Απλά ήσουνα ο Υπουργός Οικονομικών μια Κυβέρνησης που εκλέχτηκε για να υπερασπιστεί τα δίκια του λαού και της χώρας και είχα υποχρέωση να σταθώ κριτικά δίπλα σου, όπως κάνω και σε όποιον με εκπροσωπεί, ώστε να δώσω περισσότερη δύναμη στην προσπάθεια σου.
Δεν είναι η στιγμή απολογισμού του έργου σου, ούτε ώρα να κριθεί το αποτέλεσμα της πεντάμηνης διαπραγμάτευσης που έκανες, προέχει το μέγιστο.
Το μέγιστο είναι αγαπητέ Γιάνη, η δυσκολότερη απόφαση που πρέπει να πάρει το Ελληνικό κοινοβούλιο για το μέλλον της χώρας και του λαού, ίσως μετά τη Μεταπολίτευση.
Μια απόφαση που θα καθορίσει το αύριο, το δικό μας και των παιδιών μας.
Πως μπορείς λοιπόν να απουσιάζεις, εσύ ο κατεξοχήν γνώστης του θέματος, που θα μπορούσες να βοηθήσεις και για την καλύτερη κατανόηση αλλά και στην καλύτερη επιλογή, την όποια επιλογή;
Εκτός αν θέλεις να μείνεις "ατσαλάκωτος" σε μια πράγματι δύσκολη κατάσταση, προφασιζόμενος τον όποιο οικογενειακό ή προσωπικό λόγο.
Μόνο που τότε Γιάνη μου, προδίδεις την μέγιστη και ιερή ευθύνη που μπορεί να αναλάβει άνθρωπος που εκπροσωπεί τους συμπολίτες και τη χώρα του.
Αυτήν της Πολιτικής Ευθύνης, που οφείλεις ξεκάθαρα να πάρεις πάνω σου, αντί της περιφρονητικής σου "απόδρασης".
Αν δεν μπορείς να την αντέξεις ή έχεις συνειδησιακά προβλήματα, πρέπει άμεσα να παραιτηθείς και μετά να πάρεις όποιο πλοίο της γραμμής θέλεις...
Όσο όμως με εκπροσωπείς, αγαπητέ Γιάνη, απαιτώ και συ οφείλεις, να αναλάβεις την Πολιτική Ευθύνη που σου αναλογεί.
Έτσι απλά και καθαρά.
Prefadoros