Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

Η χώρα καταρρέει και εμείς παίζουμε την κολοκυθιά

Παρακολουθώντας την τελευταία(;) πράξη του θεάτρου του παραλόγου των τελευταίων ημερών, όπου η εντολή κυκλοφορεί για να δίνουν χειραψίες και να χαμογελούν στις κάμερες οι πρωταγωνιστές του πολιτικού έργου που μοιάζει κωμωδία αλά είναι τραγωδία, που στη Βουλή, με κλήση της Προέδρου, συναθροίζονται πέντε έξι Βουλευτές και παριστάνουν ότι εκτελούν τα ύψιστα καθήκοντά τους, που πρώην σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ αποχωρούν γιατί ο Τσίπρας έγινε μνημονιακός, ενώ αυτοί συνεχίζουν τον αγώνα, αλλά μερικοί ντρέπονται να πάνε κατευθείαν στο Λαφαζάνη και τον Λεουτσάκο και κάνουν λέει πολιτικές κινήσεις, που απλά θα συνεργαστούν με τη Λαϊκή Ενότητα, με τη συγκόλληση των υπολειμμάτων του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ, για την πολιτική επιβίωση όσον έχουν απομείνει, και τόσων άλλων φαιδρών που συμβαίνουν, υπάρχει στοιχειωδώς σοβαρός Έλληνας που διαθέτει τον κοινό νου, που να ελπίζει ακόμα ότι αυτή η χώρα μπορεί να σωθεί; Ότι υπάρχει περίπτωση αυτός ο λαός να έχει μέλλον;

Ειλικρινά αδυνατώ να παρακολουθήσω όσα συμβαίνουν γύρω μου, τα θεωρώ τόσο γελοία, τέτοια κατάπτωση του πολιτικού συστήματος της χώρας δεν την φανταζόμουνα, πόσο μάλλον να την περιμένω.

Και καλά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με τη σιγουριά πλέον ότι σύντομα θα είναι και πάλι σε θέσεις εξουσίας, "δικαιωμένοι" μάλιστα για τις κυβερνήσεις τους, μετά την αποτυχία ΟΛΟΥ του ΣΥΡΙΖΑ, καθυστερούν για να κερδίσουν όσα περισσότερα μπορούν από τώρα.

Αλλά οι σύντροφοι που με λύσσα κατηγορούν τον Τσίπρα, με τις επιδοκιμασίες όλου του κατεστημένου και φυσικά των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων, που αύριο βέβαια θα γίνουν αναθέματα, δεν καταλαβαίνουν τη ζημιά που κάνουν και στη χώρα και στην υπόθεση της Αριστεράς, για την οποία κόπτονται;

Δεν βλέπουν γύρω τους να γκρεμίζονται και τα τελευταία στηρίγματα της οικονομίας και της κοινωνίας;

Τι να πω, τα γεγονότα με ξεπερνούν, οι λογικές συντρόφων που με πρόσχημα, ναι, έτσι είναι, την αντιμνημονιακή τους καθαρότητα, λες και εμείς ξεπουληθήκαμε και αγαπήσαμε τα μνημόνια ή λες και απλά ξορκίζοντας το κακό αυτό θα φοβηθεί και θα φύγει, αδιαφορούν για το ότι φτάσαμε στον πάτο και επιστροφή αν υπάρχει απαιτεί, ενότητα και καθαρές κουβέντες, μου φαίνονται, για να μην τους προσβάλλω, τουλάχιστον υποκριτικές.

Διάβασα και την παραίτηση και αποχώρηση μελών του ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς επιβεβαιώνονται αυτά που γράφω παραπάνω.

Λένε οι σύντροφοι, μεταξύ άλλων στην πανομοιότυπη ανακοίνωση "...Επειδή θέλουμε να είμαστε συνεπείς στις αρχές και τις αξίες για τις οποίες παλέψαμε...", εμείς λοιπόν, αν και βρεθήκαμε στην εξουσία και έχουμε την όποια συνευθύνη, δεν φταίμε σε τίποτα, δηλώνουμε συνεπείς και για όλα φταίει ο Τσίπρας και η ηγετική ομάδα, που δεν συγκαλούσαν και τα όργανα.

Εσείς, οι άλλοι φταίτε, που είστε και εκ προοιμίου συμβιβασμένοι.

Τόσο ρηχή και επιπόλαιη επιχειρηματολογία από Αριστερούς, δεν έχω ξανακούσει ποτέ στη ζωή μου, για να δικαιολογήσουν μάλιστα μια κορυφαία, για τους ίδιους, πολιτική απόφαση.

Θεότητα λοιπόν η συνέπεια, μόνο που αυτό δεν βοηθά πάντα την κοινωνία, για σκεφτείτε λίγο.

Αλλά οι σύντροφοι, μάλλον αγνοούν και τα βασικά της αριστερής ανάλυσης και ερμηνείας των γεγονότων ή ποιος νοιάζεται γι΄αυτά, δεν εξηγείται αλλιώς.

Λένε στην ανακοίνωση "...το τεράστιο ταξικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος..." και ρωτώ εγώ που δεν έχω διαβάσει ποτέ θεωρία, από πότε έγινε αριστερός και κομμουνιστής ο Έλληνας και μάλιστα σε ποσοστό 62%; Αν εννοείτε ότι τόσοι είναι αυτοί που δεν θέλουν μνημόνια ή κάτι άλλο, πέστε το, όχι όμως και ταξικό ρε σύντροφοι!

Στο ταξικό ΟΧΙ, σύντροφοι, περιλαμβάνονται η Χρυσή Αυγή και οι ΑΝΕΛ;

Γι΄αυτό σας λέω, δεν υπάρχει σωτηρία, ούτε για τη χώρα, ούτε για το λαό.

Prefadoros

Υ.Γ. Επειδή η παραπληροφόρηση πάει σύννεφο, αύριο θα γράψω για την επιρροή της Αριστεράς στη χώρα μας, με νούμερα.

Μετά φυσικά την επιστροφή της τρίτης εντολής από το Λαφαζάνη στον Παυλόπουλο, που συνάντησε σε τρεις μέρες τη Ζωή, το Μεϊμαράκη και τη Φώφη. Είναι βλέπετε και οι αποστάσεις.

Μετά αναρωτιόμαστε, γιατί φεύγουν τα παιδιά μας στο εξωτερικό; Εκτός από το να βρουν δουλειά, μήπως μας σιχάθηκαν κιόλας;