Γι΄αυτή την απίθανη χώρα που συνεχίζει το δρόμο της σαν τρένο πάνω στις ράγες που πηγαίνει χωρίς μηχανοδηγό, χωρίς μηχανή, χωρίς προορισμό, χωρίς κατεύθυνση, έτσι στην τύχη, με ψέματα και υποσχέσεις, έτσι κουτουρού;
Ο μόνος που ξέρει, λέει ότι ξέρει, είναι ο Σταθμάρχης στον κάθε σταθμό που περνά το τρένο.
Αυτός με το καπέλο που κρατά το σηματοδότη και ο κλειδούχος που αλλάζει την κατεύθυνση σύμφωνα με την εντολή του Σταθμάρχη.
Γι΄αυτό σας λέω, δεν αλλάζει τίποτα πια, όλα επαναλαμβάνονται σαν φάρσα, όλα γίνονται για να διατηρήσουν αυτοί που έχουν την εξουσία, την εξουσία τους, μας το είπε στα ίσια και η Βουλευτής μας και μάλιστα κλαίγοντας, σε ελεύθερη μετάφραση:
"Δεν πα να γαμηθεί ο Υπουργός αν είναι να μην ξαναβγούμε Βουλευτές!"
Και καλά λέει η κοπέλα, άντε να βρεις άλλη δουλειά τέτοια εποχή και με τέτοια ανεργία.
Άσε το άλλο με τον Πρόεδρο, όλοι (οι κυβερνώντες) ενδιαφέρονται μήπως και ανακοπή η πορεία προς τον γκρεμό μια ώρα αρχύτερα και κάνουν τα πάντα να βρουν τους 180 που θα παρατείνει την εξουσία τους για σκάρτα δυο ακόμη χρόνια, ενώ είναι πρόθυμοι να ψηφίσουν όποιον και να είναι σεβόμενοι απεριόριστα τους θεσμούς.
Αμ ο ΕΝΦΙΑ, μιλάμε για την απόλυτη ευφυΐα, σύλληψης και εκτέλεσης.
Πάντως τον Prefadoro δεν τον εντυπωσίασε ούτε η τίποτα ομιλία Σαμαρά στη ΔΕΘ, έχουμε ακούσει και χειρότερες, ούτε ο τάφος στην Αμφίπολη που δείχνει ιδιαίτερης αξίας και ευρύτερης σημασίας.
Με εντυπωσίασε το αποφασιστικό βήμα προς την απελευθέρωση από τα δεσμά της ΔΗΜΑΡ του σύντροφου Λυκούδη, αυτού του μεγάλου πολιτικού που σέβεται τις αρχές της Δημοκρατίας και της πλειοψηφίας και σήκωσε το λάβαρο κατά του δυνάστη Κουβέλη.
Σέβομαι απόλυτα τις επιλογές σε πολιτικό, κοινωνικό, θρησκευτικό, ταξικό, καλλιτεχνικό, σεξουαλικό ή όποιο άλλο επίπεδο του κάθε συνανθρώπου μου, τρελαίνομαι όμως όταν κάποιοι που βρέθηκαν σε κάποιο αξίωμα και μάλιστα χωρίς προσωπική ψήφο, με περνάνε για μαλάκα.
Όταν η στάση τους έχει εμφανώς ιδιοτελή σκοπό, που ίσως καθορίσει το δικό μου μέλλον και των παιδιών μου.
Κατανοητό; Σταματάω γιατί θα παρεκτραπώ, για τα δικά μας τα τοπικά, αύριο μεθαύριο.
Prefadoros