Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

"Ο τοκογλύφος της χρεοκοπίας" και οι γυμνοσάλιαγκες


Τι μπορεί να δείχνει ένα τέτοιο πρωτοσέλιδο; μίσος; υποτέλεια; χρωστούμενα ή αιτούμενα; παρεχόμενη υπηρεσία; γλύψιμο; σκοπιμότητα σίγουρα μα και ποιότητα και αίσθημα ευθύνης του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.

Πέστε μου που γελάνε, μα είναι για γέλια; μάλλον για κλάματα.

Μπορεί να μοιάζει με κατάντια αλλά δεν είναι, τη δουλειά του την κάνει.


Εσείς νομίζετε ότι ο λαός έχει ένα κριτήριο; ανήκει στην ίδια κατηγορία μόρφωσης και σκέψης; έχει κοινές εμπειρίες; προέρχεται από την ίδια κοινωνική τάξη; το πορτοφόλι έχει τον ίδιο αριθμό νομισμάτων; τα συμφέροντα είναι τα ίδια; οι πολιτικές επιρροές είναι ίδιες;

Φυσικά και όχι, και αφού το σύστημα εξουσίας δεν έχει άλλες εφεδρείες πρέπει πάση θυσία να τσαλακώσουμε τον Αλέξη μέχρι να στήσουμε το νέο μηχανισμό.

Ακόμα και αυτά τα γελοία πρωτοσέλιδα μας είναι χρήσιμα, χρήσιμα γιατί απευθύνονται σε κάποιους που είναι έτοιμοι να τα δεχτούν.

Δεν ενδιαφέρει το λίγοι ή πολλοί, κανείς δεν περισσεύει που να μπορεί να στηρίξει το σύστημα.

Ξέρω ότι κάποιοι γελάτε γιατί οι εμπνευστές του πρωτοσέλιδου αυτογελοιοποιούνται και αυτοαναιρούνται όταν κάτω γράφουν: Ο ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ και από πάνω:


Δηλαδή ο Τσίπρας φταίει για όλα αυτά που μας έφεραν οι υποστηρικτές της εφημερίδας.

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, ο αυτοεξευτελισμός ολοκληρώνεται με τη διαπίστωση: "η ΔΗΜΑΡ έκανε πράξη την κυβερνώσα Αριστερά".

Αν δεν υπήρχε η σκοπιμότητα θα λέγαμε το γνωστό "η βλακεία είναι ανίκητη".