Παρότι το ΠΑΣΟΚ ήταν ακόμη αρκετά δυνατό και η ΝΔ πελαγοδρομούσε μεταξύ άρνησης του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και αποδοχής του εφαρμοστικού νόμου, προφανώς για να δείξει στους δανειστές ότι δεν εννοεί αυτά που λέει κατά του πρώτου Μνημονίου, όπως άλλωστε απεδείχθη λίγους μήνες μετά, ο Αντώνης Σαμαράς προτίμησε να αρνηθεί για να "κομπάζει" από το Νοέμβριο ότι "απάλλαξε" τη χώρα από την Πρωθυπουργία Παπανδρέου (εκλεγμένου Πρωθυπουργού) χωρίς να δείξει ευαισθησία στην κατάσταση που υπήρχε τότε και να συμβάλλει σε λύση που θα μπορούσε ίσως να προλάβει τη σημερινή καταστροφή.
Για κάποιους, μάλλον πολλούς, αυτό αποτελεί πολιτική μαγκιά, δηλαδή η με κάθε τρόπο εξόντωση του αντιπάλου, με όποιο τίμημα για τη χώρα και το λαό, αρκεί η προσωπική "επιτυχία".
Γιατί τα θυμάμαι αυτά; μα γιατί αυτό που έχει μείνει από το κραταιό ΠΑΣΟΚ δίνει γη και ύδωρ σε αυτόν που το διέλυσε, αν δεν το έχουν καταλάβει, με πρόσχημα τη σωτηρία της χώρας και την παραμονή στο Ευρώ.
Φαντάζεστε τον Ανδρέα Παπανδρέου να "σύρεται" από τον κομματικό αντίπαλο και τα παντός είδους κοράκια των αγορών; τον φαντάζεστε να συμφωνεί στην υποδούλωση της χώρας και του λαού;
Τουλάχιστον αλλάξτε όνομα γρήγορα, όσο αργείτε προκαλείτε τον οίκτο, και δεν αξίζει ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε στον ιδρυτή του.