Δικαίωμα του κάθε πολίτη είναι να κρίνει την Κυβέρνηση για το πως διαπραγματεύτηκε μέχρι τώρα με τους δανειστές μας και να της καταλογίσει θετικά και αρνητικά στην προσπάθεια αυτή.Πόσο μάλλον αυτό το δικαίωμα αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα, από τη στιγμή που η Κυβέρνηση ζητά με δημοψήφισμα ο πολίτης να πάρει θέση και να αποδεχτεί ή όχι μια συμφωνία με τους όρους που θέτουν οι δανειστές-εταίροι μας.
Επειδή ήδη τη συζήτηση για το δημοψήφισμα και το συγκεκριμένο ερώτημα που καλείται να ψηφίσει ο Ελληνικός λαός, γίνεται προσπάθεια και ως ένα βαθμό το έχουν πετύχει, ντόπιοι και ξένοι για τα συμφέροντά του ο καθένας, να πάει στο πλαστό δίλημμα "ευρώ ή δραχμή", επομένως να παραπλανηθεί για μια ακόμη φορά ο λαός, να αμφισβητηθεί και η Κυβέρνηση, να δούμε λίγο την πραγματικότητα;
Οι ουρές μπροστά στα ΑΤΜ, το κλείσιμο των Τραπεζών και οι άλλοι περιορισμοί στη διακίνηση του χρήματος πως προέκυψαν;
Από την απόφαση των εταίρων μας να μην μας δώσουν ολιγοήμερη παράταση του προγράμματος για να ασκήσουμε ένα νόμιμο δημοκρατικό μας δικαίωμα, που το προβλέπουν και το ασκούν όλα τα Συντάγματα των Ευρωπαϊκών χωρών, το δημοψήφισμα.
Προφανώς το έκαναν για να τρομοκρατήσουν το λαό και να "βοηθήσουν" ώστε να ψηφίσει με την απειλή μιας διαφαινόμενης, τάχα, καταστροφής και να δημιουργήσουν προβλήματα στην Κυβέρνηση που αρνήθηκε να δεχτεί τις προτάσεις τους.
Το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις πως δημιουργήθηκε και ποιος το προκάλεσε;
Η Ελληνική Κυβέρνηση, ξεπερνώντας και πολλές κόκκινες γραμμές, έκανε πλήρεις προτάσεις 47 σελίδων και ζήτησε το αυτονόητο, να διευθετηθεί το μη βιώσιμο χρέος, ώστε να δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα και επιτέλους να αρχίσει μια ανοδική πορεία για τη χώρα.
Ενώ όλα έδειχναν να πηγαίνουμε σε συμφωνία, οι περισσότεροι μιλούσαν για επερχόμενη συμβιβαστική λύση, κυριολεκτικά στο παρά πέντε, δίκην τελεσιγράφου και χωρίς πρόθεση ούτε καν συζήτησης, παρουσιάστηκαν σε ένα εξασέλιδο οι τελικές προτάσεις των εταίρων μας που θα πρέπει να είναι κάποιος τελείως παλιάνθρωπος για να τις αποδεχθεί, όπως τουλάχιστον εμφανίστηκαν.
Και φυσικά όποιος τολμούσε να τις ψηφίσει και εφαρμόσει, δεν θα είχε περισσότερη πολιτική ζωή ενός το πολύ διμήνου.
Ξέρω ότι οι περισσότεροι ούτε καν έχουν μπει στον κόπο να τις διαβάσουν, πολλοί θα πάνε και να ψηφίσουν χωρίς να τις διαβάσουν, όμως αυτό δεν απαλλάσσει κανέναν από την ευθύνη, από τη στιγμή που έφτασε στον πολίτη η απόφαση να επιλέξει ο ίδιος αυτό που θέλει, να πάει απλά για να εκφράσει την αντίθεση στην Κυβέρνηση ή στο ενδεχόμενο μιας εξόδου της χώρας από το Ευρώ.
Πολύ απλά γιατί αυτά που προβλέπονται και θα εφαρμόζονταν μόλις από την 1η Ιουλίου, είναι καταλυτικά για τη ζωή και το μέλλον του κάθε πολίτη και της ίδιας της χώρας, και βέβαια πολύ περισσότερα και σημαντικότερα από τη θητεία της όποιας Κυβέρνησης ακόμα και του χρώματος του νομίσματος.
Λυπάμαι αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, όλα τα άλλα τα συζητάμε, την κυνικότητα και τον εκβιασμό δεν μπορώ να τα δεχτώ.
Η εξόντωση των αδυνάτων στο όνομα της όποιας "σωτηρίας", η ταπείνωση και υποταγή της χώρας δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά.
Αυτές είναι οι αδιαπραγμάτευτες κόκκινες γραμμές μου και θα τις τιμήσω την Κυριακή στο δημοψήφισμα με ένα απλό ΟΧΙ.
Prefadoros
Υ.Γ. Αύριο θα δούμε τα κυριότερα σημεία του εξοντωτικού προγράμματος που μας προτείνουν οι δανειστές-εταίροι μας.