Ευγενής στόχος αν συνοδευόταν με αυτοκριτική, απολογισμό της προηγούμενης εξουσίας και συγκροτημένη πρόταση για το μέλλον της χώρας.
Πολυτέλειες, το μόνο που μπορεί να συγκινήσει τους οπαδούς είναι να φύγουν "αυτοί" και να έρθουμε "εμείς".
Δυστυχώς η Νέα Δημοκρατία είναι ένα βαθιά συντηρητικό κόμμα που στηρίζεται, όχι στις ιδέες και την ικανότητα να τις εφαρμόσει, αλλά στην ικανοποίηση του κομματικού στρατού που την στηρίζει.
Ο φιλελευθερισμός είναι απλά το παραπέτασμα, ο άκρατος κρατισμός είναι ο μόνος που μπορεί να την διατηρήσει στην εξουσία, γι΄αυτό και δεν προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις που από το 2004 ακούμε να επαναλαμβάνει πως θα κάνει.
Δεν μπορεί, ακόμα και αν υπάρχουν κάποια στελέχη της που το θέλουν, γιατί πρέπει να ξηλωθεί το απέραντο κράτος, που στα λόγια καταδικάζει, αλλά στην ουσία έχει ανάγκη και διατήρησε τα χρόνια που κυβέρνησε.
Να θυμηθούμε τη διαμάχη που ξέσπασε το 2009, μετά τα αποτελέσματα των Βουλευτικών εκλογών, στην Αργολίδα, με τις βολές μεταξύ υποψηφίων για "τακτοποιήσει" μέσω των stage περισσοτέρων από 2.000 ατόμων; Τη χειρότερη μορφή εκμετάλλευσης που μπορεί να υποστεί άνθρωπος;
Να πούμε για τις συμφωνίες και το αλισβερίσι που γίνεται μεταξύ υποψηφίων και στελεχών και δεν έχει καμιά σχέση με την ιδεολογία και την πολιτική; Αυτή η "τακτοποίηση" σε τι αποβλέπει;
Όταν μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου, δεν γίνεται καμιά συζήτηση για το κόμμα, την ιδεολογία, την πολιτική, τις αιτίες που οδήγησαν σε ήττες τη Νέα Δημοκρατία και απλά αναζητείται ο Αρχηγός εκείνος που μπορεί να νικήσει τον αντίπαλο, τότε ούτε η παράταξη, ούτε η χώρα μπορούν να ελπίζουν.
Μπορούν να ελπίζουν όσοι θεωρούν το κράτος ιδιοκτησία τους και περιμένουν από αυτό να τους ικανοποιήσει τις όποιες φιλοδοξίες και ανάγκες τους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που είδαμε γυμνή να παρουσιάζεται στην προεκλογική εκστρατεία (αλήθεια, πολύ χρήμα ρε παιδιά, πρόκληση στις εποχές που ζούμε) και αυτή τη γύμνια δεν μπόρεσαν να την κρύψουν οι θλιβερές συγκεντρώσεις λίγων φίλων, τα στημένα χαμόγελα και τα παλαμάκια τους.
Με αυτή την εικόνα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που φιλοδοξεί να ξανακυβερνήσει, το μέλλον όλων μας είναι ζοφερό.
Δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα και το λαό.
Μόνη παρηγοριά η αδιαφορία της μεγάλης πλειοψηφίας.
Prefadoros
Υ.Γ. Όταν υποψήφιος χαρακτηρίζει άλλον υποψήφιο "Μαυρογιαλούρο", νομίζω ότι και πολλά έγραψα, φτάνουν αυτά που λένε οι ίδιοι.