Την ίδια στιγμή οι κραυγές από το ξύλο ακούγονταν από το αρχοντικό του Άρμανσπεργκ στη Βαγγελίστρα.
Μη και κάτι ξέφυγε του Άρχοντα; Καμιά ανησυχία, ο όχλος αρέσκεται στο παραμύθι. Είναι μαθημένος, αν και ξεχωρίζει, του αρέσει να είναι το θύμα.
Το τρικάταρτο στο λιμάνι είχε δέσει στο ΠΙ. Οι σούστες είχαν απομακρυνθεί γιατί ενοχλούσαν.
Κάτω από τον πλάτανο ακούγονταν οι εξυπνάδες της εποχής. Πάντα υπήρχε η απορία, "τόσες μαλακίες που έχει ακούσει, πως και στέκεται όρθιος;"
Αγράμματοι και ευτελείς καταλάμβαναν τα πόστα. Η πλούσια εμπειρία της ενδοχώρας μεταφερόταν πέριξ του Αγίου Νικολάου. Το αντίθετο δυστυχώς(;), όχι.
Ήταν η ανατολή της νέας εποχής. Ποιας εποχής άραγε; Που βρισκόμαστε; Πότε;
Στ΄Ανάπλι του θρύλου, μέσα στο χρόνο..."
Για την αντιγραφή,
Prefadoros