Πολλές φορές η φτώχεια χτύπησε την Ελλάδα, κατάφερε πάντα να σταθεί στα πόδια της, με απώλειες βέβαια.Όση φτώχεια όμως και αν πέρασε, διατήρησε μια υπερηφάνεια, ένα ήθος, μια αξιοπρέπεια, κράτησε ζωντανές και ψηλά τις μνήμες των προγόνων της.
Αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας, με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αδιανόητα σε άλλες εποχές, είναι απλά μια στάση για να συνεχίσουμε τον κατήφορο και μια επιβεβαίωση ότι η κρίση είναι πρωταρχικά κρίση αξιών, θεσμών, κρίση κοινωνική που "ξέρασε" ότι σκοτεινό και μαύρο έκρυβε με προσοχή και επιμέλεια.
Οι καταραμένες υπογραφές που έβαλαν, ήταν το σπίρτο για τη φωτιά που άναψε και κατακαίει ανεξέλεγκτη πλέον τα πάντα.
Από τη στιγμή που οι "φίλοι" μας μπήκαν, ήταν αδύνατο το σάπιο πολιτικό σύστημα, που εμείς στηρίζουμε τόσα χρόνια, να αντέξει.
Πολύ απλά γιατί για να ζήσει πρέπει να "τρώει" συνέχεια και μάλιστα πολύ περισσότερα όσο αδυνατίζει.
Και μόνο η καταγεγραμμένη προτίμηση της πλειοψηφίας προς ένα κόμμα και ένα νέο πολιτικό, που λειτουργούν έξω από το σύστημα, όπως αυτό το έχουμε συνηθίσει, ήταν αρκετή για να ανατρέψει την ηρεμία εναλλαγής και συμφωνιών του διαπλεκόμενου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου.
Ο φόβος πέρασε στην αντίθετη πλευρά, ο φόβος της απώλειας των κεκτημένων.
Όταν με πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου "παραιτείσαι αμετάκλητα και άνευ όρων", χωρίς να προβάλεις ένα όχι, σε περίοδο Δημοκρατίας, τότε είσαι ικανός για τα πάντα.
Το παράρτημα του Μνημονίου που θα μας στοιχειώνει:
3) «Η Ελλάδα, η Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΧΣ παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και άνευ όρων από οποιαδήποτε ασυλία της οποίας είναι ή ενδέχεται να καταστούν δικαιούχοι, όσον αφορά στα ίδια ή τα περιουσιακά τους στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Δεύτερη Τροποποιητική Σύμβαση συμπεριλαμβανομένων, χωρίς περιορισμό, της ασυλίας έναντι αγωγής , δικαστικής ή άλλης εντολής , από κατάσχεση, σύλληψη ή ασφαλιστικά μέτρα πριν την έκδοση δικαστικής απόφασης και από την εκτέλεση και επιβολή εις βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων, στο βαθμό που αυτό δεν απαγορεύεται από αναγκαστικό δίκαιο».
Θα έχει κι΄άλλα επεισόδια, αυτός ο κατήφορος δεν έχει τέλος.
NafplioPress