Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Τα μεγαλεπήβολα σχέδια του Περιφερειάρχη μας Πέτρου Τατούλη

Οφείλω να αναγνωρίσω στον Πέτρο Τατούλη, Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, ότι είναι ένας υπερδραστήριος πολιτικός, ακούραστος, οραματιστής, πρακτικιστής, φιλόδοξος και εγωιστής.

Σχεδόν καθημερινά, και κοντά στα δύο χρόνια, μας βομβαρδίζει με σχέδια και δράσεις που αποφασίζονται και προωθούνται ενώ παράλληλα κατακεραυνώνει όσους αφήνουν υπονοούμενα για συμφέροντα, που λογικά ενδιαφέρονται, για τις μεγαλεπήβολες επενδύσεις που θα προκύψουν από τις Περιφερειακές Πελοποννησιακές δραστηριότητες.


Ακούω και διαβάζω και όλα σχεδόν τα ΜΜΕ της Πελοποννήσου, πλην ενός ή δύο που δεν λογίζονται λόγω διαρκούς αντιπαλότητας, εκθειάζουν τον Περιφερειάρχη, τις συναντήσεις του με Γερμανούς, Κινέζους, Έλληνες αρμοδίους και συναρμοδίους που βρήκαν στην Πελοπόννησο τον τόπο που διαθέτει το κατάλληλο έδαφος για να αναπτύξουν τα σχέδιά τους.

Εδώ θα εφαρμόσουμε πρώτοι τις ΕΟΖ, εδώ θα γίνουμε πρώτοι και αυτάρκεις στην ενέργεια, εδώ θα δημιουργηθεί το πρότυπο ανάπτυξης της χώρας που θα μας σώσει από τα δεινά της οπισθοδρόμησης και του χρέους και τόσα άλλα που δεν προλαβαίνουμε να τα αφομοιώσουμε.

Κανονικά θα έπρεπε να είμαστε οι πιο ικανοποιημένοι, και λίγο λέω, κάτοικοι αυτής της χώρας.

Θα έπρεπε να σχεδιάζουμε το μέλλον μας απαλλαγμένοι από το βραχνά της ντόπιας και ξένης Τρόικας, θα έπρεπε να ετοιμαζόμαστε να μπούμε στη νέα εποχή που μας ετοιμάζει η Περιφέρεια Πελοποννήσου και ο Περιφερειάρχης μας.

Είναι έτσι; μπορεί και μακάρι, όμως όλα είναι στο θα και μερικά προχωρούν κάπως μπερδεμένα.

Πολύ θα ήθελα να τα δω να γίνονται πράξη το συντομότερο, με τις ενστάσεις να παραμένουν για το σεβασμό στις ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις.

Τα λέω και τα γράφω όλα αυτά γιατί ο μέσος πολίτης, για να μην πω όλοι, έχει άγνοια για το τι συμβαίνει στην Περιφέρεια και για τις αποφάσεις που τον αφορούν.

Είναι βλέπετε ο πολυδιαφημισμένος Καλλικράτης που οργανώθηκε και εφαρμόζεται με τη (μη) συμμετοχή του πολίτη.

Να ελπίσουμε ότι δεν θα έχουμε μια ακόμη φούσκα που θα σκάσει και θα μας πάει αντί για πολύ μπροστά, ένα βήμα πίσω, τουλάχιστον.

Όπως ελπίζω και το πολύ "Φούχτελ" να μας βγει σε καλό.