Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Η βουβή οργή

Ένα ακριβώς μήνα πριν από τις εκλογές και τίποτα δεν θυμίζει τις εποχές άλλων εκλογικών αναμετρήσεων.


Ο κόσμος κουμπωμένος, τα ποσοστά των κομμάτων της Συγκυβέρνησης και του δικομματισμού στα όρια της διάλυσης παρά τις απελπισμένες προσπάθειες των καθεστωτικών ΜΜΕ να μας πείσουν ότι μόνο αυτά μπορούν να μας σώσουν, ο ένας ζητά αυτοδυναμία, ο άλλος μόνο τη νίκη, παίζουν τα πολιτικά τους παιχνίδια επιβίωσης στην πλάτη μας.

Αφού με κομματικές πειθαρχίες και εκβιασμούς πέρασαν την υποταγή της χώρας στα αδηφάγα συμφέροντα, καμώνονται ότι έχουν τις λύσεις για να μας βγάλουν από το αδιέξοδο.

Πιστεύουν ότι μπορούν και πάλι να μας εγκλωβίσουν και να μας αρπάξουν την ψήφο μας.

Αυτή τη φορά όμως είναι πολλοί αυτοί που τους πήραν χαμπάρι, είναι οι περισσότεροι, είναι αυτοί που δεν φοβούνται πια για το αύριο γιατί τους στέρησαν το σήμερα, γιατί δεν έχουν δουλειά, γιατί κλείνουν το μαγαζί τους, γιατί το παιδί τους φεύγει μετανάστης, γιατί οι γέροι δεν έχουν ούτε για τα φάρμακά τους, γιατί οι μισθοί και όσων εργάζονται δεν φτάνουν ούτε για τον μισό μήνα, γιατί, γιατί...

Γιατί όλοι πια ξέρουν, όλοι πια είναι οργισμένοι, όλοι είναι με τη θλίψη στα μάτια και το σφίξιμο στην ψυχή, όλοι είναι έτοιμοι, έτοιμοι να στείλουν στον αγύριστο αυτούς που εξακολουθούν να εμπορεύονται τη ζωή τους.

Όχι τα κόμματα, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που τα έχουν τιμήσει με εκατομμύρια ψήφους οι συμπολίτες μας, τις ηγεσίες και τα πρόσωπα που χρόνια τώρα καθορίζουν πολιτικές και χαράζουν το μέλλον μας και το μέλλον της χώρας.

Η οργή που έχει φωλιάσει μέσα μας θα ξεσπάσει, πότε και πως δεν ξέρω, όμως όταν πιέζεται κάθε μέρα και περισσότερο ο πολίτης η έκρηξη θα έρθει, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Υπάρχει τρόπος εκτόνωσης; φυσικά, με ειλικρίνεια, με πραγματική διάθεση αυτοκριτικής, με ανάληψη ευθύνης και με προσπάθεια λύσης που θα προτάσσει τα συμφέροντα των πολιτών και της χώρας έναντι οποιουδήποτε.

Δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοια διάθεση από τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που επιμένουν στον αυτοπροσδιορισμό τους ως ηγεμονικών τη στιγμή που έχουν ξεμείνει από υπηκόους.

Θα το διαπιστώσουν σε ένα μήνα όταν θα απελευθερωθούν οι πρώην οπαδοί τους και δεν θα τους βγαίνουν τα σχέδια και τα προγράμματα.

Α, όπως έχουμε ξαναπεί και εσείς το λέτε "στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα", επομένως τα ψεύτικα διλήμματα για χάος, αν δεν σας ψηφίσουμε, δεν ισχύουν.