Η λίστα από τον Εβρέ Φαλτσιανί φτάνει, μετά από κάμποσες περιπέτειες, στα χέρια των Γάλλων το 2009, περιέχει περισσότερα από 24.000 ονόματα μεγαλοκαταθετών της Τράπεζας HSBC στην Ελβετία από πέντε χώρες.
Οι Γάλλοι αξιοποιούν τα ονόματα που περιέχονται στη λίστα και προχωρούν, χωρίς θόρυβο, στην είσπραξη φόρων από τους καταθέτες που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα ποσά.
Το ίδιο κάνουν οι Ισπανοί και Ιταλοί που σε μικρό χρονικό διάστημα εισπράττουν οφειλόμενους φόρους, αρκετών δις, χωρίς φυσικά να γίνει θέμα αντιπαράθεσης και κατακρεούργησης ανθρώπων και υπολήψεων αδιακρίτως.
Στον Έλληνα Πρέσβη στο Παρίσι, παραδίνεται από τους Γάλλους, με εντολή της τότε Υπουργού Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ, το περιβόητο CD που περιέχει τα ονόματα μόνο των Ελλήνων καταθετών της Τράπεζας, τον Οκτώβριο του 2010.
Δηλαδή οι Γάλλοι συνέταξαν, με επιλογή τους, ξεχωριστή λίστα Ελλήνων καταθετών.
Αυτό από μόνο του αποτελεί μια πρώτη παρέμβαση στην αρχική λίστα.
Πιστεύει κανείς ότι οι Γάλλοι, πριν παραδώσουν τη λίστα, δεν τη "χτένισαν" εξονυχιστικά;
Πάμε στον Παπακωνσταντίνου που παραλαμβάνει το CD, όπως λέει ο ίδιος, δεν καταλαβαίνει και πολλά από τη σύγχρονη τεχνολογία των υπολογιστών και το δίνει σε κάποιον συνεργάτη του να το "διαβάσει" και να του πει ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι καταθέτες.
Ακόμη και να δεχτούμε αυτή την αθώα εκδοχή, αν είναι δυνατόν ένας πολιτικός να έχει στα χέρια του τέτοιο υλικό και να μην το "εκμεταλλευτεί", ο άνθρωπος που "άνοιξε" το CD το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να το αντιγράψει στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή που δούλευε.
Από αυτή τη στιγμή το περιεχόμενο του CD παύει να είναι απόρρητο, όποιος έχει πρόσβαση στον υπολογιστή μπορεί να αντιγράψει τη λίστα, ακόμα και ένας χάκερ που θα έμπαινε εκεί.
Αυτό σημαίνει σε απλά Ελληνικά, να το καταλάβουν και όσοι εκστασιάζονται με τα μυστήρια, ότι όποια λίστα και αν εμφανιστεί σαν αντίγραφο σε οποιοδήποτε στικάκι δεν έχει καμιά αξιοπιστία γιατί μπορούν εύκολα να αλλάξουν ημερομηνίες και ότι άλλο θέλουμε από αντίγραφο σε αντίγραφο.
Από τη στιγμή που δεν υπάρχει το CD που παρέλαβε ο Παπακωνσταντίνου και ο υπολογιστής που πρωτοαντιγράφτηκε το CD, τίποτε δεν μπορεί να αποδειχτεί.
Τουλάχιστον όσον αφορά αυτό που πραγματικά παρέλαβε.
Μπορεί επομένως να κυκλοφορούν πολλά αντίγραφα σε στικάκια και μπορεί ακόμη να "διοχετεύθηκε" παράλληλη λίστα για άγνωστους λόγους και σκοπούς, από την Ελλάδα ή και την αλλοδαπή.
Που καταλήγουμε;
Όταν στις άλλες χώρες αυτή η λίστα απετέλεσε ένα εργαλείο για να εισπράξει το κράτος φόρους από διαφυγόντα εισοδήματα, στη δική μας τελικά ούτε αυτό θα γίνει.
Γιατί σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα που ένας Υπουργός παρελάμβανε τέτοιο υλικό θα το παρέδιδε στις αρμόδιες Υπηρεσίες, φροντίζοντας φυσικά για την ασφάλεια του, με σκοπό το όφελος του κράτους χωρίς πολύ φασαρία.
Στη δική μας χώρα έχουμε δυο χρόνια τώρα που παίζουμε το γνωστό παιχνίδι που παιζόταν πέριξ της παλιάς πλατείας Ομονοίας, τον "παπά".
Υπερβολές; μα πέστε μου, είναι δυνατόν να λέει Υπουργός ότι έχασε το πρωτότυπο και δεν είδε τα ονόματα; ο άλλος να έχει στο συρτάρι του περισσότερο από ένα χρόνο το στικάκι, που ούτε καν παρέδωσε στον επόμενο, γιατί το ξέχασε, που ούτε κι΄αυτός το διάβασε, γιατί ήταν προϊόν υποκλοπής;
Αντί λοιπόν να ασχοληθούμε με την ουσία το ρίξαμε στη "στικομαχία" και τις απιθανότητες που εκστομίζουν οι πολιτικοί μας.
Συμπαθάτε με αλλά αυτά δεν πείθουν ούτε τα μικρά παιδιά, που ξέρουν καλύτερα και από μας για τα στικάκια.
Την τύχη της SIEMENS, του Βατοπεδίου, των Ομολόγων και τόσων άλλων υποθέσεων θα έχει και η ιστορία με το στικάκι.
Άκου στικάκι, θα το διαβάζουν μετά από λίγα χρόνια και θα κατουριούνται από τα γέλια.