Όλος ο μηχανισμός του Δήμου και το Δημοτικό χρήμα έχουν κινητοποιηθεί, δεν αφήνεται τίποτα στην τύχη και η πιο μικρή λεπτομέρεια διευθετείται, όλες οι εκκρεμότητες τακτοποιούνται, μικροδιαφορές και αντιρρήσεις κάμπτονται στη στιγμή, αν στις προηγούμενες εκλογές μας βομβάρδιζε με προτάσεις, υποσχέσεις και έργα που θα κάνει, τώρα, βρήκε πιο βολική για προεκλογική εκστρατεία, την προσέγγιση όποιου είναι ευάλωτος και εύκολος στόχος λόγω αδυναμίας του και φυσικά λόγω ρόλου λυτρωτή του ίδιου...
Μεγάλο το ρίσκο του Δημήτρη Κωστούρου μιας τέτοιας στρατηγικής, ιδιαίτερα αν χάσει τις εκλογές, στο τι θα αντιμετωπίσει μετά...
Ο Παναγιώτης Αναγνωσταράς εμφανίζεται σαν διορθωτής, αυτό προβάλλει, του λάθος δρόμου που πήρε ο διάδοχος του, όταν εγκατέλειψε το Δήμο για να ακολουθήσεις τη δική του προσωπική πορεία.
Ο λόγος του είναι φιλικός, αλλά στερείται πρωτοτυπίας και κάτι νέου, φρέσκου, επικεντρώνεται στην εργολαβική λογική των έργων, απαραίτητων βέβαια λόγω και της ανυπαρξίας των χρόνων Δημαρχίας Κωστούρου, όμως δεν ξεφεύγει από τα παλιά στερεότυπα και τις συντηρητικές πρακτικές διακυβέρνησης του Δήμου, που έχουν ξεπεραστεί, δε φαίνεται να έχει ολοκληρωμένο όραμα και ιεραρχημένο πρόγραμμα, ότι μπορεί να εφαρμόσει μια άλλη, προοδευτική πολιτική, με συμμετοχή του κόσμου σε μια ανοιχτή κοινωνία που έτσι κι αλλιώς έρχεται...
Κωστούρος και Αναγνωσταράς μοιάζουν να μάχονται για μια καρέκλα, που ο ένας άφησε, ο άλλος έκατσε και θέλει να συνεχίσει να κάθεται και ο άλλος θέλει να ξανακάτσει σ' αυτήν...
Ο Τάσος Σαλεσιώτης, δείχνει να έχει φλόγα μέσα του, να θέλει να ανατρέψει τη σημερινή κατάσταση, να βγάλει το Δήμο από τη στασιμότητα, έχει τη γνώση και την εμπειρία, το πρόβλημα του είναι να πείσει τους συμπολίτες μας, που έχουν παρασυρθεί από συμφέροντα και συντηρητικές νοοτροπίες που πλειοψηφούν στην περιοχή μας.
Είναι μαχητής, εγωιστής με το παραπάνω, δουλευταράς, καθαρός, με τα στραβά του όπως όλοι, όμως, έχει σχέδιο και στόχους, ξέρει τι θέλει ο Δήμος και το Ναύπλιο και το κυριότερο ξέρει πως να χειριστεί τα θέματα που μας έχουν τελματώσει και πως θα βγούμε από το τέλμα.
Έχουμε λοιπόν, ο Κωστούρος υπόσχεται διατήρηση αυτού που υπάρχει σήμερα, ο Αναγνωσταράς επιδιόρθωση αυτού που υπάρχει σήμερα και ο Σαλεσιώτης ανατροπή αυτού που υπάρχει σήμερα...
Ο λαός κριτής θα αποφασίσει και δεν αναφέρομαι στο μισό σχεδόν εκλογικό σώμα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι δεσμευμένο κυρίως από το Δήμαρχο αλλά και τους άλλους υποψηφίους και η ψήφος του είναι δεδομένη, μιλάω για τους απλούς πολίτες που παρατηρούν, ζουν, σκέπτονται, ονειρεύονται, ελπίζουν, κοιτάζουν τον εαυτό τους και την κοινωνία γύρω τους, το περιβάλλον, το μέλλον, το δικό τους και των παιδιών τους, όλων αυτών που το σκεπτικό τους για το που θα δώσουν την ψήφο τους, απέχει από τα κόλπα και τις μεθοδεύσεις που σκαρφίζονται οι επαγγελματίες Μαυρογιαλούροι.
Αν παρέλειψα στους διεκδικητές της Δημαρχίας τον Κώστα Γκόνη, είναι μόνο γιατί η δέσμευση της υποψηφιότητας του με τη γραμμή και τις θέσεις του ΚΚΕ που εκπροσωπεί, τον αποκλείουν από τη διεκδίκηση της Δημαρχίας ή και συμμαχιών εξουσίας, μακάρι το παράδειγμα του Πελετίδη στην Πάτρα να έβρισκε έδαφος και στο Δήμο μας, θα ήμουν από τους πρώτους που θα το επικροτούσα και θα το στήριζα...
Στις εκλογές αποφασίζεις με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν και τα πρόσωπα που συμμετέχουν, το καλύτερο ή αυτό που ο καθένας θέλει ή έχει στο μυαλό του σαν ιδανικό, δε βρίσκεται πάντα διαθέσιμο για να του δώσεις την ψήφο σου, επομένως η επιλογή συνδυασμού και ονομάτων που θα σταυρώσεις, πρέπει να γίνεται με περίσκεψη, με γνώμονα το κοινό καλό, μέσα από τη σύγκριση των υποψηφίων...
Έτσι κι αλλιώς, καλή επιτυχία σε όλους τους υποψηφίους...
Prefadoros