Αναμιγνύοντας ο υπάνθρωπος συκοφάντης μισές αλήθειες, ψέματα, φήμες, λάσπη, προσωπικά απωθημένα, άσχετα μεταξύ τους γεγονότα, επαγγελματικά και οικογενειακά θέματα, τερατώδεις ανακρίβειες, άθλια υπονοούμενα, μου επιτίθεται με πρωτοφανή χυδαιότητα, εδώ και οκτώ χρόνια, καλυπτόμενος από την προστασία που παρέχουν στην ανωνυμία τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Google και Facebook.
Ας μάθουν λοιπόν οι νεότεροι και όσοι δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν παλιά γεγονότα, την αλήθεια που παραποιείται σκόπιμα, από αυτούς που έχουν συμφέρον να μου κλείσουν το στόμα...
Το γεγονός και τα παρεπόμενα...
Στις 13 Οκτωβρίου 2002 γίνονται οι Δημοτικές εκλογές στο Δήμο Ναυπλίου, μέχρι να φτάσουμε σε αυτές, έχει προηγηθεί σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ της παράταξης του Δημάρχου Χαραμή με την παράταξη Αναγνωσταρά, που φιλοδοξεί να κερδίσει τη Δημαρχία.
Εγώ τότε είμαι Δημοτικός Σύμβουλος, Πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης Τουριστικής Ανάπτυξης Ναυπλίου ΔΕΤΑΝ, Πρόεδρος του Δημοτικού Ραδιοφωνικού Σταθμού και Αντιπρόεδρος και υπεύθυνος λειτουργίας του Δημοτικού Αθλητικού Κέντρου Ναυπλίου ΔΑΚΝ, επίσης είμαι υπεύθυνος τύπου του Συνδυασμού και μέλος κατάρτισης του προγράμματος.
Μέσα σε αυτό το πολεμικό κλίμα και ενώ έχουν προηγηθεί και μηνύσεις από τις δύο πλευρές, στις 6 Σεπτεμβρίου 2002, ημέρα Παρασκευή, μαζί με την κυρία Βασιλική Μίχου, διευθύντρια του Ραδιοφωνικού Σταθμού, πηγαίνουμε στην τράπεζα ALPHA BANK στην Ενδεκάτη, όπου υπήρχε ο λογαριασμός του Δήμου, για να εισπράξουμε δυο εντάλματα, του Ραδιοφωνικού Σταθμού (15.000 Ευρώ) και της ΔΕΤΑΝ (12.000 Ευρώ), οι δύο Δημοτικές επιχειρήσεις διατηρούσαν λογαριασμούς στην Εθνική Τράπεζα.
Επειδή χρειαζόταν μια τετράγωνη σφραγίδα για να εισπραχθεί το ποσό της ΔΕΤΑΝ, τηλεφωνήσαμε στο Δημαρχείο να μας τη στείλουν και πράγματι την έστειλαν με τον υπάλληλο Κώστα Μερκούρη.
Η καθυστέρηση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να φτάσει η ώρα 1:30, η ώρα που έκλειναν τότε οι τράπεζες την Παρασκευή.
Φύγαμε λοιπόν με το κλείσιμο της τράπεζας και αφού δεν προλαβαίναμε να πάμε στην Εθνική στην Πλατεία Συντάγματος -το αυτοκίνητο μου βρισκόταν παρκαρισμένο μπροστά στο Δημοτικό σχολείο, ακριβώς απέναντι από το Δημαρχείο- συνεννοηθήκαμε με την κυρία Μίχου για τα χρήματα (όπως αναφέρεται στο απόσπασμα των πρακτικών του Δημοτικού Συμβουλίου), τοποθέτησα τα υπόλοιπα χρήματα του Ραδιοφωνικού Σταθμού, ένα μικρό υπόλοιπο των χρημάτων της ΔΕΤΑΝ και δικά μου χρήματα σε ένα φάκελο, συνολικά 9.820 Ευρώ και αφού δεν είχα μαζί μου ούτε σακάκι, ούτε κάποια τσάντα για να φυλάξω, να πάρω μαζί μου τα χρήματα, τα τοποθέτησα κάτω από το κάθισμα του οδηγού, μέρος που θεωρούσα ασφαλές για χρόνια, ιδίως αν ήταν ημέρα και σε κεντρικό σημείο, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, απέναντι από το Δημαρχείο και μάλιστα για λίγη μόνο ώρα.
