Επεκτείνονται οι έλεγχοι σε εκατοντάδες πρώην αιρετούς, Δημάρχους, Αντιδημάρχους, Προέδρους Επιχειρήσεων και άλλους υπεύθυνους διαχείρισης γιατί υπάρχουν ενδείξεις και καταγγελίες για παρανομίες και παράνομο πλουτισμό.
Έχω βαρεθεί να γράφω, φυσικά και πολλοί άλλοι, ότι ένα σημαντικό κομμάτι διαφθοράς ξεκινάει από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, το λένε άλλωστε όλες οι σχετικές εκθέσεις των αρμοδίων και αυτό γιατί η διαχείριση είναι τόσο χαλαρή που επιτρέπει και τον εκτροχιασμό.
Υπάρχει ένα σημείο, αφετηρία θα έλεγα, από όπου ξεκινάει το κακό.
Όταν μπορούν αιρετοί να δίνουν, νόμιμα, με απευθείας αναθέσεις εκατομμύρια Ευρώ, στη διάρκεια της θητείας τους, ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι όλα θα δοθούν με την μεγαλύτερη οικονομία και εφόσον υπάρχει αναγκαιότητα;
Ποιος μπορεί να αποκλείσει την απλή εύνοια σε φίλο, συγγενή, κουμπάρο, ψηφοφόρο μέχρι τη συνεννόηση και τη συναλλαγή για οικονομικό όφελος;
Ανθρώπινα πάντα, μεγάλος ο πειρασμός, μη γελιόμαστε, "πολλά τα λεφτά Άρη", ακόμα και να μην βάλλει το δάχτυλο στο μέλι ένας αιρετός δύσκολα θα αρνηθεί την πολιτική σκοπιμότητα στη διάθεση του χρήματος, ακόμα και για να ευνοήσει μια περιοχή από μια άλλη.
Οι νέες Νομοθετικές ρυθμίσεις βάζουν κάποιους περιορισμούς, όπως δημοσιοποίηση κάθε δαπάνης, πέρα από το Διαύγεια, και απαιτούνται πλέον ελάχιστες αποκλίσεις στην εκτέλεση των Προϋπολογισμών με απειλή ποινής.
Όμως όσο παραμένει η δυνατότητα απευθείας αναθέσεων μέχρι του ποσού των 24.600 Ευρώ δεν πρόκειται να διορθωθεί η σπατάλη.
Δυο-τρία παραδείγματα, έχουμε πχ "χωματουργικές εργασίες", "κοπή κλαδιών", "καθαρισμός ρεμάτων".
Μπορεί να υπάρχει μια μελέτη από τις Υπηρεσίες του Δήμου, μπορεί όμως να κοστολογηθεί ακριβώς πόσο στοιχίζει η εργασία; είναι απόρροια πολλών παραγόντων που δεν έχουν αντικειμενικό κοστολόγιο.
Ποια είναι η λύση λοιπόν για μια ανάθεση 20 και 22.000 Ευρώ; μα ο διαγωνισμός.
Όσες περισσότερες προσφορές, πραγματικές και όχι εικονικές, τόσο το καλύτερο.
Το άλλο παράδειγμα είναι η "παροχή υπηρεσιών" για μια σειρά αναγκαίων δραστηριοτήτων του Δήμου.
Εδώ και αν υπάρχουν αποκλίσεις και αδυναμία αντικειμενικής μέτρησης του κόστους.
Στην κυριολεξία ο καθένας μπορεί να ζητήσει, και να πάρει νόμιμα, ότι θέλει.
Δύο λοιπόν οι αναγκαίες προϋποθέσεις για να περιοριστεί δραστικά η σπατάλη και η "πρόκληση στην αμαρτία".
Διαγωνισμοί παντού και για όλα τα ποσά, αυστηρές προδιαγραφές αλλά και σοβαρός και αξιόπιστος έλεγχος στην παραλαβή.
Να σταματήσει αυτό το γελοίο και κατά συρροή εμφανιζόμενο ποσό στους Προϋπολογισμούς 24.600 Ευρώ που προδιαθέτει στο να... αμαρτήσεις ή συκοφαντηθείς.