Βέβαια για κάποιους είναι αδιανόητο, είχαν βάλει την Αργολίδα σε κουτάκια, "δύο μπλε ένα πράσινο", και απλά αλλάζανε τα πρόσωπα στους μηχανισμούς εξουσίας και στην άσκηση αυτής της εξουσίας που εξυπηρετούσε τα κομματικά τους συμφέροντα.
Ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι τα πράγματα άλλαξαν, οι εποχές που φοβόσουν να πεις ότι είσαι Αριστερός στην Αργολίδα έχουν τελειώσει, αυτοί που διστάζουν, έστω και αν μερικοί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και διατηρούν το θράσος τους, είναι οι εκπρόσωποι του δικομματισμού.
Όλα λοιπόν δείχνουν ότι πάμε όχι απλά σε μια αύξηση των ποσοστών των κομμάτων της Αριστεράς και στην Αργολίδα αλλά στην οριστική αποδοχή σαν δυνάμεων που παρεμβαίνουν αποφασιστικά και επηρεάζουν τις αποφάσεις των Αιρετών οργάνων.
Μετά τις 6 Μαΐου αυτό θα γίνεται όλο και πιο αισθητό όλο και πιο κατανοητό από αυτούς που τόσα χρόνια μονοπωλούσαν την εξουσία.
Φυσικά δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν σε θεαματικές και απότομες ανατροπές, το μαύρο δεν γίνεται μονομιάς άσπρο, το κόκκινο πράσινο, ο πλουραλισμός όμως και το μπόλιασμα σταδιακά με νέες ιδέες και κυρίως λογικές είναι που φαίρνει αποτέλεσμα και προετοιμάζει το έδαφος αν χρειαστεί αντίδραση.
Η κοινωνία, και στην Αργολίδα, αλλάζει και αυτό είναι καλό, είναι ίσως το μόνο καλό που έκανε η διακυβέρνηση των δύο τελευταίων χρόνων στη χώρα.
Ξεπεράστηκαν ταμπού χρόνων σε ελάχιστο διάστημα, ποιος θα φανταζόταν ότι πέντε μέρες πριν από τις εκλογές κεντρική πολιτική πρόταση που συζητήται είναι του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, ο Καμμένος με τους Ανεξάρτητους Έλληνες αναστατώνει τη δεξιά παράταξη, το ΚΚΕ πιστό και σταθερό προσελκύει πάντα το ενδιαφέρον, ο Φώτης Κουβέλης με σοβαρό λόγο αν και λίγο αντιφατικό ως προς τη στόχευση δίνει μια ακόμη διέξοδο κεντροαριστερής κατεύθυνσης και τελικά κατάντησαν κομπάρσοι οι άλλοτε μονοπωλούντες τις εκλογικές διαδικασίες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να μετρούν και ξαναμετρούν τα δημοσκοπικά τους ποσοστά που δεν λένε να ανέβουν.
Δεν θα αναφερθώ στη Χρυσή Αυγή, το έκανα όταν οι άλλοι κοιμόντουσαν ή έκαναν, θα αναφερθώ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ που με μαχητικότητα μετά από τους αγώνες δύο χρόνων και στο Νομό μας, με λόγο και παρουσία ριζοσπαστική που δεν προκαλεί και συγχρόνως σέβεται, χωρίς εξαλλοσύνες αλλά ανυποχώρητη, με σαφείς ταξικούς και αντικαπιταλιστικούς προσανατολισμούς, παρουσιάζει μια υπεύθυνη δύναμη και χρειάζεται να βρεθεί στη Βουλή στις 7 Μαΐου για να δυναμώσει και η Βουλή του Λαού έξω.
Ξέρω, κάποιοι θα πουν ότι τους μπέρδεψα, όχι ρε παιδιά τα πράγματα είναι απλά.
Χάρι στην πολιτική των Μνημονίων και αυτών που έρχονται, ο Λαός ήρθε πιο κοντά, κατάλαβε ότι μόνος του καθένας στον Καπιταλιστικό βαρβαρισμό δεν τα βγάζει πέρα, ο Σοσιαλιστής και Κομμουνιστής δεν είναι εχθρός και αντίπαλος, είναι άνθρωπος που απλά διαφωνείς μαζί του, και ότι το μέλλον θα το περπατήσουμε όλοι μαζί.
Καλά μην αρχίσετε να μοιράζετε και φιλιά μεταξύ σας, διαπίστωση κάνω και ξέρω πολύ καλά ότι αυτή την ώρα, και σε πολλά στρατηγία, καταστρώνονται τα σχέδια της ανατροπής του κλίματος που έχει δημιουργηθεί.
Παίζονται πολλά περισσότερα από όσα φανταζόμαστε στις Ελληνικές εκλογές της 6ης Μαΐου, μπορεί το μέλλον της Ευρώπης, μπορεί... ποιος ξέρει.
Η δική μας υποχρέωση, το καθήκον, είναι να σταματήσουμε την Κυριακή, τώρα, τα όποια σχέδια για την ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση.
Μόνο με καταψήφιση του δικομματισμού έχουμε ελπίδες να γλιτώσουμε, αφήστε σε αυτούς τα διλήμματα και το φόβο.
Οι Λαοί δεν φοβούνται, ούτε εκβιάζονται.