Γνωρίζουμε πλέον τις περίπου τελικές προτάσεις των θεσμών και της Ελληνικής Κυβέρνησης, αλλά αυτό δεν φτάνει για να συμπεράνουμε ότι τελειώσαμε.Έχει δρόμο ακόμα, τώρα μπαίνουμε στην ουσία, ποια συμφωνία θα κλείσει και ποιες προοπτικές θα δίνει στη διαχείριση του μη βιώσιμου χρέους και στην ανάπτυξη της χώρας;
Το ότι θα υπάρχουν εισπρακτικά μέτρα το γνωρίζαμε από την αρχή, το ζήτημα είναι πως αυτά θα κατανεμηθούν και αν τελικά θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την ανακούφιση όσων επλήγησαν περισσότερο από τα προηγούμενα Μνημόνια.
Αν στην τελική συμφωνία δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις σύντομης ανάκαμψης, τότε είναι αμφίβολο αν θα γίνει δεκτή, όχι μόνο από μεγάλη μερίδα Βουλευτών αλλά και από το λαό που έδωσε την εμπιστοσύνη του στην Κυβέρνηση με την ελπίδα αυτής της προοπτικής.
Τότε, σε περίπτωση που έχουμε μια από τα ίδια δηλαδή, το κύμα που μεγαλώνει κατά της Ευρωζώνης και του Ευρώ, θα παρασύρει τα πάντα.
Είναι γεγονός ότι οι Ελληνικές προτάσεις υπερβαίνουν τις αντοχές πολλών, όμως είναι φανερό ότι προτιμήθηκε η εισπρακτική λογική για να μείνουν όσο το δυνατόν άθικτα τα θεσμικά δικαιώματα, πάνω στα οποία μπορείς να χτίσεις μετά, αφού γλιτώσεις τα χειρότερα.
Τα επιχειρήματα των δανειστών έχουν καταρριφθεί, μένει να δούμε και τις προθέσεις τους, για όσους ακόμη έχουν αυταπάτες.
Η τελική τους επιλογή ή θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου ή θα επιβάλλει κάλμα, μέχρι την αναπόφευκτη επόμενη φουρτούνα.
Prefadoros