Είναι εκπληκτικό το μέγεθος του κέρδους, που μπορεί να προκύψει από απλές, αλλά επίμονες με μεράκι και αγάπη δράσεις, όπως αυτή των νέων παιδιών, του Γιώργου και του Παναγιώτη.
Ίσως ούτε και οι ίδιοι να είχαν φανταστεί, στο ξεκίνημα, σε όλη του την έκταση τη χρησιμότητα αυτού που σκέφτηκαν να κάνουν...
Δε μιλάμε για την αυτονόητη ανακούφιση σε κάποιους αδύναμους συμπολίτες, μιλάμε για μια σειρά θετικών προεκτάσεων που προκύπτουν.
Πρώτα πρώτα η συλλογή των πωμάτων, βοηθά να συνειδητοποιήσουμε και κυρίως τα παιδιά, τα καλά της ανακύκλωσης και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Δημιουργείται μια καλώς εννοούμενη άμιλλα μεταξύ των παιδιών και των σχολείων και συγχρόνως αναδεικνύεται η σημασία της ομαδικότητας.
Περνάει το μήνυμα και ευαισθητοποιεί χιλιάδες συμπολίτες και ιδίως τα παιδιά, ότι χρειάζεται κοινωνική αλληλεγγύη για να ξεπερνιούνται τα προβλήματα, η βοήθεια στο συνάνθρωπο είναι καθήκον της κοινωνίας, όλων μας.
Το αποτέλεσμα φαίνεται στα χαμογελαστά πρόσωπα και στην αναμονή να αρχίσει ο νέος κύκλος συλλογής για να αποκτηθούν περισσότερα αμαξίδια και να ανακουφιστούν και άλλοι συνάνθρωποι μας.
...........................................................................
Μεσημέρι στην Πλατεία Συντάγματος, κάτω από τον Πλάτανο με συντροφιά...
Πλησιάζει μακρινός δευτεροξάδερφος που αφού μας χαιρετά, ζητά συγγνώμη και μας ρωτά αν μπορεί να πάρει τα καπάκια από τα τρία μπουκαλάκια νερό που υπάρχουν στο τραπέζι.
"Ξέρετε, όπου βλέπω άδεια μπουκαλάκια παίρνω τα καπάκια για την ανακύκλωση και την προμήθεια δωρεάν αναπηρικών αμαξιδίων, που έχουν ανάγκη συμπολίτες μας, σας ευχαριστώ..."
Πριν καν προλάβουμε να πούμε τίποτα, είχε πάρει τα πώματα, είχε ανοίξει ένα μικρό τσαντάκι, τα είχε βάλει μέσα και είχε αποσυρθεί στο δικό του τραπεζάκι...
Απίθανη σκηνή, η ζωή δε χρειάζεται πολλά για να είναι ωραία...
...........................................................................
Γνωρίζω προσωπικά και έχω μιλήσει μαζί τους, και το Γιώργο και τον Παναγιώτη, ξέρω τη σεμνότητα που τους διακρίνει και δε θα ήθελαν περισσότερα καλά λόγια, που δεν τα έχουν άλλωστε ανάγκη, γι' αυτό το μόνο που θα προσθέσω είναι:
Παιδιά, ευχαριστούμε, συνεχίστε, το παράδειγμα σας ας γίνει καταλύτης και για άλλους νέους της περιοχής μας, να ασχοληθούν και να προσφέρουν, "ό,τι η νιότη τους μπορεί και ό,τι η ψυχή τους θέλει..."
Prefadoros