Η κυρία Μίχου έφυγε για το Ραδιοφωνικό Σταθμό, που στεγαζόταν στην Άρεια και εγώ ανέβηκα στο Δημαρχείο για να δώσω στον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και Πρόεδρο της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτισμού, Γιάννη Καλαματιανό 8.500 Ευρώ από τα χρήματα της ΔΕΤΑΝ που είχα εισπράξει και να πληρώσω την κυρία Σταύρου, που ήταν χρεωμένη ως υπάλληλος στη ΔΕΤΑΝ.
Δείτε το σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου, όπου περιγράφω το γεγονός:
Ανεβαίνω στο Δημαρχείο, δίνω τα χρήματα στον Καλαματιανό και την κυρία Σταύρου και ενώ θέλω να γυρίσω αμέσως στο Φαρμακείο, γιατί θα έπρεπε να κλείσω για μεσημέρι, όπως υπολόγιζα, μας φωνάζει ο Δήμαρχος και μαζί και με το Δημοτικό Σύμβουλο Τάκη Γεωργή και τον Καλαματιανό ασχολούμαστε με ένα σοβαρό θέμα που είχε προκύψει.
Όταν κατεβήκαμε, και οι τέσσερις μαζί, πηγαίνοντας να βάλω το κλειδί να ανοίξω το αυτοκίνητο, βλέπω σπασμένο το τζάμι της πόρτας του συνοδηγού, από την πλευρά του πεζοδρομίου και τα κομμάτια γυαλιού παντού στο μπροστινό μέρος. του αυτοκινήτου.
Προς στιγμήν υπέθεσα ότι κάτι άλλο συνέβη και όχι διάρρηξη, γιατί πάνω στο κάθισμα του συνοδηγού είχα αφήσει το μπλοκ επιταγών μου, ένα μπλοκ αποδείξεων και διάφορα άλλα χαρτιά, που ήταν απείραχτα...
Βάζοντας το χέρι μου κάτω από το κάθισμα του οδηγού, διαπιστώνω ότι λείπει ο φάκελλος με τα χρήματα και αμέσως φωνάζω το Δήμαρχο Χαραμή και τον Καλαματιανό που έφευγαν με το ίδιο αυτοκίνητο και κατόπιν τον Τάκη το Γιωργή που είχε παρκάρει το δικό του στην παραλία.
Ο Καλαματιανός σαν δικηγόρος παίρνει αμέσως από το κινητό την Αστυνομία και εγώ, μετά το πρώτο σοκ, το Φαρμακείο και το δημοσιογράφο Γιώργο Αργυρίου.
Έρχεται σε λίγη ώρα η Ασφάλεια, ακολουθεί η Σήμανση για αποτυπώματα και άλλα στοιχεία και εγώ δίνω κατάθεση στο Αστυνομικό Τμήμα.
Ένα δυσάρεστο γεγονός, που συνέβη λόγω πολλών συγκυριών και κακού υπολογισμού από τη μεριά μου, γίνεται αφορμή δυσφήμησης, όχι μόνο δικής μου αλλά και ολόκληρου του Συνδυασμού, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές.
Βούτυρο στο ψωμί της αντίπαλης παράταξης, το ρόλο να αφήνει δηλητηριώδεις αιχμές, τάχα με ερωτηματικά στα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας του, "Ποιος πήρε τα 3.000.000 Δρχ της ΔΕΤΑΝ; " και δίπλα τη φωτογραφία μου, χωρίς να κάνει ρεπορτάζ και να αναφέρει στοιχεία, αναλαμβάνει ο γνωστός εκδότης, αιχμή του δόρατος της προπαγάνδας εναντίον της παράταξης μας, ο οποίος είχε μηνυθεί από το Δήμαρχο Χαραμή και τον Ιούνιο που είχε γίνει η δίκη, είχα καταθέσει κι εγώ σαν μάρτυρας.
