Σαρανταπέντε χρόνια πέρασαν, πάει γεράσαμε εμείς της γενιάς του Πολυτεχνείου.
Τι να πρωτοθυμηθείς; τι να γράψεις; μνήμες, αλλά και η σκληρή πραγματικότητα του σήμερα.
Και μπροστά μας εκλογές, και αυτοί να μας ζητάνε πάλι ψήφο, αμετανόητοι, με τα ίδια κόλπα και τα ίδια ψέμματα, αυτοί που μας οδήγησαν εδώ και έχουν ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ το άθλιο μέλλον που μας ετοιμάζουν οι τοκογλύφοι.
Και εμείς πάλι κορόιδα; πάλι "φιλεύσπλαχνοι" και μεγαλόκαρδοι; πάλι ευκολόπιστοι; μπορεί, σε δεκαπέντε μέρες θα ξέρουμε.
Μόνο που τότε δεν θα έχουμε καμιά δικαιολογία, όπως κάθε φορά που αδιαφορήσαμε, έτσι μας έπιαναν αιχμάλωτους μια ζωή.
Καταλαβαίνετε φαντάζομαι μέρα που΄ναι.