Είναι γεγονός ότι τέτοια προσήλωση στον σκοπό ζωής δύσκολα συναντάς, όχι γιατί και άλλοι δεν έχουν, για τους ίδιους, σημαντικούς στόχους και θέληση, αλλά γιατί οι συνθήκες και οι συγκυρίες αφήνουν τους περισσότερους χωρίς την ικανοποίηση της επιτυχίας.
Άλλοι βέβαια χαίρονται το ταξίδι προς την Ιθάκη έστω και αν δεν φτάσουν ποτέ σ΄αυτήν.
Ο Σαμαράς λοιπόν έγινε Πρωθυπουργός για να συνεχίσει την Μεταπολίτευση, αυτός που το 1993 μίλησε πρώτος για την ανάγκη του τέλους της, μέσα στο ζοφερό κλίμα της υποταγής στα Μνημόνια και με βαθιά τραυματισμένη την κοινωνική συνοχή και τη φτώχεια να σαρώνει όλο και περισσότερους Έλληνες.
Με ποιους συμπαραστάτες θα βγάλει τη χώρα από την κρίση; το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που ψυχορραγεί και τη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη που νομίζει ότι επειδή έβαλε τη λέξη ΑΡΙΣΤΕΡΑ στο κόμμα του θα δώσει Αριστερό άλλοθι σε μια καθαρά Μνημονιακή Συγκυβέρνηση.
Το Υπουργικό Συμβούλιο που αποτελείται από τεχνοκράτες καθηγητές, πλούσιους πολιτικούς, τραπεζίτες, ανθρώπους της δεξιάς ελίτ και μόνο δυο γυναίκες.
Την αμέριστη συμπαράσταση της Μέρκελ και των δανειστών μας.
Όλων αυτών που κατατρομοκράτησαν τους πολίτες με κάθε ακραίας φαντασίας επιχειρήματα για την καταστροφή που έρχεται.
Μέχρις εδώ όλοι αυτοί καλά παίξανε το ρόλο τους, κατάφεραν με νύχια και με δόντια να επιβάλλουν το σχέδιο για την ολοκληρωτική υποταγή της χώρας και την εξαθλίωση του λαού.
Από εδώ και πέρα όμως έχουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που είναι τεράστια και κυρίως χωρίς εύκολες λύσεις και με ένα λαό διχασμένο σε μεγάλο βαθμό λόγω της προεκλογικής οξύτητας.
Τα έχουμε πει με πολλούς τρόπους και τα έχουμε αναλύσει εδώ και μήνες, αν νομίζει κανείς ότι οι δανειστές, νταβατζήδες, τοκογλύφοι, μαυραγορίτες, ο διεθνής και ντόπιος Καπιταλισμός θα μας λυπηθούν ή θα μας αφήσουν χώρο να ανασάνουμε τότε να με συγχωρείτε δεν γίνεται τίποτα.
Θα δούμε γρήγορα τα αδιέξοδα και τα σκληρότερα μέτρα.
Επειδή κάποιοι πιστεύουν ότι τα πράγματα θα αλλάξουν και θα βγούμε από την κρίση ποντάροντας στον Αντώνη Σαμαρά και στο ότι, αφού εκπλήρωσε το όνειρο του, μπορεί να φανεί ο φλογερός πατριώτης και να αρχίσει τα ΟΧΙ, ας μην έχουν τέτοιες ελπίδες, τέτοιες ψευδαισθήσεις.
Γρήγορα θα απογοητευτούν, εδώ θα είμαστε και μακάρι εγώ να διαψευσθώ.