Τακτικισμοί και σχεδιασμοί επί χάρτου, για την προσωπική και μόνο επιβίωση πολιτικών, χωρίς περιεχόμενο πολιτικής, είναι αυτονόητα καταδικασμένες να αποτύχουν, το μόνο που καταφέρνουν είναι να παρατείνουν για λίγο ή περισσότερο την εξουσία, η οποία και κάποτε τελειώνει.
Το Συνέδριο του Οκτωβρίου είναι σίγουρο ότι θα σημάνει το πολιτικό τέλος του Ευάγγελου Βενιζέλου, πιθανότατα, όπως έχω ήδη γράψει, μαζί με το τέλος της Συγκυβέρνησης.
Η τεχνητή κινητικότητα που επιδιώκει ο Αντώνης Σαμαράς μετά τις Ευρωεκλογές, με αρχή τον Ανασχηματισμό και τις υποτιθέμενες επιτυχίες, στην ουσία είναι οι τελευταίες τακτοποιήσεις που ξεκίνησαν με το πρόωρο κλείσιμο της Βουλής, πριν την παράδοση της εξουσίας.
Η απελπισμένη προσπάθεια "εξεύρεσης" 180 Βουλευτών, πρόθυμων να ψηφίσουν Πρόεδρο από αυτή τη Βουλή και να παρατείνουν τη ζωή αυτής της Κυβέρνησης, δύσκολα θα ευοδωθεί.
Αλλά μάλλον δεν θα χρειαστεί να φτάσουμε μέχρις εκεί, η Κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την προσπάθεια πολύ νωρίτερα, λόγω των σοβαρών προβλημάτων που υπάρχουν στην κοινωνία (θα τα γράψω σε κάνα δυο μέρες, λόγω μουντιάλ), αλλά και των έντονων εσωκομματικών που υπάρχουν και στα δύο κόμματα της Συγκυβέρνησης και ιδιαίτερα στο ΠΑΣΟΚ.
Στο ΠΑΣΟΚ λοιπόν που όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότερο και από περισσότερους γίνεται συνείδηση ότι η παραμονή του Βενιζέλου στην Προεδρία του κόμματος δεν έχει να προσφέρει τίποτα και η κατάσταση, μαζί με τα ποσοστά, θα κατρακυλά στην πλήρη διάλυση.
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα "σύρεται" μέχρι το Συνέδριο όπου λογικά θα τερματιστεί και η Προεδρία του.
Είναι μονόδρομος αν θέλει το ΠΑΣΟΚ να συνεχίσει να υπάρχει και να παίζει ρόλο στην πολιτική Ιστορία του τόπου.
Οι "έγκριτοι" και έγκριτοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί αναλυτές δεν έχουν ασχοληθεί ακόμα με τον διάδοχο του Βενιζέλου στην Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, το κάνει ο Prefadoros και κρατήστε την ανάρτηση, σε λίγο χρόνο να την ξαναδιαβάσετε.
Ο Γιάννης Μανιάτης είναι ο ιδανικός και καταλληλότερος για νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, έχει την ηλικία, το επιστημονικό επίπεδο, την εμπειρία από τις θέσεις ως Γραμματέας και φυσικά Υπουργός, είναι ήπιων τόνων στην εσωκομματική αρένα, έχει κοινοβουλευτική θητεία δέκα χρόνων, έχει να παρουσιάσει έργο, τα έχει καλά με τους μεγάλους της ενέργειας, πιστός στις επιταγές της Τρόικας, υπερβολικά συμπαθής στο δεξιό ακροατήριο αλλά και την ηγεσία, τα έχει βάλει και έχει κόντρα με τη Χρυσή Αυγή και τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει άλλο πρόσωπο στο σημερινό ΠΑΣΟΚ που να μπορεί να τον συναγωνιστεί.
Απλά είναι τα πράγματα, δείτε ποιοι είναι σήμερα αυτοί που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του ΠΑΣΟΚ και θα συμφωνήσετε πιστεύω μαζί μου.
Ο Γιάννης Μανιάτης, από την εποχή Σημίτη, Μαντέλη και Άννας Διαμαντοπούλου, πριν ακόμα εκλεγεί Βουλευτής, θήτευσε με επιτυχία σε Υπουργεία και έχτιζε αργά αλλά σταθερά την πολιτική του καριέρα, αποφεύγοντας τις επώδυνες εσωκομματικές συγκρούσεις, απογειώθηκε από το 2009 και μετά, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου του ανέθεσε τον τομέα της ενέργειας και όταν πάλι πήρε τον πρώτο ρόλο στο σημαντικότατο Υπουργείο Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής το 2012, από Σαμαρά-Βενιζέλο.
Θα το προχωρήσω και ένα βήμα παραπέρα, είναι μονόδρομος για το ΠΑΣΟΚ η εκλογή του Γιάννη Μανιάτη ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, σε διαφορετική περίπτωση -ποιος δεν το βλέπει;- θα λειτουργήσουν όλα τα σύνδρομα των αντιθέσεων που το έφτασαν εδώ και θα το διαλύσουν τελείως.
Αν έχει μια πιθανότητα το ΠΑΣΟΚ να συνεχίσει να έχει ρόλο στην πολιτική και το μέλλον της χώρας μας, δεν είναι άλλη από την αλλαγή του Προέδρου και την εκλογή του Γιάννη Μανιάτη, όταν ο τωρινός Πρόεδρος λέει ότι έχει στόχο για το ΠΑΣΟΚ, που κάποτε συντάραζε την Ελλάδα, να κερδίσει την Χρυσή Αυγή διεκδικώντας την τρίτη θέση, τότε δεν περιμένεις ούτε μέχρι τον Οκτώβρη.
Αναμένοντας αντιδράσεις.
Prefadoros