Η μεγαλύτερη δεν θα έλεγα ικανοποίηση αλλά πραγματική ηδονή ανάμικτη με αηδία, των παλιών φίλων και αγωνιστών της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ (όχι των συνοδοιπόρων στη ΝΔ), ήταν χθες βράδυ όταν έβλεπαν όλα τα "νούμερα" που πέταγαν βίδες, νεράντζια με ξυραφάκια(στο Άργος), έβριζαν "προδότες" από τα Πολιτικά Γραφεία υποψηφίων της ΝΔ (στο Άργος), προπηλάκιζαν το Σαμαρά και τους φίλους του (στο Ναύπλιο) στις εκλογές του 1993, να αποθεώνουν το νέο αρχηγό και να τρέχουν πρώτοι να δηλώσουν τη νομιμοφροσύνη τους.
Σεβόμαστε τη απόφασή του για σφουγγάρι στο παρελθόν, αλλά Αντώνη άσε και αυτούς που πάλεψαν τότε χωρίς υστεροβουλία και διέθεσαν ότι καλύτερο είχαν σε σένα και την πίστη τους σε εκείνο το όραμα, να παραμείνουν εκεί.
Μπορεί να ήταν και ότι καλύτερο τους έτυχε στη ζωή τους, μπορεί να ήταν και βλάκες (για το συρμό).
Το μόνο που σίγουρα δεν ήταν, δεν ήταν "νούμερα".
