Από την αρχή που ανέλαβε η νέα Κυβέρνηση, με όλους τους τρόπους, Τσίπρας και Βαρουφάκης, διακήρυξαν, αφού δέχτηκαν τις υποχρεώσεις της χώρας, ότι επιθυμούν έναν έντιμο συμβιβασμό, μια συμφωνία που θα ικανοποιεί τους δανειστές, αλλά θα δίνει και ανάσα και προοπτική στη χώρα και το λαό μας μετά τη λαίλαπα των Μνημονίων.Ζήτησαν αν όχι διαγραφή, τακτοποίηση του χρέους για να γίνει βιώσιμο και μέτρα για την ανάπτυξη, παράλληλα με την όποια περιοριστική πολιτική εφαρμόσει η Κυβέρνηση στο εσωτερικό.
Αυτή την καθαρή στάση, που από πολλούς αμφισβητήθηκε και η οποία έφτασε να αναστέλλει προεκλογικές δεσμεύσεις και κόκκινες γραμμές, ακολούθησε η Ελλάδα μέχρι τώρα που όλα δείχνουν ότι φτάνουμε σε λύση.
Κι όμως, στο και πέντε της συμφωνίας, την ώρα που αναγκαζόμαστε να ζητήσουμε από τους Έλληνες και άλλα χρήματα και χωρίς ακόμα οι εταίροι μας να έχουν πάρει σαφή θέση και την όποια δέσμευση για το χρέος και την ανάπτυξη, έρχονται να ζητήσουν και άλλα, από αυτά που κανένας Πρωθυπουργός και καμιά Κυβέρνηση δεν είναι δυνατόν να δεχτεί.
Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά σημαίνει αυτό που απάντησε ο Αλέξης Τσίπρας στη νέα πρόκληση:
«Η μη αποδοχή ισοδύναμων μέτρων δεν έχει ξαναγίνει. Ούτε στην Ιρλανδία ούτε στην Πορτογαλία. Πουθενά! Αυτή η περίεργη στάση δύο ενδεχόμενα μπορεί να κρύβει. Είτε δεν θέλουν συμφωνία είτε εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα στην Ελλάδα».
Θα προσθέσω το τρίτο, που ο Τσίπρας μάλλον αυτή τη στιγμή δεν θέλει να πει, ότι θέλουν να ταπεινώσουν τον Αριστερό Έλληνα Πρωθυπουργό, να γελοιοποιήσουν την Ελληνική Κυβέρνηση και να την οδηγήσουν σε παραίτηση ή να γίνει υποχείριο στις διαθέσεις τους.
Μόνο που τέτοιες συμπεριφορές, τις περισσότερες φορές έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα.
Πολύ μας υποτιμούν οι φίλοι μας, οι αδίστακτοι εξουσιαστές για να ακριβολογούμε και όχι βέβαια οι λαοί της Ευρώπης.
Πολύ νερό βάλαμε στο κρασί μας, τα όρια (μας) ξεπεράστηκαν...
Ας διαβάσουν και λίγο Ιστορία, καλό θα τους κάνει.
Prefadoros