμο και οδηγούσε ένα παλιό, τουλάχιστον εικοσαετίας, μικρό autobianci εμφανίστηκε το 1998 και ζητούσε την ψήφο των συμπολιτών του στο Ναύπλιο.
Οι γνωστοί "εκλογολόγοι" της πιάτσας, που τα πάντα προβλέπουν και πάντα πέφτουν έξω, σχολίαζαν και διαλαλούσαν ότι ο 28χρονος τότε Χρήστος Γραμματικόπουλος θα πάρει τη δική του ψήφο άντε και των λίγων συγγενών του.
Όμως ο Γραμματικόπουλος πήρε περίπου 600 ψήφους και αναδείχτηκε κορυφαίος σε σταυρούς και μάλιστα σε συνδυασμό που τότε έχασε τις εκλογές.
Το 2002 οι ίδιοι "παντογνώστες" έλεγαν: εντάξει αυτή τη φορά κάτι θα πάρει.
Θέλετε το νούμερο; 1400 περίπου ψήφους και ρεκόρ όλων των εποχών ακατάρριπτο μέχρι σήμερα.
Πάμε στο σήμερα, τα παπαγαλάκια οργιάζουν.
"Δεν πιάνει διψήφιο ποσοστό" ο συνδυασμός του, λένε.
Ρε παιδιά, μόνος του σαν υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος έπαιρνε διψήφια ποσοστά και μάλιστα περισσότερα από άλλους συνδυασμούς που κατέβαιναν για χρόνια.
Εντάξει χάλασε σε πολλούς τη "μανέστρα" που όχι μόνο άντεξε, αφού κράτησε σχεδόν μόνος του την κριτική για τον Αναγνωσταρά και μάλιστα εκτός Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά πάει και να κερδίσει το νέο διευρυμένο Δήμο Ναυπλιέων.
Και μάλιστα με συνδυασμό γεμάτο από νέα πρόσωπα που οι "επαγγελματίες" Σύμβουλοι αισθάνονται να τους παίρνουν τις κολλημένες καρέκλες.
Παιδιά έτσι είναι η ζωή, καμιά φορά ο ευχάριστος περίπατος γίνεται εφιάλτης.