Η Ασφάλεια ανέλαβε να κάνει τη δουλειά της, εγώ το πρωί της Δευτέρας 9 Σεπτεμβρίου 2002 εγγράφως με αριθμό πρωτοκόλλου, αναλαμβάνω την ευθύνη και ζητώ να ενημερωθεί το Δημοτικό Συμβούλιο, πράγμα που γίνεται στις 17 Σεπτεμβρίου 2002.
Στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο λοιπόν, πριν από τις εκλογές, γίνεται εκτενής συζήτηση για το θέμα, όπου κανείς από τους Συμβούλους Συμπολίτευσης και Αντιπολίτευσης δε μου καταλογίζει ευθύνη, μάλιστα θα έλεγα όλοι, τουλάχιστον μπροστά μου, θεωρούν το γεγονός ότι θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα και μάλιστα ο Γιάννης Κολλιόπουλος, με τον οποίο είχαμε συγκρουστεί πολλές φορές για διάφορα θέματα και ήταν υποψήφιος με τον Αναγνωσταρά, υπερασπίζεται την εντιμότητα μου και απλά ζητά διευκρινήσεις γιατί και αυτός είχε παρασυρθεί από τα όσα τερατώδη λέγονταν και ακούγονταν.
Ποιος όμως μπορεί να πήρε τα χρήματα; Η λογική λέει, ότι από τη στιγμή που η κλοπή έγινε την ώρα που βρισκόμουν στο Δημαρχείο με άλλους τρεις ανθρώπους, με τους οποίους και μαζί τη διαπιστώσαμε, αυτός που την έκανε, και γνώριζε και είδε... Το τυχαίο, να έσπασε κάποιος το τζάμι ενός αυτοκινήτου μέρα μεσημέρι και χωρίς να πειράξει τίποτα άλλο μέσα στο αυτοκίνητο, να πήρε ταχυδακτυλουργικά το φάκελλο με τα χρήματα κάτω από το κάθισμα του αυτοκινήτου, μάλλον ανήκει στη σφαίρα της πολύ μεγάλης φαντασίας...
Προσωπικά έχω καταλήξει, όμως, χωρίς αποδείξεις δεν μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν και θεωρώ μέγιστη παλιανθρωπιά, να δείχνεις κάποιον με το δάχτυλο, έστω και με υπονοούμενα... Αυτό που κι εγώ υφίσταμαι, χρόνια τώρα.
Τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές της 13ης Οκτωβρίου, ζητάω να μάθω από την Ασφάλεια που βρίσκεται η υπόθεση, η απάντηση:
Οι εκλογές έγιναν, ο Αναγνωσταράς κέρδισε, η Αστυνομία δεν καταλόγισε καμιά ευθύνη εναντίον μου, ο Εισαγγελέας το ίδιο, το Δημοτικό Συμβούλιο ομοίως, η νέα Δημοτική Αρχή έβαλε ορκωτούς λογιστές να ελέγξει τις επιχειρήσεις του Δήμου όπου ήμουν Πρόεδρος και ούτε εκεί διαπιστώθηκε κάτι στραβό και παράνομο, ούτε κάποιο έλλειμμα, όλα ήταν εντάξει.
Μοναδική ίσως περίπτωση για Δημοτικές Επιχειρήσεις...
Να σημειώσω εδώ, ότι για τις θέσεις του Προέδρου σε Νομικά Πρόσωπα του Δήμου, όπου προβλεπόταν αντιμισθία, με σημερινές τιμές 500 Ευρώ το μήνα, εγώ την αρνήθηκα, κάνοντας οικονομία στο Δήμο, τέσσερα χρόνια στη ΔΕΤΑΝ 24.000 Ευρώ, δύο χρόνια στο Δημοτικό Ραδιόφωνο 12.000 Ευρώ και δυο χρόνια στο ΔΑΚΝ άλλα 12.000 Ευρώ, σύνολο 48.000 Ευρώ...
