Ο μεγαλύτερος ρεπόρτερ-δημοσιογράφος των τελευταίων χρόνων και απόλυτος μαχητής των απόψεών του με φανατικούς αντιπάλους αλλά και πάμπολλους φίλους κυρίως στον "απλό κόσμο" δεν δίσταζε να βρεθεί μόνος απέναντι σε όλα τα ΜΜΕ για να υπερασπιστεί τις απόψεις του και να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ.
Δεν είμαι απ΄αυτούς που συμφωνούσαν πάντα με τα γραφτά και λεγόμενά του όμως τον "γούσταρα" γιατί δεν "κώλωνε" μπροστά σε κανέναν.
Και όταν ήθελε ή έπρεπε να καλύψει κάποιον ή κάτι ο πανούργος Κρητικός το έκανε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο και συνήθως το κατάφερνε.
Εκτός από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο με την εφημερίδα του "στο Καρφί" (που να μην ξεχνάμε είχε 25.000 αναγνώστες χωρίς δώρα, CD, και προσφορές) κράτησε τη σημαία του ΠΑΣΟΚ ψηλά όταν τα "Συγκροτήματα" "έπαιζαν" τα δικά τους παιχνίδια ανάλογα με τα συμφέροντά τους.
Ακόμα και όταν κανείς δεν "τολμούσε" να αγγίξει τον προηγούμενο Πρωθυπουργό ήταν ο μόνος που κατήγγειλε το σύστημα εξουσίας που είχε στηθεί στο Μαξίμου και προειδοποιούσε για τα χειρότερα που δυστυχώς ήρθαν.
(Το έλλειμμα τελικά για το 2009 σύμφωνα με την ΕΕ έκλεισε στο 15%).
Μετά από όλα αυτά (και πολύ περισσότερα που ξεφεύγουν από μια ανάρτηση) θα περίμενε κανείς το ΠΑΣΟΚ και οι πολυευεργετηθέντες Πολιτικοί κορυφής να τιμήσουν το Νίκο Κακαουνάκη στο τελευταίο αντίο για το "μεγάλο ταξίδι".
Μπα, δυο Υφυπουργοί και τρεις Βουλευτές όλοι κι΄όλοι.
Νίκο, μαζί με τους Δημοσιογράφους στη φράση που θα μείνει για πάντα, έπρεπε να προσθέσεις και τους "αχάριστους" Πολιτικούς.