Τέλειωνα μάλιστα την ανάρτηση λέγοντας πως, Θα χαρώ αν κάποιος γονιός, δάσκαλος ή κάποιο από τα παιδιά, θα μου έκανε την τιμή να μου γράψει τις σκέψεις του, όπως βέβαια και η κυρία Ράλλη.
Δε σας κρύβω ότι είχα μια μικρή ελπίδα, μήπως και κάποιος καθηγητής ή και μαθητής, ανταποκρινόταν και έγραφε δυο λόγια, σαν απάντηση στα δικά μου γραφόμενα, έστω την άποψη του για το θέμα, έστω μια ευχαριστία στους συμπολίτες που πλήρωσαν τα έξοδα της εκδρομής.
Θα είμαι εσκεμμένα προκλητικός στην έκφραση, κανείς δεν τόλμησε να γράψει κάτι, όχι φυσικά στον Prefadoro, στους συμπολίτες, να πουν δυο λόγια για την εμπειρία τους, αν πήραν κάποια στοιχεία από την εκδρομή, αν διασκέδασαν βρε αδελφέ...
Όταν είχα πιστέψει ότι δε θα ερχόταν απάντηση, αν και η ανάρτηση προσέλκυσε το ενδιαφέρον και διαβάστηκε από πολλούς συμπολίτες, πριν λίγες ημέρες, στις 29 Απριλίου, μου έκανε την τιμή η συμπολίτης κυρία Μαρία Δήμα, από την Αγία Τριάδα, να μου γράψει λίγα αλλά τόσο ουσιαστικά λόγια τα οποία και μοιράζομαι μαζί σας:
Διαβάζω αυτό το άρθρο αρκετά μετά από τότε που γράφτηκε. Συγχαρητήρια αγαπητέ γράφοντα, δεν έκρυψες τίποτα. Σ' ευχαριστώ.
Είμαι απόφοιτη του Λυκείου Αγίας Τριάδας, όπως πολλά άλλα παιδιά. Το σχολείο αυτό το αγάπησα πραγματικά, για διάφορους λόγους που ο μέσος Έλληνας δε θα καταλάβει ποτέ, μιας και έχει μάθει να μην του δίνει καμία σημασία. Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Κι επειδή ξαναλέω ότι αγάπησα πραγματικά αυτό το σχολείο και ιδιαίτερα τους ανθρώπους του, με λυπεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι έγινε πολιτικό μπαλάκι στα χέρια ανθρώπων που δεν το υποστήριξαν ποτέ.
Λυπάμαι για τη λογική της ήττονος προσπάθειας που διάφοροι παράγοντες προσπαθούν να επιβάλλουν στα νέα παιδιά του τόπου. Είναι όλα τους ικανότατα, και κανείς δεν τους δίνει την ευκαιρία να το ανακαλύψουν μέσα στο σχολείο. Και θα αναφέρω ότι το '15 που γινόταν η δική μας πενθήμερη στη Θεσσαλονίκη, μέχρι δύο μέρες πριν δεν ξέραμε αν ο Δήμος θα μας έδινε κάποια βοηθητικά χρήματα που μας είχε υποσχεθεί.
Τέλος πάντων, όμως. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα ούτε με τη Γερμανία, ούτε με τις τζάμπα εκδρομές, ούτε με το να γίνει και του χρόνου παρόμοια εκδρομή και δε με αφορά τίποτα απ' αυτά.
Με αφορά, όμως, το ότι θέλουμε να μεγαλώνουμε ανθρώπους "υποχρεωμένους" και όχι ελεύθερους.
Αυτά, με πολλή επίγνωση του τι γράφω.
Μαρία Δήμα
Δυσκολεύομαι να προσθέσω κάτι και νιώθω ότι η κυρία Δήμα, πετυχαίνει με λίγα εύστοχα λόγια, αυτό που εγώ με τόσα πολλά προσπάθησα να πω και δεν ξέρω αν το πέτυχα.
Εγώ σ' ευχαριστώ αγαπητή μου, ξέρεις, κάποια τέτοια γράμματα είναι που με κάνουν, ενώ όλο λέω να τα παρατήσω, ότι δεν αλλάζει τίποτα, ότι οι άνθρωποι έχουν κάνει εκ των προτέρων τις επιλογές τους, ότι οι περισσότεροι δεν ενδιαφέρονται πέρα από το μικρόκοσμο τους, ότι είναι μάταιο και καμιά φορά επικίνδυνο να αναζητάς και να αναδεικνύεις την αλήθεια, ότι το μέτρο και ο σεβασμός που κάνουν τις κοινωνίες καλύτερες δεν αφορούν παρά ελάχιστους, ότι η ηθική έναντι της νομιμότητας των συμφερόντων είναι χαμένη από χέρι, να συνεχίζω, να απευθύνομαι τουλάχιστον σε αυτούς που δεν έχουν ισοπεδωθεί από τα λογής συμφέροντα και τις ιδεοληψίες προσώπων και αξιωμάτων...
Γιατί όπως και σένα, Με αφορά, το ότι θέλουμε να μεγαλώνουμε ανθρώπους "υποχρεωμένους" και όχι ελεύθερους.
Prefadoros
Υ.Γ. Η συζήτηση είναι ανοιχτή, αν κάποιος γονιός, δάσκαλος, μαθητής από το Λύκειο Αγίας Τριάδας θέλει να τοποθετηθεί, με μεγάλη ευχαρίστηση θα φιλοξενήσω τις απόψεις του.