Παρ' όλα αυτά, η προσφιλής ενασχόληση στα μέρη μας, του κουτσομπολιού, της φήμης αναμεμειγμένης με "αποκλειστικές" πληροφορίες, πάντα για το κακό του συμπολίτη μας, η επαγγελματική μου ζωή, ακόμα και η υγεία μου, δεν έπαψαν να είναι στην κορυφή του ενδιαφέροντος πολλών συμπολιτών μας.
Αυτός ο αχταρμάς συκοφαντίας, είναι το τελευταίο όπλο για να με βγάλουν από τη μέση, από τη στιγμή μάλιστα που δήλωσα πως θα είμαι και υποψήφιος στις εκλογές.
Αφού με προκαλούν με αναφορές σε προσωπικά και επαγγελματικά μου θέματα, κάτι που εγώ δεν έκανα και δε θα κάνω ποτέ για τους πολιτικούς αντιπάλους μου, ας απαντήσω και σε αυτές τις ανοησίες...
Προσπαθούν να συνδυάσουν για να με πλήξουν, την παρουσία μου στη Δημαρχία Ναυπλίου που ολοκληρώθηκε το 2002, με την επαγγελματική που πορεία το 2004, δυο χρόνια μετά, καθώς και με ότι άλλο συκοφαντικό αφορά την προσωπική μου ζωή.
Για να τελειώνουμε και δε θα επανέλθω όσο και αν προκληθώ, 31 Αυγούστου του 2004 ολοκλήρωσα, μετά από είκοσι πέντε χρόνια, τη λειτουργία του Φαρμακείου μου και από την 1η Σεπτεμβρίου του 2004, εργάστηκα ως υπεύθυνος Φαρμακοποιός στη μεγαλύτερη εταιρεία διανομής παραφαρμάκων και εκδόθηκε στο όνομα μου άδεια ιδρύσεως φαρμακαποθήκης στην Αργυρούπολη για την εταιρεία.
Ελπίζω αυτή η αναφορά μου, να ικανοποιεί όλους όσους εξακολουθούν να έχουν απορίες και να αφαιρεί ένα από τα "επιχειρήματα" από τους συκοφάντες μου.
Αν κάποιος έχει ή πιστεύει ότι έχει, την οποιαδήποτε διαφορά μαζί μου, παρακαλώ να απευθυνθεί κατευθείαν σε μένα και όχι ανώνυμα να λασπώνει τη δημόσια παρουσία μου.
Πιστεύω στην Αυτοδιοίκηση, πιστεύω στη διαφάνεια, πιστεύω στην αλήθεια, όσο ζω και όσο μπορώ θα πολεμώ αυτούς που στο όνομα της Αυτοδιοίκησης, της διαφάνειας, της αλήθειας, χτίζουν καριέρες, συμφέροντα, εκμεταλλεύονται το δημόσιο χρήμα, τα χρήματα όλων μας, για να περνούν αυτοί καλά σε βάρος του λαού που τους εμπιστεύτηκε...
Θα κλείσω αυτή τη μακρά αλλά νομίζω χρήσιμη ανάρτηση, με την παραδοχή από το Δήμαρχο Παναγιώτη Αναγνωσταρά αρκετά χρόνια μετά το 2002, πριν από τις εκλογές του 2010 και τη συγνώμη του, και γι' αυτό τον τιμώ, για τον πόλεμο και τη συκοφαντία που δέχτηκα για το γεγονός της κλοπής των χρημάτων, η αναφορά στο 0:50...
Τότε λόγω χρόνου, δεν πρόλαβα να αντιδράσω και με έβγαλαν από το παιχνίδι, τώρα, όση λάσπη και να φάω, είμαι εδώ, όρθιος και ανυποχώρητος...
Ξέρετε και το χούι μου να κρατάω αρχείο και για τα πιο φαινομενικά ασήμαντα πράγματα, κάποιοι που με δοκίμασαν δεν τους βγήκε σε καλό...
Prefadoros