Η πρώτη εκλογική αναμέτρηση που είχαμε με τον Αντώνη Σαμαρά αρχηγό της ΝΔ ήταν ακριβώς ένα χρόνο μετά το Νοέμβριο 2010, στις Αυτοδιοικητικές εκλογές όπου η ΝΔ κατέγραψε μεγάλη ήττα αφού κατάφερε να κερδίσει από τους μεγάλους Δήμους μόνο τον Πειραιά με το Βασίλη Μιχαλολιάκο, ενώ έχασε πανηγυρικά τις Περιφέρειες Αττικής και Πελοποννήσου με τις προσωπικές του επιλογές Κικίλια και Δράκου.
Η εμπλοκή του Αντώνη Σαμαρά στην πτώση του Γιώργου Παπανδρέου, το Νοέμβριο 2011 και η ολική στροφή από την αντιμνημονιακή πολιτική των Ζαππείων, στην εφαρμογή των πλέον σκληρών μέτρων που επιτάσσουν τα Μνημόνια, συνοδεύτηκε με ανατροπές και διεργασίες στα πολιτικά κόμματα και την κοινωνία.
Παρά το ότι ο Σαμαράς μετά την πτώση Παπανδρέου ήταν ο ισχυρός παίκτης και παντοδύναμος ρυθμιστής, που δεν δίστασε τότε να κάνει αυτό που θέλει να αποφύγει τώρα, επικαλούμενος δήθεν τη σταθερότητα της χώρας και τον Τουρισμό, την Άνοιξη του 2012 προκαλώντας εκλογές, το αποτέλεσμα για το κόμμα του ήταν απογοητευτικό.
Από το 33,47% που παρέλαβε τη ΝΔ, την πήγε στο 18,85% τον Μάιο του 2012 και στο 29,66% τον Ιούνιο και αφού είχε επιστρατευτεί κάθε μέσο και είχαν τεθεί τα απαράδεκτα διχαστικά διλήμματα.
Από τότε Κυβερνά με τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στην αρχή, δοκιμάστηκε λοιπόν αυτές τις μέρες με τις Αυτοδιοικητικές και τις Ευρωεκλογές, όπου έχασε όλους τους μεγάλους Δήμους, ακόμα και του Πειραιά, έχασε την Περιφέρεια Αττικής με την μεγάλη σημασία από την υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ και αναγκάστηκε να "κρυφτεί" πίσω από τον Τατούλη, που είχε πολεμήσει σφοδρά στις προηγούμενες εκλογές.
Αλλά εκεί που έπαθε τη μεγάλη ήττα ήταν οι με χαρακτήρα εθνικών εκλογών, με μια περιφέρεια όλη η χώρα και σταυρό, οι Ευρωεκλογές όπου χάνει 7% από τις προηγούμενες εκλογές και περιορίζεται στο 22,71%, ποσοστό που απέχει πάνω από δέκα μονάδες από αυτό που παρέλαβε, αναλαμβάνοντας την αρχηγία της ΝΔ.
Συγχρόνως, το ΠΑΣΟΚ από το 43,92% του 2009 κατρακύλησε στο χθεσινό 8% του Μαΐου 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ από το 4,6% εκτινάχτηκε κοντά στο 27% το 2012, παραμένει και σταθεροποιείται σε αυτό το ποσοστό και πέρασε πρώτο κόμμα, ενώ η Χρυσή Αυγή από το ανύπαρκτο 0,29% φλερτάρει πλέον με το 10% και είναι τρίτο κόμμα αφήνοντας πίσω το συστημικό ΠΑΣΟΚ.
Οι θεαματικές αυτές αλλαγές, μπορεί να είναι φυσικό επακόλουθο των πολιτικών που εφαρμόστηκαν αυτά τα χρόνια και που είχαν σαν συνέπεια την εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας, αλλά δεν είναι αυτή όλη η αλήθεια, υπάρχει και η σταδιακή απομάκρυνση από τα κόμματα εξουσίας, που πλέον αδυνατούν να ελέγξουν τα κάποτε χιλιάδες μέλη τους που ήταν απόλυτα πιστά και εξαρτώμενα από αυτά, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Η παρακμή της ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά είναι δεδομένη και με τα νούμερα των εκλογών, δεν υπάρχει αναστροφή, η συρρίκνωση θα συνεχιστεί, είναι φανερό ότι δεν μπόρεσε να κερδίσει τον μέσο συντηρητικό αλλά και φιλελεύθερο κεντροδεξιό πολίτη, πόσο μάλλον το σύνολο του κόσμου, όση σταθερότητα και να υποσχεθεί, όσα και να λέει ότι έκανε για να μας βγάλει από την κρίση.
Δεν πείθει και η καθυστερημένη αντίδραση στο "φούντωμα" της Χρυσής Αυγής, με ένα μείγμα πολιτικών και ποινικών διώξεων, όταν ο πυρήνας της εξουσίας που ασκείται κατηγορείται ότι βρίσκεται στα ακροδεξιά όρια του κόμματος της ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά.
Δεν πείθει και η συστηματική προπαγάνδα ότι όλο το παλιό κακό ΠΑΣΟΚ έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ και επομένως μας περιμένουν τα χειρότερα αν έρθει στην Κυβέρνηση.
Ποιος θα κρίνει ποιοι είναι καλοί και χρήσιμοι; Μα ο λαός, έτσι γίνεται στη Δημοκρατία, ο λαός δείχνει να έχει αποφασίσει, σε πείσμα της προπαγάνδας.
Επομένως, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται επίσημα σαν πρώτο κόμμα και με σημαντική διαφορά τεσσάρων μονάδων από τη ΝΔ, οι εξελίξεις είναι προδιαγεγραμμένες, μόνο τεχνητή καθυστέρηση μπορεί να υπάρξει στην πτώση του Αντώνη Σαμαρά.
Άλλωστε, η Πρωθυπουργία του Αντώνη Σαμαρά στο δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ και τη μαγκούρα της ΔΗΜΑΡ στηρίχτηκε για να καταφέρει να φτάσει μέχρις εδώ, αφού στην ουσία δεν κέρδισε καμιά εκλογική μάχη που έδωσε, και έδωσε πολλές.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, δικαιολογίες, εκτιμήσεις, σχολιασμοί, στο πρόγραμμα των συζητήσεων, όμως τα νούμερα αμείλικτα.
Όπως αμείλικτη είναι και η κρίση του λαού που αποτυπώνεται σ΄αυτά.
Prefadoros