Τόσα γράφτηκαν και πολύ περισσότερα θα γραφτούν, τόσα ειπώθηκαν και περισσότερα θα ειπωθούν, όμως πόσοι είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε την ευθύνη για την κοινωνία που φτιάξαμε;
Μια κοινωνία που λειτουργεί με τους "νόμους της αγοράς", τη "νέα τάξη πραγμάτων", την "παγκοσμιοποίηση" και όλες αυτές τις βαρύγδουπες ταμπέλες που σκοπό έχουν να καλύψουν την αποθέωση του ευδαιμονισμού (για τους λίγους), τη νόμιμη κλοπή του παραγόμενου πλούτου (από τους λίγους) και την ισοπέδωση κάθε οράματος, κάθε ηθικής, κάθε ανθρωπιάς, κάθε ελευθερίας (για τους πολλούς).
Όλοι τα γνωρίζουμε γιατί ηθελημένα ή με την ανοχή μας δημιουργήθηκε αυτό το έκτρωμα που οδηγεί τους νέους στην αντίδραση και το "σύστημα" στην καταστολή.
Θυμάστε πόσες αναλύσεις έγιναν τον περασμένο Δεκέμβρη για το ότι πρέπει να μελετήσουμε σοβαρά το δικαιολογημένο ξέσπασμα των νέων;
Μετά που έσβησαν οι φωτιές ξανακούσατε τίποτα;
Όχι βέβαια, και είναι απλό το γιατί.
Γιατί όλοι μα όλοι βολευόμαστε με αυτή την κατάσταση ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Προσωπικά αρνούμαι να "παίξω" στο παιχνίδι.
Λυπάμαι μόνο για τον Αλέξανδρο που έγινε και αυτός ένα ακόμα θύμα στο βωμό της θυσίας για την ευημερία και την "προστασία" της κοινωνίας μας.
Συγνώμη παιδί μου, αυτό μόνο μου μένει να πω.